Фаўст

Дзівотаў розных многа бачу я.
Уражана! І хочацца спытацца,
Чаму прамова вернага слугі
Гучала так нязвыкла і так дзіўна?—
Да гука гук прыстройваўся суладна,
Сугучна слова клалася да слова,
Лагодна, трапна, песціла мой слых.

Фаўст

Калі ты нашу мову ўпадабала,
То з радасцю і нашу песню прымеш,
Здаволіш слых і розум наталіш.
Я вельмі рады. Лепш, аднак, калі
Табе я мовы ўрок практычна дам,
Бо слова складнае чаруе, вабіць.

Алена

Мне складнасці научыцца памажы.

Фаўст

Не цяжка, толькі б словы йшлі з душы.
Калі ад страсці ные сэрца наша,
Шукаем…

Алена

              …хто ўзаемнасцю адкажа.

Фаўст

Што будзе, што было — не бачыць дух,
Бо толькі ж у сучасным…

Алена

                                     …шчасце двух.

Фаўст

У ім цяпер жывём і ты, і я;
Зарукай лучнасці…

Алена

                           …рука мая!

Хор

Хто царыцу папракне,
Што зычліва так прымае
Ўладцу крэпасці яна!
Мы палонніцы —
І ўжо не ўпершыню,—
З часу пагібелі ганебнай
Іліёна; з пачатку нашых
Страшэнных бадзянняў па свеце.

Звыклыя да кахання жанчыны

Ведаюць, хто чаго варты,
Ды права на выбар не маюць.
І пастушок кучаравы,
І чорнашчаціністы фаўн,—
Кожны, хто выпадак зловіць,—
На цела крамянае
Права аднолькава маюць.

Садзяцца бліжэй,

Адно аднаму
Плячо да пляча,
Калена ў калена,
Рука ў руку
І песцяцца замілавана
На тронных падушках,
На мяккіх і пышных.

Манарх не адмовіцца ад

Радасцей тайных
Нават пры ўсіх,
На віду.

Алена

Далёка я і блізка — нейкі цуд!
Ды лёгка я скажу табе: я тут!

Фаўст

Я сёння, нібы ў сне, я стаў нямы,
Ці я жыву, ці не, — дзе ж гэта мы?

Алена

Ты абнавіў мяне, ўваскрэсла я,
Я ўся ў любві цяпер, я ўся твая.

Фаўст

З любві вазьмі, што толькі можаш ты,—
Жыццё ёсць міг — яно наш доўг святы.

Фаркіяда(энергічна ўмешваецца)

На абдымкі, гулі, ласкі,
На любоўныя папаскі,
На ўсе казані і казкі —
Мушу вам сказаць — не час!
Не ўзварушаць гэтай пары
Нават трубы і фанфары.
Ды ўжо рушыла на нас
У паход ліхая зграя
Ваўкарэзаў Менелая —
Зараз будзе тут якраз!
Пераможа — вам няволя.
Дэіфоба злая доля,
Я мяркую — не для вас.
Годзе цешыцца; а зрэшты,
Мне ўсё роўна, як памрэш ты —
Толькі ж ён тапор прыпас.

Фаўст

Зноў непрыемнасці і перашкоды зноў!
Я ў небяспецы не люблю гарачнасці.
Благая вестка брыдзіць і прыгожага,
А ты — ганец-брыда, ды дрэннай весткаю
Не ўдасца сапсаваць мне самы лепшы дзень —
Пустое кажаш ты, няма пагрозы нам,
Калі ж і ёсць яна, — зусім не страшна мне.

Сігналы, стрэлы з веж, барабаны, гукі рога, ваенная музыка; чуецца набліжэнне вялікага войска.

На бітву, слаўныя дружыны,
Герояў непахісных раць!
Бо варты толькі той жанчыны,
Хто йдзе яе абараняць!

(Да военачальнікаў, якія выходзяць з каланады і набліжаюцца да яго.)