Konan la Barbarulo

Amalrus levis sua shultri, kapricoze ridetis, e prenis gobleto por disimular sua timo e furio. Kom diplomacisto polisita, lu rapide riganis sua equilibro. Tsotha turnis su a Konan, qua stacabis neperturbeble dum ta ceno. Pos gesto del sorcero, la negruli sizis la kaptito ed igis il marchar dop Tsotha, qua duktis li ek la chambro tra arkatra pordo aden koridoro sinuifanta, en qua la pavimento esis ek mozaiki buntizita, la muri esis inkrustita per ora stofo ed arjenta grabaji, e de la vultizita plafono pendis ora incensizili, qui plenigis la koridoro per revatra nubi parfumizita. Li turnis su aden plu streta koridoro ek gagato e nigra jado, obskura e terorinda, qua iris a latuna pordo, super l’arko di qua kranio homal hororinde ridetachis. Ye ta pordo stacis figuro grasa e repugnanta qua tenis klefaro—la chef eunuko di Tsotha, Shukeli, pri qua rakonti pavoriganta susuresis —homo en qua bestiala dezirego por tormento remplasabis la normala pasioni homal.

La latuna pordo apertesis a stret eskalero qui semblis sinuifar adinfre til la vera internajo dil kolino sur qua situesis la citadelo. La bando decensis ta eskalero, fine haltis avan fera pordo, di qua la forteso semblis esar nenecesa. Komprenende, ol ne apertesis a pur aero, ma esis konstruktita quaze ke ol rezistez la batado di mangoneli[3] ed arieti. Shukeli apertis ol, e dum ke lu apertis la pezoza pordo, Konan remarkis l’evidenta destranquileso dil gigantuli qui gardis il; mem Shukeli semblis esar nervoza regardante l’ultra obskureso. Dop la granda pordo esis duesma barilo facita ek granda stala stangi. Ol riglagesis da injenioza riglo havanta nula seruro, movebla nur del extero; ca riglo movesis, la greto glitis aden la muro. Li trapasis aden larja koridoro, en qua la muri, pavimento, e plafono vultizita semblis skultita ek solida petro. Konan konocis, ke il esas profunde sub la tero, mem sub la kolino ipsa. L’obskureso presis la torchi dil gardisti quale kozo sentiva ed animata.

Li ligis la rejulo a ringo en la petra muro. Super ilua kapo en muro-nicho li pozis torcho, por ke il stacez en lumo-micirklo nebrilanta. La negruli deziregis irar; li murmuris inter su, e timoze regardetis l’obskureso. Tsotha gestis ke li forirez, e li faletante marchis rapide tra la pordo, quaze timante ke l’obskureso ganus formo palpebla e saltus a lia dorsi. Tsotha turnis su a Konan, e la rejulo remarkis destranquile, ke l’okuli dil sorcero brilis en la mi-obskureso, e ke lua denti similesis la dentegi di lupo e brilis blanke en l’ombri.

‘E do adio, barbarulo,’ mokis la sorcero. ‘Me mustas kavalkar a Shamar e la siejo. Pos dek dii me esos en vua palaco en Tamar kun mea militisti. Qua vorton vu volas, ke me dicez a vua homini, ante ke me senpeligos elia peli frianda por pergamen-volvaji sur qui me kronikagos la triumfi di Tsotha-lanti?”

Konan respondis per brulanta blasfemo Kimeriana qua krevus la timpani di homo ordinara, e Tsotha feble ridis ed ekiris. Konan regardis lua figuro vulturatra tra la dika stangi dum ke lu klozis la greto; pose sonegis la pezoza pordo extera, e silenco falis quale sarko-mantelo.

3.

La Leono pazegas tra inferno;
Trans lua voyo falas ombri severa
Di multa formi grimasanta—
Monstri qui havas boki bavanta.
L’obskureso tremas per krio subtera
Kande la Leono pazegas inferno.

Olda balado

Rejulo Konan probis la ringo en la muro e la kateno liganta il. Ilua membri esis libera, ma il konocis, ke l’entravili esis plu forta kam mem ilua propra forteso feratra. La katenringi esis tam dika kam ilua polexo e ligesis a stala rimeno cirkum ilua tayo, rimeno tam larja kam ilua manuo e tam dika kam fingro. La pezo di ta entravili mortigus min forta homo pro exhausto. La seruri qui ligis rimeno a kateno esis masivaji quin martelego ne povus domajar. Pri la ringo, ol evidente trapasis la muro e klozesis an la dopa latero.

Konan blasfemis e paniko agitis il regardante l’obskureso qua presis la lumo-micirklo. L’omna terori supersticoza dil barbaro dormis en ilua anmo netushita da logiko civilizita. Ilua imaginado primitiva populizis l’obskureso subtera per formi hororinda. Pluse, ilua raciono dicis ad il, ke il ne pozesis ibe nur por enkarcerigo. Ilua kaptinti havis nula motivo indulgar il. Il pozesis en ta foso por ula fato. Il maledikis su, ke il refuzabis lia ofro, mem se sua vireso obstinema rebeleskas kontre ta pensajo, ed il savas, ke se li forduktus il ed ofrus nova oportunajo, ilua respondo restus lo sama. Il ne vendus sua regnati al buchisto. Ma ne por la gano di altru il sizabis la rejio. Do subtile eniras l’instinto pri responso suverena mem a la spolianto sangizita.