34 Для обозначения подобных сооружений применяются также термины макам, завие, дерге, такъя, ханака, бука, аситана;
подробнее см.: Стародуб Т.Х. Средневековая архитектура, связанная с суфизмом: ханака, завия, такия // Суфизм в контексте мусульманской культуры. М., 1989. С. 268–278; WolperE.S. Cities and Saints. Sufism and the Transformation of Urban Space in Medieval Anatolia. Philadelphia, 2003. P. XIV, 4, 63, 70, 99; Petersen A. Dictionary of Islamic Architecture. P. 147, 279; Кононенко. AM. C. 180–184.35 Вакф –
неотчуждаемое имущество (земли, постройки, учреждения), переданное на благотворительные цели. В исламе передача имущества по вакуфному договору (вакфия) расценивается как одно из наиболее богоугодных деяний и заслуга перед Богом, которая не прекращается и после смерти учредившего вакф лица (вакифа) до тех пор, пока вакф служит оговоренным целям. См., в частности: Rogers М. Waqf and patronage in Seljuk Anatolia: the epigraphic evidence // Anatolian Studies. 1976. № 26.36 Подробнее см.: Wolper E.S.
The Politics of Patronage: Political Change and the Construction of Dervish Lodges in Sivas // Muqarnas. 1995. Vol. XII. P. 39–41; Wolper E.S. Cities… P. 25–100.37 Примеры подобного изменения функций дают памятники Кайсери – данишмен-дидская Гюлюк-джами, в 1210 г. перестроенная в медресе Атсыз Элти-хатун, и сельджукская Хаджи Кылыч-джами, двор которой оказался обстроен жилыми кельями-худжрами;
см.: Aslanapa О. Türk Sanati. S. 21; Oney G. Haci Kiliç Cami ve Medresesi // Belleten. 1966. D. XXX. № 119. S. 3770-387; Кононенко Е.И. Данишмендидские мечети Кайсери.38 См. подробнее: Akok M.
Kayseri’de Gevher Nesibe Sultan Daruşşifası ve Sahabiye Medresesi Rölöve ve Mimarisi // Turk Arkeoloji Dergisi. 1968. D. XVII. № 1. S. 133–184; Akok M. Sivas’ta Buriciye Medresesi’nin Rölövesi // Türk Arkeoloji Dergisi. 1968. D. XV. № 2 S. 5-38; Kutlu M. Kayseri Çifte Medrese’de Gevher Nesibe Darüşşifasi’nin Konumu Üzerine Bir Değerlendirme // Sanat Tarihi Dergisi. 2017. D. XXVI. № 2. S. 363–377; BilgetN.B. Sivas’ta Buruciye Medresesi. Ankara, 1991; Sözen M. Anadolu Medreseleri Selçuklu ve Beylikler. D. 1–2. İstanbul, 1970–1972; Rogers J.M. The Çifte Minare Medrese at Erzurum and the Gök Medrese at Sivas: A Contribution to the History of Style in the Seljuk Architecture of 13th Century Turkey // Anatolian Studies. 1965. Vol. 15. P. 63–85; Ünal R.H. Çifte Minareli Medrese (Erzurum). Ankara, 1989; Стародуб Т.Х. Сокровища… С. 277–281.39 См.: Akok M.
Konya Karatay medresesi rölöve ve mimarisi // Türk Arkeoloji Dergisi. 1970. D. XVIIL № 2; Cantay T. Konya Karatay medresesi’nin inşa tarihi ve kapisinin mimari kurulusu // Rölöve ve Restorasyon Dergisi. 1987. № 6; Стародуб Т.Х. Сокровища… С. 282–287.4 °Cм.: Eyice S.
Ilk Osmanli Devrinin Dini-Ictimal bir Muessesesi: Zaviyeler ve Zaviyeli Camiler // İstanbul Üniversitesi iktisat Fakültesi Mecmuasi. 1963. № 21. P. 1–80.41 Например, турецкий исследователь Д. Эсин выделил в Анатолии XIV в. четыре региона, различавшиеся направлением архитектурных поисков: активно экспериментировавший османский запад; Центральная Анатолия (Караман), где строительная деятельность обусловливалась сельджукским наследием; восток, тяготевший к Ирану и Азербайджану; юго-восток, сохранивший влияние сирийской архитектуры: Esin D.
A Study on possible foreign impacts on the Sungur Bey mosque in Niğde. Ankara, 2005. S. 41–43.42 См., например: Esin D.
Op.cit. P. 41–44; Akok M. Kastamonu’nun Kasaba Köyünde Candaroğlu Mahmut Bey Camii // Belleten. 1946. Vol. X. № 38. S. 293–301; Erder E. Sustainable conservation issues of four 14th and 15th century mosques in Ankara: Ahi Elvan Mosque, Örtmeli, Sabuno and Poyraji Mesjids // METU JFA. 2010. Vol. 1. № 3. P. 45–66; Şaman Doğan N. Bezemeye Bakiş: Anadolu’da îlhanli İzleri // Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi. 2003. D. 20. № 1. S. 150–166; Akmaydali H. Niğde Sungur Bey Camii // Vakiflar Dergisi. 1985. № 20. S. 147–178; Eskici B., Akın Akyol A., Kağan Kadıoğlu Y. Erzurum Yakutiye medresesi yapi malzemeleri, bozulmalar ve koruma problemleri // Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi. 2006. D. 16. № 1. S. 165–188; Öney G. Niğde Hüdavend Hatun Türbesi Figürlü Kabartmalari // Belleten. 1967. С. XXX. № 122. S. 143–167.43 Подробнее см.: Kuran A.
Karamanli medreseleri // Vakiflar Dergisi. 1969. № VIII. S. 211–216; ÇalH. Niğde şehrindeki ahşap tavanlı camiler ve mescitler. Ankara, 2000.