Читаем Ал-Идриси о странах и народах Восточной Европы полностью

Konovalova I. Khwarezm and Eastern Europe in the IX-XIII Centuries (according to written sources) // Information Bulletin of the International Association for the Study of Cultures of Central Asia. Issue 21. Moscow, 1998, p. 48-56.

Kramers J. H. Geography and Commerce // The Legacy of Islam. Oxford, 1931, p. 79-107.

Kramers J. H. Djughrafiya// EI, EB, p. 61-73.

Kramers J. H. Notices sur les cartes d'Edrisi // Kamal Y. Hallucinations scientifiques (les portulans). Leiden, 1937, p. 26-28.

Kubiak W. Some West- and Middle-European Geographical Names according to the Abridgment of Idrisi's Nuzhai al-mustak Known as Makrizi's Gany al-azhar min ar-rawdal-nutarll FO. Т. I. 1960, p. 198-208.

Kuzev A. Mittelalterliche Staedte an der Westkueste des Schwarzen Meeres noerdlich des Balkangebirges // Byzantinobulgarica. Т. VII. 1981, S. 271-275.

Lelewel J. Geographie du moyen age. Т. I-V. Bruxelles, 1852-1857.

Levi Delia Vida G., Gabrieli F. Per un'edizione del Libro di Ruggero di Edrisi // Atti del Convegno internazionale di Studi Ruggeriani. Palermo, 1955, p. 115-123.

Lewicki T. Arabskie legendy о kraju Amazonek na polnocy Europy // Zesz. Nauk. Uniw. Jagiell. Fililogia. 1957, № 13.

Lewicki T. Poludniowe stoki Karpat w swietle opisu al’Idrisi'ego (1154 r.) // Etnografia polska. T. 6. 1962, p. 63-72.

Lewicki T. A propos de la genese du "Nuzhat al-mustaq fi 'htiraq al-afaq" d'al-Idrisi // SM. Vol. I. 1966, p. 41-55.

Lewicki T. Sur la ville comane de Qay// Vznik a pocatky slovanu. Praha, T. 2. 1958, p. 13-18.

Lewicki T. La voie Kiev — Vladimir (Wladzimierz Wolynski), d'apres le geographe arabe du XII siecle al-Idrisi // RO. T. 13. 1938, p. 91-105.

Lewicki T. Ze studiow nad toponomastyka Rusi w dziele geografa arabskiego al-Idrisi'ego (XII w): Sutaska-Saciasska // Sprawozdania z czynnosci с posiedzeii Polskiej Akademii Umiejctnosci. T. XLXVIII. 1947, № 10, p. 402-407.

Lewicki T. Znajomosi krajow i ludow Europy u pisarzy arabskich IX i X w. // SA. Т. VIII. 1961, p. 61-119.

Lozovan E. La toponimie roumaine dans les cartes et les portulans italiens // Revue internationale d'onomastique. T. 13. 1961, № 3.

Ludai H. Farbenbezeichnungen on Voelkernamen // Saeculum. Bd. 4. 1953, S. 138-155.

MacKenzie D. N., Bosworth C. E. Al-Kabk // EI2. Vol. IV. Fasc. 65-66, p. 341-351.

Maqbul A. S. Cartography of al-Sharif al-Idrisi // HC. Vol. II, p. 156-174.

Maqbul A. S. A History of Arab-Islamic Geography (9th—16th Centuries A.D.). Amman, 1995.

Maqbul A. S. Al-Idrisi // DSB. Vol. 7, p. 7-9.

Maqbul A. S. Kharita // EI2. Vol. IV, p. 1077-1083.

Marquart J. Osteuropaeische und ostasiatische Streifzuege: Ethnologische und historisch-topographische Studien zur Geschichte des 9. und 10. Jahrhunderts (ca. 840-940). Lpz., 1903.

Martin J. M. Italies normandes, Xc-XIIe siecles. P., 1994.

Martinez-Gros G. La Division du monde selon Idrisi // Le Partage du monde, echanges et colonisation dans la Mediterranee medievale / M. Balard, A. Ducellier. P., 1998, p. 315-338.

