Читаем Дарц полностью

Зеламхин коьртах берхIитта эзар сом ахча кхайкхийна дукха хан йара. Цунах бархI эзар пачхьалкхан казнера ахча дара, итт эзар – оццу гIуллакхна нохчийн йарташкара нуьцкъах даьккхинера Iедало. Масех шарахь гучу ца ваьллера оцу ахчанах йамартлонца Зеламха вохка реза волуш стаг. Халкъана ца лаьара шена тIехь Iедало латточу къизаллина, харцонна, Iазапна дуьхьал Iедалх бекхам эца гIеттина кIант вохка. Халкъо, мелхо а, ларвора иза. Йамартхой шортта бара нохчашна йукъахь. Амма уьш кхоьрура Зеламха вохка. Хаьара, шаьш йина йамартло халкъах къайлаер йоцийла. ТIаккха, цкъа-делахь, ша дийна висахь, Зеламхас а, иза вийча, цуьнан накъосташа а шайх луьра бекхам оьцург хилар. ШолгIа-делахь, шайна а, шайн тIаьхьенна а халкъо бIешерийн дохалла неIалт кхайкхор дуйла а.

Aмма цхьацца адамаш хуьлу ахчанан, дуьненан хьолан йа хастаман дуьхьа, бIаьрнегIар ца тухуш, шайн да-нана, вежарий, зударий бухкур болуш. Уьш Делах а, халкъан неIалтах а ца кхоьру. Цара шайн доьзалан, тIaьхьенан ойла а ца йо. Ахчано, хьоло, хастамо эс дIаоьцу церан, бIаьрзе бо. Ишттачарех вара гIалгIайн махкарчу Даьттах йуьртара схьаваьлла Зеламхин накъост Юсуп. Дукха хан йара Зеламха цуьнан шина бIаьргах ца теша. Делахь а йамартло йина, гучу ца волура иза цкъа а. Юсупа Iедалца барт бира оцу берхIитта эзар соьмах шен баьчча, бIаьхаллин накъост Зеламха вен. Амма цуьнан аьтто ца нисбелира и йамартло кхочушйан.

Юсупа, мотт баьхьна, йамартлонца лацийтира хамхойн а, цIоройн а шина тайпанах Зеламхин виъ накъост – Эдалгери, Мохьмад, Азамат, Мута-Iела. Андронниковс шен штабехь цаьргара лем оьцу кхо де дара. Веаннан куьйгаш, букъа тIехьа тIекIел а дехкина, машшашца къевллина дихкинера, ткъа когаш, волавала паргIато йуьтуш, бехо бихкинера. Йиттина Iаржйинера йаххьаш.

Андронниковс xIopa дийнахь хоьттург а, веаммо ло жоьпаш а цхьаъ дара.

– Зеламха мичахь ву?

– Зеламха цхьанхьа ца соцу, иза массанхьа а ву…

– Цуьнан доьзал мичахь бу?

– Хаац. Иза цхьана меттигехь ца буьту цо…

– Дийца, мичахь ву Зеламха а, цуьнан доьзал а? Ас дIога диттан гах хьалауллур ду хьо, гирзе жIаьла!

Цхьацца лебора уьш. Массо а тайпа мекарлонаш лелош, хIорш Iexo а гIертара. Цара Зеламха а, цуьнан доьзал а болу меттиг ца йийцича, нал санна ондачу шина гIалагIазкхичо йеттара коьртах, чоьже, чукIеле. Дуьххьара лем оьцуш, куьйгаш а дихкина, когаш маьрша битинера церан. ХIетахь шина гIалагIазкхичо шена тоьхча, цоройн Азамата, гай тIе мийра тоьхна, шалха вахийтира цхьа гIалагIазкхи. Цул тIаьхьа когаш а бихкира лецначеран.

Йетташ бIарзвича, веаммо барт бира Зеламхин доьзал болу меттиг йийца. Лецна дIабигар бен, зударшна а, берашна а кхин хIумма а дийр дац аьлла. Доьзал болу меттиг йийцича, когаш а, куьйгаш а даьстина, паргIато йелира царна. ТIаккха, шайна хехь лаьтта салти а вийна, ведира и виъ.

