La Majstro kaj Margarita

— Лжет он, лжет! О, боги, как он лжет! —

— Mensogas li, mensogas! Ho dioj, kiel li

Бормочет, уходя от решетки, Иван Николаевич, mensogegas! — murmuras Ivano Nikolaiĉ

— вовсе не воздух влечет его в сад, он что-то

forlasante la kradon, — tute ne la aero altiras lin en

видит в это весеннее полнолуние на луне и в

la ĝardenon, en tiu printempa plenluno li vidas ion

саду, в высоте. Ах, дорого бы я дал, чтобы

sur la luno kaj supre en la ĝardeno. Aĥ, kare mi

проникнуть в его тайну, чтобы знать, какую

pagus por penetri lian sekreton, por ekscii, kiun

такую венеру он утратил и теперь бесплодно

Veneran li perdis kaj nun vane serĉas per la manoj

шарит руками в воздухе, ловит ее?

en la aero, kiun li penas kapti.

И возвращается домой профессор уже совсем

Hejmen la profesoro revenas jam tute malsana. Lia

больной. Его жена притворяется, что не

edzino ŝajnigas, ke ŝi ne rimarkas lian staton, kaj

замечает его состояния, и торопит его ложиться simple urĝas lin enlitiĝi. Tamen ŝi mem sin ne спать. Но сама она не ложится и сидит у лампы

kuŝigas, ŝi sidas kun libro ĉe la lampo kaj amare

с книгой, смотрит горькими глазами на

rigardas la dormanton. Ŝi scias, ke ĉe la

спящего. Она знает, что на рассвете Иван

matenkrepusko Ivano Nikolaiĉ vekiĝos kun dolora

Николаевич проснется с мучительным криком, krio, ploros kaj ĵetiĝados. Tial antaŭ ŝi, sur la начнет плакать и метаться. Поэтому и лежит

tablotuko sub la lampo kuŝas preta injektilo en

перед нею на скатерти под лампой заранее

alkoholo kaj ampolo kun likvaĵo havanta intensan

приготовленный шприц в спирту и ампула с

tean koloron.

жидкостью густого чайного цвета.

Бедная женщина, связанная с тяжко больным,

La kompatinda virino ligita kun la grave malsana

теперь свободна и без опасений может заснуть. nun estas libera kaj povas trankvile enlitiĝi. Ivano Иван Николаевич теперь будет спать до утра со Nikolaiĉ nun dormos kun feliĉa vizaĝo ĝis la счастливым лицом и видеть неизвестные ей, но mateno kaj havos iajn al ŝi nekonatajn, tamen какие-то возвышенные и счастливые сны.

sublimajn kaj feliĉajn sonĝojn.

Будит ученого и доводит его до жалкого крика

La scienciston vekas en la plenluna nokto kaj igas

в ночь полнолуния одно и то же. Он видит

dolorkrii unu sama afero. Li sonĝas kontraŭnaturan

неестественного безносого палача, который,

sennazan ekzekutiston eksalti kaj iel voĉklakinte

подпрыгнув и как-то ухнув голосом, колет

enpiki sian lancon en la koron de Gestas, ligita al la

копьем в сердце привязанного к столбу и

fosto kaj perdinta la racion. Sed eĉ plie ol la

потерявшего разум Гестаса. Но не столько

ekzekutisto estas timiga la malnatura lumo, kiu

страшен палач, сколько неестественное

venas el densa nubego bolanta kaj premanta la

освещение во сне, происходящее от какой-то

teron, kiel estas nur dum mondkatastrofoj.

тучи, которая кипит и наваливается на землю,

как это бывает только во время мировых

катастроф.

После укола все меняется перед спящим. От

Post la injekto ĉio ŝanĝiĝas antaŭ la dormanto. De

постели к окну протягивается широкая лунная

la lito al la fenestro etendiĝas larĝa luna vojo, sur

дорога, и на эту дорогу поднимается человек в

ĝin paŝas viro en blanka mantelo kun sangruĝa

белом плаще с кровавым подбоем и начинает

subŝtofo kaj iras al la luno. Apud li iras juna viro

идти к луне. Рядом с ним идет какой-то

en disŝirita ĥitono kaj kun misformiĝinta vizaĝo.

молодой человек в разорванном хитоне и с

La irantoj arde pri io parolas, diskutas, volas atingi

обезображенным лицом. Идущие о чем-то

interkonsenton.

разговаривают с жаром, спорят, хотят о чем-то

договориться.

— Боги, боги, — говорит, обращая надменное

— Dioj, dioj, — diras la mantelulo turnante sian

лицо к своему спутнику, тот человек в плаще,

orgojlan vizaĝon al la kuniranto, — kia vulgara

— какая пошлая казнь! Но ты мне, пожалуйста, ekzekuto! Tamen bonvolu al mi diri, — lia orgojla скажи, — тут лицо из надменного

vizaĝo iĝas petega, — ja ĝi ne estis, ĉu? Mi cin

превращается в умоляющее, — ведь ее не

petegas, diru, ĝi ne estis, ĉu?

было! Молю тебя, скажи, не было?

— Ну, конечно не было, — отвечает хриплым

— Certe ĝi ne estis, — raŭkvoĉe respondas la

голосом спутник, — тебе это померещилось.

kuniranto, — simple ci ĝin imagis.

— И ты можешь поклясться в этом? —

— Ĉu ci povas ĵuri tion? — kaĵole petas la

Заискивающе просит человек в плаще.

mantelulo.

— Клянусь, — отвечает спутник, и глаза его

— Mi ĵuras, — respondas la kuniranto, kaj liaj

почему-то улыбаются.

okuloj ial ridetas.

— Больше мне ничего не нужно! —

— Jen ĉio kion mi volis! — per rompita voĉo

Сорванным голосом вскрикивает человек в

ekkrias la mantelulo, kaj li plu paŝas supren

плаще и поднимается все выше к луне, увлекая akompanate de sia kuniranto. Kviete kaj majeste своего спутника. За ними идет спокойный и

ilin sekvas giganta pint’orela hundo.

величественный гигантский остроухий пес.

Тогда лунный путь вскипает, из него начинает

Tiam la luna vojo ekbolas, elverŝiĝas la luna rivero

хлестать лунная река и разливается во все

kaj disfluas ĉiudirekte. La luno regas kaj ludas, la