Konan la Barbarulo

‘Ni retroirez a Khorshemish kun la vunditi. Nur trupo del kavalrio rejal akompanez ni. Me komandas, ke vu marchez jorne a la limito di Aquilonia e siejez l’urbo Shamar. L’Ofirani provizos vi per manjaji alonge la voyo. Ni rajuntos vi tam balde posible kun rinforci.’

Do l’armeo kun sua kavalieri stale vestizita, sua piquisti ed armarkisti e kampeyo-servisti, iris por kampar en la prato apud la batalio-agro. E tra la nokto steloza la du rejuli e la sorcero plu granda kam irga rejo kavalkis al chefurbo di Strabonus meze dil trupo briletanta del palaco, akompanata da longa lineo de chari charjita per la vunditi. En un de ta chari jacis Konan katenizita, la rejulo di Aquilonia, la bitra saporo di vinkeso en ilua boko, la blinda furio di tigro kaptita en ilua anmo.

La veneno qua rigidigis ilua fortega membri til impotenteso ne paralizis ilua mento. Dum ke la charo en qua il jacis rotolis alonge l’agri, ilua mento turnis frenezioze pro ilua vinko. Amalrus sendabis delegato por postular helpo kontre Strabonus, qua, lu dicis, spolias la domeno westal qua situesas quale konio inter la frontiero di Aquilonia e la vasta rejlando sudal di Koth. Lu demandabis nur mil kavalkanti e Konan ipsa, por kurajigar sua regnati senkurajigita. Konan nun blasfemis mentale. Jeneroze il venabis kun kinopla nombro quan la monarko perfidema demandabis. Sincere il kavalkantis aden Ofir, e konfrontesis dal supozita rivali aliancita kontre il. Esis atesto signifikiva pri ilua prodeso, ke li havis tota armeo por kaptar il ed ilua kinamilo.

Reda nubo velizis ilua vido; ilua veini bufis pro furio ed en ilua tempori pulso palpitis iracigante. Dum ilua tota vivo il ne konocabis furio plu granda o plu impotenta. Per rapida ceni, la spektaklo di ilua vivo pasis avan ilua okuli mental—panoramo en qua movis figuri ombratra, il ipsa en multa formi e standi— barbarulo pelo-vestizita; mercenario en kasko kornizita e masho-kuraso; korsaro en navo havanta pruo skultita kom drako e voyo-traco karmezina pro sango e spoliado alonge la marbordi sudal; kapitano di armei en stalo polisita, sur nigra kavalo kabranta; rejulo sur ora trono e leono-banero fluktuanta supre, e turbi di gaye buntizita kortanuli e kortanini genupozante. Ma la charo rotolanta e saltanta sempre retrotiris ilua pensaji por turnar furioze e monotone a la perfideso di Amalrus e la sorco di Tsotha. La veini preske ruptis en ilua tempori, e la krii dil vunditi en la chari plenigis il per feroca plezuro.

Ante noktomezo li transpasis la land-limito di Ofir e jorne aparis la turmo-pinti brilanta e rozea di Khorshemish ye la horizonto sudestal, la gracila turmi eklipsita da la citadelo severa e skarlata qua fore aparis quale sango-induturo en la cielo. To esis la kastelo di Tsotha. Nun un streta voyo, pavizita per marmoro e gardita da fera pordi pezoza, duktis adube ol kronizis la kolino super l’urbo. La flanki di ta kolino esis tro eskarpa esar asencebla altravoye. De la muri dil citadelo on vidis la voyi larja e blanka dil urbo, moskei minaretizita, butiki, templi, domegi, e bazari. On anke vidis la palaci dil rejulo en larja gardeni alte murizita, luxoz abundi di fruktieri e flori, tra qui murmuris rivereti artifical, e fonteni arjentea spricis sencese. Super omno regardegachis la citadelo quale kondoro squatanta sur sua viktimo, okupata pri sua propra meditado maligna.

La forta pordegi inter la grandega turmi dil extera muro apertesis bruisoze, e la rejulo kavalkis aden sua chefurbo inter linei de piquisti dum ke kinadek trompeti salutis lu. Ma nula turbi esamifis en la stradi blanke pavizita por lansar rozi adsub la hufi dil vinkanto. Strabonus venabis plu rapide kam informo pri la batalio, e la populo vekante a lia okupaji jornala beis vidar sua rejulo retrovenar kun mikra eskorto, e dubitis, ka ta auguris o vinko o falio.

Konan, la vivo lente rienirante ilua veini, levis su del fundo dil charo por vidar la marveli di ca urbo nomizita la Rejino dil Sudo. Il pensabis uldie kavalkar tra ca orizita pordegi avan sua esquadri stale vestizita, la granda leono-banero fluktuante super ilua kapo kaskizita. Ma il nun eniris katenizite, desvestizite de sua homarmaro, jetita quale sklavo sur la bronza fundo di la charo di sua vinkanto. Gayeso kapricoza e diablatra superiris ilua furio, ma a la nervoza soldati qui vehis la charo, ilua ridado sonis quale murmuro di leono vekanta.

2.

Shelo brilanta di olda mentio; fablo pri Yuro orea—
Vi per heredo ganabis ta kroni, ma Sango la preco po l’ mea.
Ta tronon ganita per sango, sudoro, per Krom, me nultempe ol vendos
Po irga promiso pri vali de oro, ne mem se inferno su fendos!

La voyo di reji