Konan la Barbarulo

Tra la tota chambro duris ta ludo dil diablo, tote silencoza ecepte l’anhelado dil homo, la skrapado nelauta di ilua nuda pedi sur la pavimento, e la kastanyeto-kliktado dil dentegi dil monstro. La griza fili jacis volvita sur la pavimento; oli pendis quale slingi de la muri; oli velizis la juvelo-kesti e silka divani, e pendis kom obskura festoni del plafono juvelizita. La rapideso stal-kaptilatra dil okuli e muskuli di Konan prezervabis il netushita, quankam la slingi glutiniva pasabis tante proxime, ke li skrachis ilua nuda pelo. Il savis, ke il ne sempre povus evitar oli; il mustas atencar la fili pendigita del plafono ed anke la pavimento, por ke il ne mispazez aden volvaji ibe. Balde o tarde, slingo glutiniva tordos su cirkum il, ed il jacos sub la povo dil monstro.

L’araneo kuregis trans la pavimento dil chambro, la griza filo tranita dop ol. Konan alte saltis super divano—per rapida turno la demono kuris adsupre an muro, e la filo, saltante del pavimento quale vivanto, flugis cirkum la pedkolo di Konan. Il falis adsur sua manui, frenezioze tiris la reto qua tenis il quale mordilo flexebla, o quale la volvajo di pitono. La diablo haroza kuris adinfre por kompletigar sua kapto. Incitate a furio, Konan sizis juvelo-kesto e jetis ol per sua tota forteso. Icon la monstro ne expektis. La jetajo frapis ol meze di la nigra gambi bifurkita ed aplastis ol an la muro per matida grinco nauzeiganta. Sango e verda slimo spricis, e la ruptit amaso falis kun la frakasita juvelo-kesto al pavimento. La nigra korpo aplastita jacis inter la amaso cintilanta de juveli qui fluis adsur ol; la gambi haroza movis senskope, l’okuli mortanta rede cintilifis inter la gemi briletanta.

Konan regardegis cirkume, ma aparis nul altra hororo, ed il komencis liberigar su del reto. La stofo tenace adheris ad ilua pedkolo e manui, ma tandem il esis liberigita, e prenante sua espado, il prudente pazis inter la griza volvaji e slingi al interna pordo. Quala horori esis dop ol, il ne savis. La sango dil Kimeriano boliis, e pro ke il venabis tante fore, e pro ke il vinkabis tante multa danjeri, il rezolvis durar til la severa fino dil aventuro, irge qua ol esus. Ed il opinionis, ke la serchata juvelo ne esis inter ti qui esis tante sensucieme dissemita tra la chambro.

Arachinte la slingi qui sordidigis l’interna pordo, il deskovris ke ol, quale l’altra, ne esis klefklozita. Il esis kurioza, ka la soldati infre ankore ne savis, ke il esas hike. Nu, il esis alte super li, e se on povus kredar naraci, li kustumis audar stranja soni en la turmo supre—soni minacanta, e kriachi pro agonio ed hororo.

Il pensis pri Yara, ed il ne esis tote tranquila kande il apertis l’ora pordo. Ma il vidis nur eskalero havanta gradi arjenta qua iris adinfre, feble lumizita per moyeno ne trovebla. Il taceme decensis per ol, tenegante l’espado. Il audis nula sono, e balde arivis avan ivora pordo inkastrata per sango-gemi. Il askoltis, ma esis nula sono interne; nur dina fumeti flotacis ocieme de sub la pordo, havante stranje exotika odoro nefamiliara al Kimeriano. L’arjenta eskalero turnis adinfre e desaparis aden l’obskureso, e nula sono acensis del puteo ombroza; il sentis okulte, ke il esis sola en turmo okupata nur da fantomi e spiriti.

3.

Sorgeme il presis l’ivora pordo ed ol silencoze apertesis adinterne. Ye la solio Konan regardegis quale volfo en loko nekonocata, pronta por luktar o por fugar instante. Il enregardis granda chambro havanta ora kupolo; la muri esis ek verda jado, la pavimento ek ivoro, mikovrita per dika tapisi. Fumo ed odoro exotika de incenso flotacis de fairo-korbo sur ora tripedo, e dop ol sidis idolo sur sorto di kanapeo marmora. Konan regardegis konsternate; l’imajo havis korpo di viro, nuda, verd-kolora; ma la kapo esis ek koshmaro e dementeso. Tro granda por la korpo homal, ol havis nula traiti homal. Konan regardegis l’oreli larje extensita, la rostro tordita, ye l’amba flanki di qua esis blanka dentegi pintizita per ronda ora buli. L’okuli klozesis, quaze pro dormado.

Do ico esis la kauzo di la nomo, la Turmo dil Elefanto, nam la kapo dil kozo multe similesis ti di la bestii deskriptita dal vaganto Shemida. Co esis la deo di Yara; do ube esas ta gemo ma celita en l’idolo, pro ke la gemo nomesis la Kordio dil Elefanto?

Konan venis adavane, sua regardo fixigite ye l’idolo senmova, e subite l’okuli dil kozo apertesis! La Kimeriano haltis en sua plaso. Ol ne esis imajo—ol esis vivanto, ed il esis kaptita en olua chambro!

Ke il ne quik explozis pro frenezio mortiganta esis fakta qua mezuras ilua hororo, qua paralizis il. Homo civilizita en lua plaso serchus refujeyo dubitoza per decidar, ke lu dementeskas; la Kimeriano ne dubitis sua sensi. Il savis, ke il esis vizajo kontre vizajo kun demono dil Seniora Mondo, e ta savo furtis de il ilua omna fakultati ecepte vido-povo.