Фаўст

Выгляд велічны; ды цесны,
Вельмі змрочны гэты край,
Нас пужае ён, злавесны.
Адпусці нас, не трымай.

Pater seraphicus

Ў сферы вышніх вам дарога;
Пад эдэмаўскім шатром
Там вялікай ласкай бога
Прасякайцеся нутром.

Вы, бязгрэшныя, ў эфіры,
Што гасподняй сілы поўны,
У любві і ў вечным міры
Знойдзеце спакой духоўны.

Шчасныя хлопчыкі(кружацца над самай высокай вяршыняй)

Ручкі падымем,
Вянком іх спляцём,
Госпада гімнам
Славіць пачнём.
Шчырым, ласкавым
Верым псалмам.
Той, каго славім,
З’явіцца нам.

Анёлы (лунаюць у верхняй атмасферы, несучы несмяротную часціну Фаўста)

Высокі дух з цянётаў зла
Дабіўся вызвалення.
Хто жыў з імкненнем да святла,
Таму даём збавенне,
З любоўю шчыраю каго
Мы радасна вітаем,
У сонм анёлаў мы таго
Сардэчна запрашаем!

Анёлы малодшыя

Ружамі з рук тых пакорных,
Што пакаяліся богу,
Здабылі мы перамогу
Над саюзам сіл тлятворных
І забралі скарб духоўны.
Там гучаў харал чароўны.
Мы там песні распявалі,
Мы там ружы рассявалі,—
І ўцякалі ў пекла чэрці,
Не здабыўшы плёну ў смерці.
Боль любві спазналі духі.
Сэрца рвалася ад скрухі
І ў самога Сатаны.

Анёлы больш дасканалыя

Астанкі на руках
Узносіць цяжка,
Будзь хоць з азбесту прах —
Ён — тлену частка.
Былі з’яднаны цесным
У ім саюзам
Духоўнае з цялесным.
Не можа вузаў
Падвойнае прыроды
Рваць сіла наша.
Любоў іх назаўсёды
Адна развяжа.

Анёлы малодшыя

Нешта нявіннае
Зыблецца, тоіцца
І над вяршыняю
Марывам мроіцца.
Хмаркі празрыстыя
Скрасілі смутак,
Рэюць там чыстыя
Душы малютак.
Клопаты марныя
Іх не кранулі,
Душы бясхмарныя
Шчасця ўдыхнулі.
Хай жа і гэты дух
Зведае вечны рух,
Ў сферах свяшчэнных
Хай прабывае,
З сонмам нятленных
Хай адлятае.

Шчасныя хлопчыкі

Прымем ласкава к нам —
У наша кола.
Бачым пад саванам
Мы ў ім анёла.

Будзе ён вольны,
Будзе раскуты,
Дух яго здольны
Вырвацца з путаў.

Doctor Marianus^{252}(у найвышэйшай, найчысцейшай келлі)

Ўгору ўзносіцца дух,
Да сфераў празрыстых.
Дзевы лунаюць наўкруг
Воблакам чыстым.

Велічны зорны вянок
Там залаціцца —
Гэта ж у коле жанок
Неба царыца.

(У экстазе.)