Konan la Barbarulo

La gardeno esis nedefinita lago de ombri, ube arbusti plumatra ed arbori base extensata vaciletis obskure en la stel-lumo. L’anmo prudenta di Konan sentis la nubo de minaco vartanta qua kovris ol. Il sentis la regardo di okuli nevidita, ed il flaris la subtil odoro qua herisis instinte la kurta hari sur sua kolo, quale chashundo heriseskas pro odoro di ancien enemiko.

‘Sequez me,’ susuris Taurus, ‘restez dop me, se vu prizas vivar.’

Prenante de sua zono to quo semblis esar kupra tubo, la Nemediano lejere faligis su al gazono. Konan esis proxime dop lu, espado pronta, ma Taurus retropulsis il an la muro, e montris nul indiko ke lu ipse avancus. Lua posturo esis tense expektanta, e lua regardo, quale to di Konan, fixigesis ye la amaso tenebroza de arbusti distanta de plura futi. Lore du grand okuli flagris del ombri vacilanta, e dop li altra fairo-cintili brilis en l’obskureso.

‘Leoni!’ murmuris Konan.

‘Yes. Die on tenas li en subtera kaverni sub la turmo. Pro to esas nula gardisti en ca gardeno.’

Konan rapide kontis l’okuli.

‘Kin videbla; forsan altri en l’arbusti. Li asaltos pos instanto—’

‘Tacez!’ sisis Taurus, e lu cirkonspekte movis de la muro quaze lu marchis sur razili, e levis la dina tubo. Basa grondi venis del ombri e l’okuli flamifanta movis adavane. Konan sentis la granda boki bavanta, la tufizita kaudi floganta flava flanki. La aero tenseskis—la Kimeriano tenis sua espado, expektis l’asalto e la nerezistebla lanso di granda korpi. Lore Taurus levis la tubo a sua labii e fortege suflis. Longa spumo de flava pudro jetesis ek la tubo e quik divenis densa nubo verd-flava qua kovris l’arbusti e celis l’okuli brilanta.

Taurus hastoze kuris al muro. Konan regardis desafable sen komprenar. La densa nubo celis l’arbusti, e de oli venis nula sono.

‘Quo es ta nebulo?’ la Kimeriano demandis perturbite.

‘Morto!’ sisis la Nemediano. ‘Se la vento venus e suflus ol retroe vers ni, ni mustus fugar trans la muro. Ma no, la vento ne suflas, e nun ol dispersesas. Vartez til ke ol tote desaparabos. Inspirar ol es morto.’

Balde nur flava shifoni pendis fantomatre en la aero; pose oli foriris, e Taurus gestis, ke sua kompanulo avancez. Li reptis vers l’arbusti, e Konan anhelis. Jacante en l’ombri esis kin granda formi flava; la fairo en lia sever okuli esis extingita. Dolca odoro restis en la aero.

‘Li mortis sen sono!’ murmuris la Kimeriano. ‘Taurus, quo es ta pudro?’

‘Ol facesis ek la nigra lotuso, la flori di qua shancelas en la jungli perdita di Khitai, ube habitas nur la sacerdoti di Yun, qui havas flava kranii. Ta flori frapas mortigante irgu qua flaras oli.’

Konan genupozis apud la granda formi, certigis su ke oli ya ne plus povas domajar. Il sukusis sua kapo; la magio dil landi exotika esas misterioza e terorinda al barbari dil nordo.

‘Pro quo ne mortigar samamaniere la soldati en la turmo?’ lu demandis.

‘Pro ke to esis l’omna pudro quan me havis. Ganar ol esis prodajo sata por famozigar me inter la furtisti dil mondo. Me furtis ol de karavano iranta a Stigia, e me levis ol, en sua sako ek ora stofo, del volvaji di grandega serpento qua gardis ol, sen vekigar ol. Ma venez, per la nomo di Bel! Ka ni disipos la nokto per diskutar?’

Li glitis tra l’arbusti al bazo brilanta dil turmo, ed ibe, per gesto taciganta, Taurus desvolvis sua nodizita kordo, ye un extremajo di qua esis forta hoko stala. Konan komprenis lua projeto, e demandis nulo dum ke la Nemediano sizis la kordo dop la hoko ed ociligis ol cirkum sua kapo. Konan pozis sua orelo a la glata muro ed askoltis, ma audis nulo. Evidente la soldati interne ne suspektis ke esas apuda invadanti, qui facabis ne plusa sono kom la noktovento qua suflis tra l’arbori. Ma stranja nervozeso kaptis la barbarulo; forsan pro l’odoro di leoni qua esas omnube.

Taurus jetis la kordo per movo habila e violenta di sua brakio fortega. La hoko movis arkatre adsupre ed adinterne per partikulara maniero desfacile deskriptebla, e desaparis super la bordo juvelizita. Ol evidente sizis ferme, pro ke prudenta tirado ne montris irga movo o glitado.

‘Bona chanco per l’unesma jeto,’ murmuris Taurus. ‘Me—’

Esis l’instinto sovaja di Konan qua subite igis lu jirar; nam la morto venanta facis nula sono. Neduriva regardeto montris al Kimeriano la granda flava formo qua kabris rekte avan la steli, elevata super il por morto-stroko. Nula viro civilizita povus movar tam rapide kam la barbarulo. Ilua espado kolde briletis en la stel-lumo per omna nervo e tendino desesperanta en la brakio, e homo e bestio kunfalis.

Blasfemante nelaute, Taurus inklinis su super la amaso, e vidis, ke la membri di la kompanulo movis por tranar il desub la granda pezo qua laxe jacis sur il. Regardeto revelis a la Nemediano tresayita, ke la leono esas mortinta, olua penta kranio fendita en du parti. Lu sizis la kadavro, e per lua helpo Konan forpozis ol e staceskis, ankore tenis sua espado sangizita.

‘Ka vu domajesas, kerlo?’ anhelis Taurus, ankore perplexa pro la rapideso stuporiganta di ta evento.