Küçük Prens

- У людей есть ружья, и они ходят на охоту. Это очень неудобно! И еще они разводят кур. Только этим они и хороши. Ты ищешь кур?

“Hayır, ben arkadaş arıyorum. Ama ‘evcil’ ne demek?”

- Нет, - сказал Маленький принц. - Я ищу друзей. А как это - приручить?

“Bu pek sık unutulan bir şeydir. ‘Bağ kurmak’ anlamına gelir.”

- Это давно забытое понятие, - объяснил Лис. - Оно означает: создать узы.

“Bağ kurmak mı?”

- Узы?

“Evet. Örneğin, den benim için sadece küçük bir çocuksun. Diğer küçük çocuklardan hiçbir farkın yok benim için. Sana ihtiyacım da yok. Aynı şekilde, ben de senin için dünyadaki yüz binlerce tilkiden biriyim sadece. Bana ihtiyaç duymuyorsun. Ama beni evcilleştirirsen eğer, birbirimize ihtiyacımız olacak Sen benim için tek ve işsiz olacaksın, ben de senin için.”

- Вот именно, - сказал Лис. - Ты для меня пока всего лишь маленький мальчик, точно такой же, как сто тысяч других мальчиков. И ты мне не нужен. И я тебе тоже не нужен. Я для тебя только лисица, точно такая же, как сто тысяч других лисиц. Но если ты меня приручишь, мы станем нужны друг другу. Ты будешь для меня единственный в целом свете. И я буду для тебя один в целом свете...

“Anlamaya başlıyorum” dedi küçük prens. “Bir çiçek var. Sanırım o beni evcilleştirdi.”

- Я начинаю понимать, - сказал Маленький принц. - Есть одна роза... Наверно, она меня приручила...

“Olabilir. Dünyada her şey mümkündür.” dedi tilki.

- Очень возможно, - согласился Лис. - На Земле чего только не бывает.

“Ama bu çiçek dünyada değil.”

- Это было не на Земле, - сказал Маленький принц.

Tilki şaşırmıştı.

Лис очень удивился:

“Başka bir gezegende mi?”

- На другой планете?

“Evet.”

- Да.

“Peki orada avcılar da var mı?”

- А на той планете есть охотники?

“Hayır, yok.”

- Нет.

“Bu çok ilginç. Peki ya tavuklar?”

- Как интересно! А куры там есть?

“Hayır. Tavuklar da yok.”

- Нет.

“Eh, hiçbir yer mükemmel değildir” dedi tilki içini çekerek. Sonra kendini anlatmaya başladı:

- Нет в мире совершенства! - вздохнул Лис. Но потом он опять заговорил о том же:

“Yaşamım çok monotondur. Ben tavukları avlarım, avcılar da beni.

- Скучная у меня жизнь. Я охочусь за курами, а люди охотятся за мною.

Bütün tavuklar birbirine benzer. Bütün insanlar da öyle. Bu yüzden biraz sıkılıyorum. Ama beni evcilleştirirsen eğer, yaşamıma bir güneş doğmuş olacak. Senin ayak seslerin benim için diğerlerinden farklı olacak. Ayak sesi duyduğum zaman hemen saklanırım. Ama seninkiler, bir müzik sesi gibi beni gizlendiğim yerden çıkaracaklar. Şu ekin tarlalarını görüyor musun? Ben ekmek yemem. Buğday benim hiçbir işime yaramaz. Bu yüzden de bu tarlalar bana hiçbir şey hatırlatmazlar. Buna üzülüyorum. Ama sen beni evcilleştirseydin, bu harika olurdu. Altın renkli saçların var senin. Ben de altın renkli başakları görünce seni hatırlardım. Ve rüzgarda çıkardıkları sesi severdim.