Doktoro Jivago (Libro 1)

Yuri JIVAGO vekis en la komenco dil nokto pro neklara felico-sentimento. La treno haltis che staciono, qua balnis en hela lumo dil blanka nokto. Ek la lumo venis la vasteso e libereso dil tota regiono. On povis kredar, ke la staciono stacis sur altajo, qua garantiis libera travido. Sur la trotuaro iris parolanta ombri. JIVAGO sentis en la voci la respekto pri la noktala horo e la dormanta voyajanti, quale en la olda tempi ante la milito.

Lore subite lauta voci e boti-bruisi. Ma en la proximeso trovesis aquo-falo, qua la blanka nokto per fresho e libereso plugrandigis. Esis la aquo-falo, qua kauzabis la felico-sentimento en dormo di JIVAGO. La aquo-falo simulis la trompanta iluziono di kalmeso. JIVAGO falis itere aden la dormo.

En infra parto dil vagono konversis du viri. La unesma questionis: „Nu, kad esas kalmeso che vi, ka vi ruptis lia nuko?"

„Ka tu opinias la komercisti?" „Yes, certe,"

„Ni batis li mikra. Kelki ni devis mortigar, kom averto. La altri esas pacema. Ni recevis de li tributo" „Quante pud?" „40 000 pud." „No, tu mentias."

„Yes, 40 000 pud grani. La regiono hike esas splendida.

Omnaloke existas kultivado di cereali. Un komercisto

sidas apud la altru."

„Ne tro laute, tu vekigas la homi."

„Ja bone, ka ni volas dormar kelkete? La treno vehos ja

balde."

241

En ica momento on audis vibrado, qua dominacis mem la aquo-falo. Sur la duesma apud-relo preter-rapidis treno di plu olda strukturo. On vidis ankore brilar la lumi e tandem ol desaparis en la foreso. En infra parto dil vagono on aranjis la bagaji. „Bela spektaklo. Nun ni devas vartar." „Probable longe."

„Esis certe Strelnikov. Kuras-treno kun specala

destino."

„Yes."

„Il kombatas kontre la blanka armeo kam monstro." „Kontre Galeyev" „Quala persono esas il?"

„Ataman. Il devas blokusar Yuryatin kun la sklovakiani. La raskalo esas nekoncesema. Ataman Galayev." „Ka tu ne opinionas princo Galileyev?" „Tala princi ne existas. Pobable anke Ali Kurban" „Ali Kurban esas altra persono."

22

JIVAGO vekis matine. Il sonjabis pri bela kozi. La libera e beata sentimento venis itere. La treno haltis irg- ube. E ja itere on audis aquo-falo, forsan la olda, forsan anke irga nova.

JIVAGO endormis denove, e en mi-dormo il kredis audar tumulto e pazi. Kostoyed disputis kun la duktanto dil eskorto, amba viri kriis. Extere divenis ankore plu bela kam antee. En la aero jacis magio, printempo, la lasta nivo, flori, aromo e fresha tero, tale singlakaze kredis JIVAGO en sonjo.

242

23

Tonya dicis matine: „Tu esas komika, Yura. Plena de kontredici. Nulu povis vekigar tu dum la disputo e la tumulto hodie nokto. Nokte Pritulyev e Vasya Brykin fugis. E Tyagunova ed Ogryskova, yes, e Voronyuk. Omni! Ka tu komprenas? Quale? Nulu savas. Voronyuk volis sekureso, kande il deskovris la fugo dal altra personi. Ma quo eventis kun la li? On kredas, ke la mulieri portas kulpo. Forsan mortigis unu ek la mulieri altra muliero. La chef-gardisto iris al lokomotivo: Pro quo vu donas la signo por la departo? Ni devas kaptar unesme la fuganti. En la nomo dil lego!' La lokomotivisto dicas: „No! Quon vu pensas! Vu esas fola! Me havas soldati por la fronto e la maxim alta grado di impero! E me vartez pro vua fuganti?' Nun amba viri supervarsis Kostoyed kun reprochi. Pro quo, il, la revolucionisto, viro kun raciono, ne impedis la fugo! Nu, Kostoyed savis respondar. 'Ho', il dicis. 'Ka la kaptito devas gardar la gardisto?' Mi probis vekigar tu, Yura, ma vane, nula kanono povis vekigar tu. Ma pri to altra foyo. Mea Deo, patro, Yura, videz! Quale bela!" Li vidis ek la fenestro vasta ebenajo, qua esis til la horizonto kovrita per inundo. La kauzo esis irg-ube rivero, qua kreskis super la rivo. On povis kredar, ke la treno vehis direte tra la aquo. La aquo-surfaco esis en kelka loki dil stalblua koloro. En ica senfina aquo- dezerto lojis, ecepte prati e bushi anke blanka nubo- koloni, qui atingis kam fosti la sulo. En la mezo dil aquo on vidis streta landlango. „Anadi!" vokis profesoro Gromeko e vidis en la direciono. „Ube?"

„Ibe che la insulo! Ho, nun oli flugas aden la cielo."

243

„Ho yes, me vidas! Alexander Alexandrovitsh, me devas parolar kun vu. Me trovas la fugo dil homi splendida afero. Esis pacema afero, sen irga noco kontre altra personi. Li forkuris simple, kam fluanta aquo."

24

La blanka nokto en la nordo fineskis. On vidis omno kam iluziono: monto, foresto, abismo. La foresto montris olua unesma verdajo. Ol stacis infre de monto, avan abismo. En la proximeso trovesis aquo- falo. On vidis ol de la bordo dil abismo. Vasya Brykin ja konocis la mixajo ek timo e vervo ed evitis nun la voyo adibe.