Зеламха сихха карийра царна. Хилларг ма-дарра дIадийцира цуьнга. Уггар хьалха йамартхочух бекхам эца бахара уьш. ЦIахь вижина Iуьллу Юсуп гIаттийна, йуьртара ара а ваьккхина, цунна тоьпаш туьйхира. Дакъа аркъал а диллина, Юсупан кIайделлачу, говран санна, даккхийчу балдаш тIе цIестан кхо кепек а йиллина, «Йамартчу зуьдан мах кхо кепек бу», – аьлла, йаздина некха тIехь кехат дитира цара…


5


Беци а, Зезаг а кегийчу берашца цхьа йисира акхачу лаьмнашкахь. Хьехахь говр хааеллера а, хаац, буса йогIий, берзалой угIура, гена йоццуш совций. Салтий а гучу ца бовлура. Элбарта а, Бийсолтас а хIокхарна кечдина дечиг а чекхдала герга дара. Цхьана денна а бен йалта а ца дисинера. Бакъду, гуттар а гIаддайча баа тIаьхьалонна битина пIаьлдиг чохь цхьа сахь хиллал кхорийн цу бара церан. Ткъа хIокхарна, шаьш мичахь ду а, ца хаьа. Хьалха дIaгIyp ду бохург хьехочохь а дац. Йуханехьа даха ницкъ а бац, хилча а, некъ а ца хаьа. Лулахь салтий бу. Элбарта а, Бийсолтас а Зеламхе хаам бийр бу аьлла. Амма царна маца карор ву иза, маца вогIур ву иза.

Буьйсанна диллина ло мохо тIехьекхна, хьехан бертиган ах дIайуькънера. Когашца а, куьйгашца а ло дIаса а хьаькхна, некъ баьккхина арайаьлла Беци, гена воццуш торха тIехь лаьтташ масех стаг а гина, сихха хьеха чу йелира.

– Масех стаг ву гена воццуш лаьтташ, – мохь белира цуьнан.

– Салтий-м бац уьш?

– Бац. Суьйлий буй-те, моьтту суна.

– Хьо гиний царна?

– Муха ца го!

– Царна муха хиъна-те вай кхузахь хилар?

– Вайн цIеран кIур ма бу, хьехан бертехула ара а буьйлуш, хьалаоьхуш…

Зезаг, хьехан берте а йахана, ларлуш, арахьаьжира.

– Ва-й, Дела, схьабогIуш бу-кх уьш! Вайша хIун де-те, вашин зуда?

– ХIун дийр дара вайша? Йохий ма хьийза. Хьо кхераеллий ма хаийталахь царна.

ХIорш болу меттиг гучуйаьллера. ХIинца ловчкъа гIертар эрна дара. Ши зуда хьехара арайелира. Хьалха цигахь лаьтташ дегIастанхой бен бацара, хIинца салтий а гучубевлира. Салтий, герга бахка ца баьхьаш, даккхийчу чхернаш тIехьа а левчкъина, хьеха тIе тоьпаш а йерзийна, севцира.

– Ва-а-а, нохчий, гIалгIай! Бусалбанаш буй шуьца? – мохь туьйхира Бецис. – Тхоьца цхьа а боьрша стаг вац, тхоьгахь герз а дац! Тхо ши зуда а, йалх бер а ду кхузахь! Уггар йоккхачу йоьIан дейтта шо а долуш!

Перейти на страницу:

Похожие книги

Хромой Тимур
Хромой Тимур

Это история о Тамерлане, самом жестоком из полководцев, известных миру. Жажда власти горела в его сердце и укрепляла в решимости подчинять всех и вся своей воле, никто не мог рассчитывать на снисхождение. Великий воин, прозванный Хромым Тимуром, был могущественным политиком не только на полях сражений. В своей столице Самарканде он был ловким купцом и талантливым градостроителем. Внутри расшитых золотом шатров — мудрым отцом и дедом среди интриг многочисленных наследников. «Все пространство Мира должно принадлежать лишь одному царю» — так звучало правило его жизни и основной закон легендарной империи Тамерлана.Книга первая, «Хромой Тимур» написана в 1953–1954 гг.Какие-либо примечания в книжной версии отсутствуют, хотя имеется множество относительно малоизвестных названий и терминов. Однако данный труд не является ни научным, ни научно-популярным. Это художественное произведение и, поэтому, примечания могут отвлекать от образного восприятия материала.О произведении. Изданы первые три книги, входящие в труд под общим названием «Звезды над Самаркандом». Четвертая книга тетралогии («Белый конь») не была закончена вследствие смерти С. П. Бородина в 1974 г. О ней свидетельствуют черновики и четыре написанных главы, которые, видимо, так и не были опубликованы.

Сергей Петрович Бородин

Проза / Историческая проза