Konan la Barbarulo

Konan pensis pri la lasta minaco abomininda di Tsotha, e jemis pro furio malada, pro ke il savis, ke ol ne esis vana fanfaronado. Viri e mulieri a la sorcero esis tam senvalora kam insekti a ciencisto. Mola manui blanka qui karezabis il, reda labii qui presabis ad ilua propra, frianda mami blanka qui tremabis sub ilua varma kisi, perdos lia pelo delikata, tam blanka kam ivoro e tam rozea kam yuna petali—ek la labii di Konan explozis krio tante terorinda e nehomal pro frenezio, ke askoltanto tresayus pro hororo konocante ke ol venis ek guturo homal.

L’eki fremisanta tresayigis ed intense rimemorigis da la rejulo pri sua propra stando. Il regardegis terorigante l’obskureso, e pensis pri ta omna rakonti quin il audabis pri la krueleso nekromancial di Tsotha, e per sento glaciatra en la spino il konocis, ke ti esas la sama Hororo-Hali nomizita da legendi trepidanta, la kaverni e tuneli en qui Tsotha exekutas hororinda experimenti per enti homal, bestial ed, on susuris, demonal, desaranjas blasfemante l’elementi bazal di vivo ipsa. Rumoro dicis, ke la dementa poeto Rinaldo vizitabis ta fosi, ke la sorcero montris a lu horori, e ke ta monstri sennoma quin lu sugestis en lua poemo terorinda, La Kansono dil foso, ne esis simpla fantaziaji de cerebro desordinita. Ta cerebro aplastesis a polvo sub l’armhakilo di Konan dum ta nokto kande la rejulo luktis por sua vivo kontre l’asasineri quin la fola rimifanto duktabis tra la palaco trahizita, ma la vorti trepidiganta di ta kansono hororinda ankore resonis en l’oreli dil rejulo katenizita.

Lor ta pensajo la Kimeriano haltis senmove pro nelauta bruiseto qua frostigis la sango per sugesto. Il askoltis rigide per posturo doloriganta. Koldega manuo karezis ilua spino. Ol esis la klara sono di flexebla squami qui glitas sur petro. Kolda sudoro venis de ilua pelo kande, ultre la cirklo di lumo nebrilanta, il vidis formo nepreciza e kolosa, terorinda quankam nedefinita. Ol stacis rekte, shanceletis, e flav okuli kolde brilis del ombri. Lente aparis avan ilua okuli dilatanta grandega kapo hororinda, koniforma, e del obskureso fluetis per volvaji squamoza la hororo finala di evoluciono repteral.

Ol esis serpento qua stuntis l’omna antea idei di Konan pri serpenti. Ol extensis okadek futi de sua pinta kaudo til sua kapo triangulatra plu granda kam to di kavalo. En la lumo nebrilanta olua squami kolde brilegis, tam blanka kam pruino. Ta reptero sendubite naskabis e kreskabis en obskureso, ma sua okuli esis plena de vido-povo certa e maligna. Ol kurvigis sua volvaji titanal avan la kaptito, e la granda kapo sur la kolo arkatra fluktuis nur mikrega spaco de ilua vizajo. Olua lango forkatra qua lansante movis ek ed aden la boko preske tushis ilua labii, ed olua malodoro fetida nauzeigis ilua senti. La granda flav okuli regardegachis le ilua, e Konan retrodonis la regardacho di lupo kaptita. Il furioze luktis kontre la fol impulso sizar la granda kolo arkatra per sua manui extirpanta. Fortega ultre la kompreno di homi civilizita, dum sua vivo kom korsaro il ruptabis la kolo di pitono per lukto diablatra an la marbordo Stigiana. Ma ica reptero esas venenoza; il vidis la dentegi longa de futo, kurva quale cimitari. De oli falis guti de liquido senkolora quan il instinte konocis esas mortiganta. Il posible aplastus ta kranio koniforma per pugno, ma il savis ke, ye l’unesma insinuajo di movado, la monstro frapus tam rapide kam fulmino.

Ne per irga logiko racionoza Konan restis senmove, pro ke raciono forsan dicus—il ja preske certe mortos—ke il incitus la serpento frapar e finigez omno; esis l’instinto blind e nigra di sukonservado qua retenis il tam rigide kam statuo ek fero. Nun la granda maso levis su e la kapo restis alte super ilua propra dum ke la monstro exploris la torcho. Veneno-guto falis adsur ilua nuda kruro, e to esis quaze poniardo blanke varmega plunjas aden ilua karno. Red angoro-sprici lancinis tra la cerebro di Konan, ma il restis nemoveble; per nek spasmeto di muskulo nek moveto di cilio il revelis la doloro di lezo qua facis cikatro quan il portis til sua morto-dio.

La serpento fluktuis super il, quaze serchante por certigar se vivo esus ya en ca figuro tam senmova kam mortinto. Ma subite, neexpektite, l’extera pordo, apene videbla en l’ombri, stridante sonegis. La serpento, quale sua omna sorto suspektema, quik turnis su per rapideso nekredebla en tante granda maso, e desaparis per longa reptado aden la koridoro. La pordo apertesis e restis aperta. La greto retrotiresis e granda figuro obskura enkadrigesis per lumo di torchi extera. La figuro englitis, miklozis la greto dop lu, la riglo esis pronta falar. Lu movis aden la lumo del torcho super la kapo di Konan, e la rejulo vidis, ke lu esas giganta negrulo, tote nuda, portanta en l’una manuo grandeg espado ed en l’altra klefaro. La negrulo parolis per dialekto dil marbordo, e Konan respondis; il lernabis ta jargono dum ke il esis korsaro alonge la litoro di Kush.