Miquel A. Un geographe arabe a la cour des rois normands, Idrisi (XII siecle) // Les Normands en Mediterranee dans le sillage de Tancrede: Colloque de Cerisy-la-Salle, 24-27 septembre 1992: Actes / P. Bovet, F. Neveux. Caen, 1994, p. 235-238.

Moravcsik Gy. Byzantinoturcica. Bd. I-II. Berlin, 1958.

Mordtmann J. H., Kiel M. (al-) Kustantiniyya // EI2. Vol. V. 1982, p. 532-535.

Mzik H. Idrisi und Ptolemaus // OLZ. Bd. XV. 1912, № 9, S. 403^106.

Nafis A. Moslim Contributions to Geography. Calcutta, 1947.

Nastase Gh. l. «Рейсе»: Contributii la cunoasterea geografica-fizica §i omeneasca a Deltei Dunarii in antichitate // Buletinul Societafii romane de geografie. T. 51. 1932, p. 40-52.

Nedkov В. II manoscritto di Sofia della «Geografia» di Idrisi // Bolletino del Centra di studi fililogici e linguistic! siciliani. Vol. 3. 1955, p. 15-24.

Noonan T. S. When did Rus/Rus' merchants first visit Khazaria and Baghdad? // AEMA. Т. VII. 1987-1991, p. 213-219.

Oman G. Al-Idrisi // EI2. Vol. III, p. 1032-1035.

Oman G. Notizie biobibliografiche sul geografo arabo al-Idrisi (XII secolo) e sulle sue opere // Annali dell'Istituto Universitario Orientale di Napoli. N.S. Т. XI. 1961, p. 25-61; Т. XII. 1962, p. 193-194.

Oman G. A propos du second ouvrage geographique attribud au geographe arabe al-Idrisi: le Rawd al-uns wa nuzhal al-nafs II FO. Т. XII. 1970, p. 187-193.

Pardi G. Quando fu composta la geografia d'Edrisi // RGI. T. 24. 1917, p. 380-382.

Pellegrin A. Essai sur les noms de lieux d'Algerie et de Tunisie: Etymologic signification. Tunis, 1949.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Шахнаме. Том 1
Шахнаме. Том 1

Поэма Фирдоуси «Шахнаме» — героическая эпопея иранских народов, классическое произведение и национальная гордость литератур: персидской — современного Ирана и таджикской —  Таджикистана, а также значительной части ираноязычных народов современного Афганистана. Глубоко национальная по содержанию и форме, поэма Фирдоуси была символом единства иранских народов в тяжелые века феодальной раздробленности и иноземного гнета, знаменем борьбы за независимость, за национальные язык и культуру, за освобождение народов от тирании. Гуманизм и народность поэмы Фирдоуси, своеобразно сочетающиеся с естественными для памятников раннего средневековья феодально-аристократическими тенденциями, ее высокие художественные достоинства сделали ее одним из наиболее значительных и широко известных классических произведений мировой литературы.

Абулькасим Фирдоуси , Цецилия Бенциановна Бану

Древневосточная литература / Древние книги
Семь красавиц
Семь красавиц

"Семь красавиц" - четвертая поэма Низами из его бессмертной "Пятерицы" - значительно отличается от других поэм. В нее, наряду с описанием жизни и подвигов древнеиранского царя Бахрама, включены сказочные новеллы, рассказанные семью женами Бахрама -семью царевнами из семи стран света, живущими в семи дворцах, каждый из которых имеет свой цвет, соответствующий определенному дню недели. Символика и фантастические элементы новелл переплетаются с описаниями реальной действительности. Как и в других поэмах, Низами в "Семи красавицах" проповедует идеалы справедливости и добра.Поэма была заказана Низами правителем Мераги Аладдином Курпа-Арсланом (1174-1208). В поэме Низами возвращается к проблеме ответственности правителя за своих подданных. Быть носителем верховной власти, утверждает поэт, не означает проводить приятно время. Неограниченные права даны государю одновременно с его обязанностями по отношению к стране и подданным. Эта идея нашла художественное воплощение в описании жизни и подвигов Бахрама - Гура, его пиров и охот, во вставных новеллах.

Низами Гянджеви , Низами Гянджеви

Древневосточная литература / Мифы. Легенды. Эпос / Древние книги