Аз Iф (СИ)

Ён коратка распавё, што з м адбылося за год. Спачатку ён жы у Гародн са сваякам, потым вярнуся Мнск, дзе мус наведваць падрыхточыя курсы пры нверстэце, каб у наступным годзе паступць нанава. Яго бацьк зно плацл за кватэру, за курсы, на якх Данк н разу не бы. Ён наогул не збрася працягваць вучобу. У яго ёсць справы больш важныя. Разам з Ягенам яны працуюць над кнгай... Тут у мяне адвсла сквца.

- Данк, вы кнгу пшаце?! Як суатары?

Данк матну галавой.

- Ды не. Нчога мы не пшам. Працуем над кнгай.

Потым мы чатырох сядзел хпстарскай кавярн ля ваходу метро ажылена гаманл. Дакладней, гавары галоным чынам Яген. Геля была ад яго поным захапленн. Напэна, я павнен бы адчуць рэнасць. Але я таксама бы у захапленн. Было м штосьц агднае той жа час прывабнае. Падчас гутарк Геля абмовлася, што я пшу апавяданн. Яген зрну на мяне з цкавасцю.

- Сапрады? Мы, значыцца, з табой калег, - сказа ён.

Я трох збянтэжыся.

- Ды як з мяне псьменнк. Так, аматар.

- тым не менш. Кал няцяжка, скнь мне на пошту парачку твах аповеда. Мне было б вельм цкава х пачытаць.

Яген надрапа на кавалачку стыкера свой электронны адрас працягну мне.

Назатра я адправ яму на пошту некальк свах апавядання. Незабаве прыйшо адказ. Яму спадабалася. З пункту гледжання граматык пунктуацы сё бездакорна. Аднак ёсць некаторыя заваг адносна стылстык сюжэтных хадо. Кал я зацкалены, ён можа параць мне карысную лтаратуру для псьменнка-пачаткоца.

Так пачался мае стасунк з Ягенам. Спачатку мы гутарыл тольк пра псьменнцтва. Я бы у нейкай эйфары. Адчува сябе гэткм юным джэдаем пад кранцтвам мудрага настанка. Яген валода тым, што завецца харызмай. Ён уме прыцягваць да сябе людзей. Так здарылася з Данкам. Яны з Ягенам пазнаёмлся праз нтэрнэт, на нейкм форуме. Гэта было яшчэ да таго, як Данк загрыме у вар'ятню. Ён тады захапляся сякай эзатэрычнай фгнёй. Яген таксама. х зблзл агульныя нтарэсы. Яген дасыла яму спсы акультнай лтаратуры, а таксама адсканраваныя старонк з аднаго старажытнага манускрыпта. Падазраю, што менавта гэта звяло з розуму Данка.

Цяпер пачына вар'яцець ужо я.

***

Мяне засёды цкавла, адкуль Яген бярэ свае вычварныя сюжэты. Як выявлася, з Кнг. Таго самага манускрыпта, праз як зляце з глузду Данк. Яген сказа мне пра гэта не адразу. Мы был знаёмыя жо больш за месяц. За гэты час Яген выведа пра мяне лтаральна сё - дзе я жыву, дзе вучуся, з якм людзьм маю стасунк. Пра сябе ён не расказва амаль нчога. Ён тольк абмовся, што псьменнцтва для яго проста забака, хоб. У яго ёсць больш сур'ёзны праект, свайго роду навуковая праца, якой ён хаце бы прысвяцць сваё жыццё. Кал дакладна, ён займаецца расшыфрокай ункальнага старажытнага манускрыпта.

Мну яшчэ тыдзень, перш чым я бачы сам манускрыпт. Мы сустрэлся на кватэры Данка. Яго жытло жо не выглядала такм свнушнкам, як у мнулы раз. Тут было больш-менш прыбрана, се лямпачк был на месцы. На падаконнку з'явся нават пластыкавы гаршчок з разгалстым кактусам, а на сцяне - каляровы постар з мульцяшным персанажам Цма Бёртана. Бачна было, што Данк спрабуе парадкаваць сваё жыццё...

Мы сядзел на кухн. Перад нам на стале ляжала Кнга. Яген Данк курыл. Я асцярожна перагортва пажоклыя старонк. Гэта бы пульхны фалянт памерам з добрую цаглну. Вокладка тытульны лст адсутнчал. Кра старонак был злёгку абпаленыя. Большасць тэкста, напсаных калграфчным почыркам, был на латын. Траплялся тут надпсы на рускай польскай, а таксама арабскай вяззю. Амаль на кожнай старонцы мелся выявы акультных смвала, сэнс якх бы мне незразумелы. Был тут таксама люстрацы, зробленыя чорным атрамантам быццам змаляваныя з палотна Еранма Босха.

- Ну як, уражвае? - спыта Яген, зацягваючыся цыгарэтай.

- Адкуль у цябе...гэта? - спыта я.

Яген расказа. Не ведаю, было гэта прадай ц яго чарговым атарскм вымыслам. Кал верыць Ягену, Кнга дасталася яму ад дзеда. Ягена дзед, нехта Ларэнцй Выбдушка, жы у мястэчку непадалёк ад Лагойска. Лагойшчына, дарэчы, адметная свам вядзьмарствам, тут аж дагэтуль можна знайсц бабулек, якя практыкуюць варажбу знахарства.

Дык вось, гэты таварыш Выбдушка штосьц каламуц. Бы ён чалавекам, мякка кажучы, з дзвацтвам. Тутэйшыя на поным сур'ёзе лчыл яго шаленцам. Пры гэтым ён займа высокую пасаду райцэнтры, а значыць, поным вар'ятам усё-тк не бы. Вось ягоная жонка - бабуля Ягена - была па-сапраднаму ненармальнай. напэна, яшчэ буянай, бо дзед трыма яе зачыненай на гарышчы. Гэтым фактам не магл не зацкавцца грамадскя службы. Да дзеда некальк разо прыязджала камся з праверкам, але яму засёды давалася адкараскацца.