Фаўст

О ўладарка вышыні,
Райскага блакіту!
Дзверы ў тайну адчыні
І пачуй малітву!
Лепшыя з усіх дароў —
Парыванні сэрца,—
Іх прымі. Мая любоў
Да цябе імкнецца.
Вучыш нас, тваіх дзяцей,
Мудрасцю сваёю.
Паслабляеш пал страсцей
Вераю святою.
Славім мы цябе, нябёс
І зямлі царыца!
Выпаў нам шчаслівы лёс
На цябе маліцца.

Лёгкія хмаркі
Кружаць, віюцца,
Грэшныя душы
Да Дзевы імкнуцца,
Просячы шчыра
Зноў заступіцца,
Ёй абяцаюць
Вечна маліцца.

Ты, беззаганная,
Ўсё ім даруеш,
Сэрцам рахманая,
Спогаддзю ўшчуеш.

Дух нячысты нашу плоць
Спакушаў спрадвеку,
Слабасць плоці пабароць
Цяжка чалавеку.
Цяжка праз жыццё прайсці —
Коўзкая дарога,
Шмат спакусаў у жыцці —
Спакушэнняў многа.

У вышыні Mater Gloriosa^{253} (Маці божая ў славе нябеснай) плыве, лунаючы насустрач.

Хор пакаянных грэшніц

О Маці божая,
Заўжды зычлівая,
Прымі, прыгожая
І літасцівая,
Прымі маленне,
Наша ўслаўленне!

Magna Peccatrix^{254} (St. Lucae VІІ, 36)

Вялікая грэшніца (Лука, 7, 36)

Дзеля слёз, якімі сыну
Колісь ногі абмывала,
Горка плачучы ад кпіну
Фарысея-цемрашала,
І збанка, з якога міра
Ты ліла Хрысту на цела,
Дзеля кос, якімі шчыра
Ты распятага абцерла,—

Mulier Samariata^{255}(St. Joh. ІV)

Жанчына самарыйская (Іаан, 4)

Дзеля статку, што з крыніцы
Напаіў Абрам вадою,
І вядра, ў якім вадзіцы
Падала яму святое,
Там, дзе чыстыя патокі
З волі божай пачаліся
І ў далёкі свет шырокі
Падаліся, паліліся,—

Maria Aegyptiaca^{256} (Acta Sanctorum)

Марыя Егіпецкая (Жыція святых)

Дзеля той святой грабніцы,
Дзе ляжаў распяты бог,
І рукі, якой блудніцу
Ён калісьці засцярог,
Дзеля каяння ў пустыні,
Запавету жыць у тле,
Што я словамі святымі
Напісала на скале,—

Утрох

Ты, якая дапускаеш
Да свайго аблічча грэшніц,
Ты, якая дазваляеш
Да святых прыходзіць весніц,
Пашкадуй душу пакутнай,
Што любіла і тужыла,
Што з-за той любві магутнай
Гэтак цяжка саграшыла.

Una poenitentium^{257}(адна з грэшніц, якая раней называлася Грэтхен, тулячыся да іх)

Дзева прачыстая,
Ў славе вячыстая,
Твар свой схілі над шчасцем маім!
Тут мой каханы,
Доўгачаканы,
Больш не расстануся з ім.

Шчасныя хлопчыкі (набліжаючыся кругамі)

Ён перарос усіх,
Высокі, сільны.
Ён ад шчадрот сваіх
За догляд пільны
Удзеліць долю нам,—
З зямлёю злучыць.
Ён сам вучыўся там,
Нас тут навучыць.

Адна з грэшніц, колішняя Грэтхен

У сонме духаў, у нябесным,
Ён сам сябе не пазнае,
З жыццём расстаўшыся цялесным,
Святым між намі паўстае.
Глядзі, ён прахлыя аковы
Зямной будзёншчыны паверг,
У мантыі анёльскай — новы,
З юнацкай сілай мкне наверх.

Дазволь, заступніца святая,
Яго адвесці ў светлы рай.

Mater Gloriosa

Маці божая ў славе

Вядзі, пакутніца былая,
І браму ў сферу адчыняй.