Исландские королевские саги о Восточной Европе

Icelandic Sagas, and Other Historical Documents Relating to the Settlements and Descents of the Northmen on the British Isles. Vol. Ill: The Orkneyinger’s Saga / Tr. by Sir G. W. Dasent, with introduction, appendices, etc. L., 1894.

The Orkneyinga Saga / A New Translation with Introduction and Notes by A. B. Taylor. Edinburgh and L., 1938.

Orkneyinga Saga. The History of the Earls of Orkney / Tr. with an Introduction by Hermann Pálsson and P. Edwards. L., 1978.

Немецкий

Die Geschichte von den Orkaden, Dánemark, und der Jomsburg / W. H. H. Baetke (Thule. Altnordische Dichtung und Prosa. Bd. 19). Jena, 1924. S. 21-219.

Норвежский

Orknoyingasoga / G. Indrebo (Norrone Bokverk. Nr. 25). Oslo, 1929.

Важнейшая литература

Sigurður Nordal 1913-16; Einar 01. Sveinsson 1937; Hermann Pálsson 1965; Finnbogi Guðmundsson 1965; Finnbogi Guðmundsson 1967; Schier 1970. S. 31–32; Cowan 1973; Taylor 1973; Simek, Hermann Pálsson 1987. S. 273–274; Foote 1988; Jesch 1991; Jesch 1993a; Jesch 1993b; Chestnutt 1993; Finnbogi Guðmundsson 1993; Meulengracht Sorensen 1995; Beuermann 2006; Phelpstead 2007. P. 12–14.

Текст

Публикуется по изданию: Orkneyinga saga / Sigurður Nordal (SUGNL. В. XL). 1913-16.

К. 1. Fundinn Noregr

Fomiotr hefir konungr hæitit; hann red flrir því landi, er kallat er Finnland ok Kvenland; þat liggr firir austan hafsbotnn þann, er gengr til motz vit Gandvik; þat kollu ver Helsingiabotnn. Fomiotr atti iii syne, het æinn Hlerr, er ver kollum Ægi, annar Logi, þride Kari; hann var fadir Frosta, faudur Snærs hins gamla. Hans son het Þorri, hann atti ii syne, het annarr Nór, en annarr Gór; dottir hans het Goi. […] Hellt Gór skipum sinum ut eftir hafsbotnum ok svo i Allannzhaf. Sidan kannar hann vida Sviasker ok allar eyiar, er liggia i Eystrasallti; eftir þat i Gautasker ok þadan til Dan-merkr ok kannar þar allar eyiar. […] En Norr brodir hans bæid þess, er snio lagde a heidar ok skidfæri gerde gott. Eftir þat for hann af Kvenlandi ok firir innan hafsbotn-ninn ok kvomu þar er þeir menn voru, er Lappir heita; þat er a bak Finnmork. En Lappir villdu banna þeim yfirfor ok tokzst þar bardagi; ok sa kraft ok fíolkynge fylgde þeim Nor, at uvinir þeirra urdu at giallti þegar þeir heyrdu herop ok sa vopnum brug-dit; ok lögdu Lappir a flotta. En Norr forr þadan vestr a Kiolu […] (Bls. 1–2)

K. 21.

[…] Haralldr kom i Sviþioþ til fundar við Raugnvalld Brusason; foru þeir þaþan baðer austr i Garðariki ok mikit lið annat, þat er verit hafðe i ferð með Olafi ko-nunge. Þeir lettu eigi fyrr en þeir komu austr i Holmgarða a fund Iarizleifs konungs; tðk konungr viþ þeim forkunnar vel fyrir saker hins helga Olafs konungs. Gerðuz þeir þa landvarnarmenn fyrir Garðariki allir saman oc Eilifr iarl, sön Raugnvallz iarls Ulfssonar. Raugnvalldr Brusason var eptir i Garðariki þa er Haralldr konungr Sigurþarson for ut i Miklagarð; hafði Raugnvalldr þa landvðrn nðckura stund a sumrum, en var i Hölmgarði a vetrum. Iarizleifr konungr virði harm mikils, oc þar eptir öll alþyða. Raugnvalldr var, sem aðr er ritað, hverium manne meiri oc sterkari, mana var hann friðastr synum, atgerfímaðr var hann sva mikill, at eigi fekz hans iafninge. Sva segir Arnorr iarlaskalld, at Raugnvalldr átti i Hðlmgarði x folkorrostur.

Deildiz af svá at aldri æl grafninga þælar gunnar Njǫrðr i Gaurðum gunnbraðr tiu haði.