La Dementulo

pardonez lua obstinanta pasinto.

E samtempe l’altra eruditulo, lu qua

defensis la dei, brulis sua santa libri. Nam lu

divenis nekredanto.

57

kande naskis mea chagreno

Kande naskis mea chagreno me sorgeme

flegis olu, e suciis olu per amanta tenereso.

E mea Chagreno kreskis quale omna

vivanti, forte e bele e plena de marveloza

joyi.E ni amis l’una l’altra, mea Chagreno e

me, e ni amis la mondo cirkum ni ; nam

Chagreno havis afabla kordio e me esis

afabla pro Chagreno.

E konversante, mea Chagreno e me, nia

dii esis alizita e nia nokti cirkondata da

sonji ; nam Chagreno havis eloquenta

lango, e mea lango esis eloquenta pro

Chagreno.

E ni kune kantante, mea Chagreno e me,

nia vicini sidis ye lia fenestri ed askoltis ;

nam nia kansoni esis tam profunda kam la

maro e nia melodii esis plena de stranja

memoraji.

E ni kune marchante, mea Chagreno e

me, homi regardegis ni per tenera okuli e

susuris vorti extreme dolca. Ed uli regardis

ni envidieme, pro ke Chagreno esis nobla

ento e me esis fiera pro Chagreno.

58

Ma mea Chagreno mortis, quale omna

vivanti, e sole me restas por meditar e

ponderar.

E nun me parolante, mea vorti frapas

pezoze mea oreli.

E me kantante, mea kansonin la vicini

ne venas por askoltar.

E me marchante en la stradi, nulu

regardas me.

Nur dormante me audas voci qui dicas

kompateme, ‘Videz, ibe jacas la homo di

qua la Chagreno esas mortinta.’

59

e kande naskis mea joyo

E kande naskis mea joyo, me tenis olu

en mea brakii e stacis sur la dom-suprajo e

kriis, ‘Venez, mea vicini, venez e videz, nam

Joyo cadie naskis a me. Venez e videz ica

felica ento qua ridas en la suno.’

Ma nulu de mea vicini venis por

regardar mea Joyo, e me multe astonesis.

Ed omnadie dum sep monati me deklaris

mea Joyo del dom-suprajo ― ma nulu

askoltis me. E mea Joyo e me esis sola,

neserchata e nevizitata.

Lore mea Joyo paleskis e fatigeskis pro

ke nul altra kordio ecepte mea vidis lua

beleso e nul altra labii kisis lua labii.

Lore mortis mea Joyo pro izoleso.

E nun me nur rimemoras mea mortinta

Joyo per rimemorar mea mortinta

Chagreno. Ma memoro esas folio autunal

qua murmuras en la vento e pose ne plus

audesas.

60

‘la perfekta mondo’

Deo di perdita anmi, vu qua perdesas

inter la dei, audez me :

Dolca Destino qua sucias ni dementa e

vaganta spiriti, audez me :

Me habitas meze del perfekta raso, me la

maxim neperfekta.

Me, homala kaoso, nebulo de konfuzita

elementi, me movas inter kompleta mondi

― populi kun kompleta legi e pura stando,

di qui la pensadi esas asortita, di qui la sonji

esas aranjita, e di qui la vizioni esas

enregestrigita.

Lia vertui, Ho Deo, esas mezurita, lia

peki ponderita, e mem la sennombra kozi

pasanta en la krepuskulo di nek peko nek

vertuo esas enskribita e katalogizita.

Hike dii e nokti separesas aden sezoni di

administrado e guvernata da neblameble

preciza reguli.

Manjar, drinkar, dormar, kovrar la

nudeso, e pose fatigesar segun la tempo.

Laborar, ludar, kantar, dansar, e pose

jacar senmove kande la horlojo sonas la

horo.

61

Pensar tale, sentar tante multe, e pose

cesar pensado e sentado kande ula stelo

levas su super la fora horizonto.

Furtar ridante de vicino, donar donaji

per afabla manuo-movo, laudar prudente,

blamar sorgeme, destruktar sono per vorto,

brular korpo per respiro, e pose lavar la

manui kande la laboro dil dio finigesas.

Amar segun fondita ordino, regardar la

maxim bona ipso di onu segun prejudikala

maniero, adorar konvenante la dei, ruzeme

intrigar la demoni ― e pose obliviar omno

quaze la memoro esas mortinta.

Imaginar per motivo, meditar per

konsidero, esar dolce felica, sufrar noble ―

e pose vakuar la taso por ke morge ol itere

plenigesos.

Ti omna, Ho Deo, esas konceptata per

prepenso, naskas per rezolvo, esas flegita

exakte, esas guvernata da reguli, esas

direktata da raciono, e pose mortigesas ed

enterigesas per preskriptata metodo. E mem

lia silencema tombi jacanta en la anmo

homal esas markizita e numerizita.

Ol esas perfekta mondo, mondo de

parfinita ecelo, mondo de suprema marveli,

la maxim matura frukto en la gardeno dil

Deo, la maestro-penso dil universo.

Ma pro quo me esez hike, Ho Deo, me,

verda semino di nerealigita pasiono, de-

menta tempesto serchanta nek esto nek

62

westo, konfuzita fragmento de brulita

planeto?

Pro quo me esas hike, Ho Deo di perdita

anmi, vu qua perdesas inter la dei?

FINO

63

Kahlil Gibran, 1883 - 1931, poeto, filozofo,

ed artisto, naskis en Libano. La Arabi

nomizas lu la genio di sua epoko. Lua verki

tradukesas a plu kam duadek lingui. Lua

skisuri e pikturi expozesis en la chefa urbi

dil mondo. En lua verki literatural ni trovas

expresuri di la maxim profunda impulsi dil

kordio ed anmo homala.

Document Outline

quale me divenis dementulo

la deo