Исландские королевские саги о Восточной Европе

Egils saga Skalla-Grímssonar / Guðni Jónsson // íslendinga sögur. Reykjavik, 1946. В. 2: Borgfirðinga sögur.

Основные переводы

Английские

Egil’s saga / Tr. with an Introduction by Hermann Pálsson and P. Edwards (Penguin Classics). 1976.

Egil’s saga / Tr. B. Scudder // The Complete Sagas of Icelanders, Including 49 Tales / Vi-dar Hreinsson. Reykjavik, 1997. Vol. 2.

Egil’s saga / Tr. B. Scudder. Introduction by Svanhildur Oskarsdóttir (Penguin Classics). 2000. Русский

Сага об Эгиде / Перевод С. С. Масловой-Лашанской (гл. I–LVII) и В. В. Кошкина (LVIII–LXXXVII) // Исландские саги 1956. С. 61–251.

То же // Исландские саги 1999. Т. I. С. 21–216.

Важнейшая литература

Hallberg 1962b; Hallberg 1968; Schier 1970. S. 51; Стеблин-Каменский 1971; Jónas Kristjánsson 1977; Стеблин-Каменский 1979a; West 1980; Berman 1982; Simek, Hermann Pálsson 1987. S. 65–67; Ólafia Einarsdóttir 1990. S. 294–297; Джаксон, Спиридонов 1991; Bjarni Einarsson 1993; Andersson 1993; Baldur Hafstað 1995; Glauser 2000; Capelle, Kramarz-Bein 2001; Cormack 2001; Torfi Tulinius 2004; Gisli Sigurðsson 2005; Andersson 2006. P. 102–118.

Текст

Публикуется по изданию: Egils saga Skalla-Grímssonar / Guðni Jónsson // íslendinga sögur. Reykjavik, 1946. В. 2.

14. Af ÞóróLfi ok Faravið konungi

Þórólfr fór þann vetr enn á mörkina ok hafði með sér nær hundraði manna. Fór hann enn sem inn fyrra vetr, átti kaupstefnu við Finna ok fór víða um mörkina. En er hann sótti langt austr ok þar spurðist til ferðar hans, þá kómu Kvenir til hans ok sögðu, at þeir váru sendir til hans ok þat hafði gert Faravið konungr af Kvenlandi, sögðu, at Kirjálar herjuðu á land hans, en hann sendi til þess orð, at Þórólfr skyldi fara þangat ok veita honum lið. Fylgði þat orðsending, at Þórólfr skyldi hafa jafnmikit hlutskipti sem konungr, en hverr manna hans sem þrír Kvenir. En þat váru lög með Kvenum, at konungr skyldi hafa or hlutskipti þriðjung við liðsmenn ok um fram at afnámi bjórskinn oil ok safala ok askraka. Þórólfr bar þetta fyrir liðsmenn sina ok bauð þeim lcost á, hvárt fara skyldi еда eigi, en þat köru flestir at hætta til, er féfang lá við svá mikit, ok var þat af ráðit, at þeir fóru austr með sendimönnum.

Finnmörk er stórliga víð. Gengr haf fyrir vestan ok þar af firðir stórir, svá ok fyrir norðan ok allt austr um. En fyrir sunnan er Nóregr, ok tekr mörkin náliga allt it efra suðr svá sem Hálogaland it ytra. En austr frá Naumudal er Jamtaland ok þá Helsingjaland ok þá Kvenland, þá Finnland, þá Kirjálaland. En Finnmörk liggr fyrir ofan þessi öll lönd, ok eru víða fjallabyggðir upp á mörkina, sumt í dali, en sumt með vötnum. Á Finnmörk eru vötn furðuliga stór ok þar með vötnunum marklönd stór, en há fjöll liggja eftir endilangri mörkinni, ok eru þat kallaðir Kílir.

En er Þórólfr kom austr til Kvenlands ok hitti konung Faravið, þá búast þeir til ferðar ok höfðu þrjú hundruð manna, en Norðmenn it fjórða, ok fóru it efra um Finnmörk ok kómu þar fram, er Kirjálar váru á fjalli, þeir er fyrr höfðu herjat á Kveni. En er þeir urðu varir við ófrið, söfnuðust þeir saman ok fóru í mót, væntu sér enn sem fyrr sigrs. En er orrosta tókst, gengu Norðmenn hart fram. Höfðu þeir skjöldu enn traustari en Kvenir. Sneri þá mannfalli í lið Kírjála, fell margt, en su-mir flýðu. Fengu þeir Faravið konungr ok Þórólfr þar ógrynni fjár, sneru aftr til Kvenlands, en síðan fór Þórólfr ok hans lið á mörkina. Skilðu þeir Faravið konungr með vináttu. […] (Bls. 31–32)

17. Af afLaföngum Þórólfs

[…] Þann sama vetr fór Þórólfr upp á fjall með hundrað manna, fór þá þegar austr á Kvenland ok hitti Faravið konung. Gerðu þeir þá ráð sitt ok réðu þat at fara á fjall enn sem inn fyrra vetr ok höfðu fjögur hundruð manna ok kómu ofan í Kirjálaland, hljópu þar í byggðir, er þeim þótti sitt færi vera fyrir fjölmennis sakar, herjuðu þar ok fengu of fjár, fóru þá aftr, er á leið vetrinn, upp á mörkina. Fór Þórólfr heim um várit til bús síns. Hann hafði þá menn í skreiðfiski í Vágum, en suma í síldfiski, ok leitaði alls konar fanga til bús síns.

Þórólfr átti skip mikit. Þat var lagt til hafs. Þat var vandat at öllu sem mest, steint mjök fyrir ofan sjó. Þar fylgði segl stafat með vendi blám ok rauðum. Allr var reiði vandaðr mjök með skipinu. Þat skip lætr Þórólfr búa ok fekk til húskarla sína með at fara, lét þar á bera skreið ok húðir ok vöru ljósa. Þar lét hann ok fylgja grávöru mikla ok aðra skinnavöru, þá er hann hafði haft af fjalli, ok var þat fé stórmikit. […] (Bls. 37–38)

37. BjarmaLandsferð