ANTOLOGIO

Totten parolis tote fluante en nia komuna linguo talgrade ke me ne havis

l’impreso audar lernata idiomo, ma mea propra matrala linguo parolata

da samlandano. Ico esas vere stranja e forta sentimento. Cetere, pri la

Usano Peter Totten habitanta en Japonia de multa yari, esis anke altra

bizarajo. Me vivis dum multa yari dum mea yuneso en sudwest-Francia e

me konstatis ke Peter Totten havis multa similesi kun nemikra nombro

de sudwest-Franci (traiti dil vizajo, gesti, maniero expresar su). Me

parolis pri co a lu. La maxim bona expliko esas ke sudwest-Francia esis

posedajo dil reji di Anglia dum tri yarcenti e ke multa Anglosaxoni instalis

su ibe. Altra-latere, multa sudwest-Franci ekmigris ad Anglia lor ita

tempo. Do la reciproka influo esis forta e la Angli esas precipua

populizanti di Usa. Ma me ne pensabus pri co sen ita sucesoza

internaciona renkontro di Echternach.

La sequanta dio 21ma di agosto

Lo esis sundio e konfero-fino, singlu retroiris a lua hemo. Me devus

haltigar hike mea raporteto, ma me volas adjuntar stranja anekdoto

quan me travivis itadie. Me ne esis retroironta quik a mea hemo, nam

me havas kuzi qui habitas en la urbo Metz sat proxima a Luxemburgia. Li

invitabis me vizitar li, ma pro ke li esis voyajanta e retroironta erste ye

la sequanta dio (lundie) a lia habiteyo, me mustis rezervar hotelo en

Metz. La voyajo de Luxembourg a Metz ne esis facila, nam banditi

furtabis fervoyala kabli en Franca urbo e la treni ne plus rulis. Dum vartar

la fino dil reparo, ni mustis vehar per autobusi. Me arivis en Metz sen

plusa problemo ye dimezo e dejunis proxim la fervoyala staciono.

Pose, me iris a mea hotelo ube mea chambro ja esis pronta. Ye la

vespero, kande me volis dinear me saveskis ke la hotelo ne funcionas

kom restorerio dumsundie. Konseque me mustis serchar restorerio, dum

vakanco-periodo en Francia kande multa komerceyi esas klozata, tamen

ne tre fora de la hotelo nam mea lumbala dolori impedis me entraprezar

longa marchado. Nihilominus* me trovis la dezirata restorerio preske

213

vicinesanta mea hotelo. Ol esis bela, neta e Japoniana ; la nutrivi ibe

esis saporoza, abundanta e ne tro chera, la klienti esis nombroza. Nur

esis ulo surprizanta : la restorerio nomesis FUKUSHIMA ! Me ne audacis

questionar la jeranti kad ica nomo atribuesis a ta restorerio ante la

atomala katastrofo dil printempo 2011 en Fukushima o pose…

Interretala pagino pri la Ido-renkontro di ca yaro kompletiganta mea

raporto esas trovebla per « click »-ar che la loko indikata sube :

http://www.ido.li./index.php/ULI/IR2011

(Ek Kuriero Internaciona n° 1/2011)

VAKANCALA SEJORNO EN MONTFORT L’AMAURY

En 1997, me havis ne-expektite tre agreabla vakanco-sejorno en loko

tamen tre proxima a mea hemo ye apene 50 km de ol. Yen to quon me

redaktis lore pri ca temo.

Ulafoye, forsan dek-e-kin yari ante nun, me lektis en la Germana revuo

DER SPIEGEL : «Montfort l’Amaury schön wie ein Traum» (Monfort

l’Amaury bela quaze sonjo). Me ja kelkete konocis Monfort l’Amaury,

nam me esabis invitita da Bretoniana amiki partoprenar festo en Monfort

l’Amaury. To eventis en 1978 e me opinionis ke Monfort esas tre agreabla

urbeto, nulo pluse. Me rivenis plurfoye adibe pose, e, plu tarde, me

preske obliviis olu. Ma cayare me volis vakancar en quieta e pleziva loko

e me memoris Montfort l’Amaury. Do, quankam ol trovesas en mea

regiono pro quo ne vakancar ibe ? Me rezolvis agar… “Monfort l’Amaury

schön wie ein Traum”, certe me savis ke artisti e richa borgezi lojas ibe

od havas duesma rezideyo en ica urbeto od en lua cirkumajo, ma kande

me arivis al hotelo, vehante per taxio, me komence questionis me ka

mea selekto esis justa, nam Monfort havas aspekto di mikra urbo

provincala ye la fino dil XIXma yarcento, quankam neta e provizita per

la necesaji nunatempa.

Me esis bone aceptata en “Hôtel des voyageurs» (Hotelo dil voyajanti),

la unika hotelo en Monfort. Quik del unesma vespero, ulo astonis me

kelke, nome esis tabli ube plura homi shakludis. Shak-ludo esas ludo por

instruktita personi ed agreabla kunvivanti. Onu shak-ludas nur en bona

societo. Ye la morga dio me vizitis la urbeto e la cirkumajo e me ne plus

regretis mea selekto. Sencese me videskis nova stradeti, nova tipala e

bela domi, omnube flori e to ne esas tante frequa en Francia, ma

precipue me promenadis e me deskovris pokope admirinda ruro kun

214

kolini quin on povas perceptar defore e boski e bosketi. Preske omnaloke

stacas bela, vasta e diskreta «villa»-i. Me arivis a voyo cirkondata da lagi

e nomizita : «route du vert galant» t.e. Franca aludo a rejo Henri IV

(1589-1610) qua tre diletis mulieri.