LA SORCISTO DE OZ

Dorothy solene inklinis la kapo e la Rejino reverencis, e pos to el divenis tre amikal a la puerino.

La Terorigilo e la Hakisto nun ligis la musi al truko per l’adportita kordeti. L’una extremajo di kordeto ligesis cirkum la kolo di singla muso e l’altra al truko. Komprenende la truko esis milople plu granda kam irga muso qui tiros ol; ma l’omna musi harnesizita povis tre facile tirar ol. Mem la Terorigilo e la Stana Hakisto povis sidar en ol, ed esis rapide tirita da lia stranja kavaleti a la loko ube la Leono dormis.

Pos multa laborego, nam la Leono esis pezoza, li pozis lu aden la truko. Lore la Rejino rapide imperis ke sua homi komencez, nam el timis ke, se la musi tro longatempe restis inter la papaveri, li anke dormeskos.

Komence la enteti, quankam li esis multa, apene movis la pezoze charjita truko; ma e la Hakisto e la Terorigilo pulsis ol de la dopo, e lore li plu bone movis ol. Balde li ruligabis la Leono ek la papaverbedo al verda prati, ube lu povis itere respirar la aero dolca e fresha vice la venenoz odoro dil flori.

Dorothy renkontris li e varme dankis la museti por salvir elua kompano de morto. El divenabis tante afecionoza a la granda Leono, ke el joyis ke lu esis salvita.

La musi esis desharnesizita del truko e forkuris tra la herbi vers lia hemi. La Rejino dil Musi livis laste.

‘Se vi ultempe itere bezonus ni,’ el dicis, ‘venez aden l’agro e vokez, e ni audos vi e venos por helpar vi. Adio!’

‘Adio!’ li omna respondis, e la Rejino forkuris dum ke Dorothy ferme tenis Toto por ke lu ne kurez pos el e pavorigez el.

Pos to li sideskis apud la Leono til ke lu vekos; e la Terorigilo portis a Dorothy frukti de apuda arboro, olquin el manjis kom dineo.

La Sorcisto de Oz, Chapitro 10

Chapitro 10

La Gardisto dil Pordegi

Esis longa tempo til ke la Poltrona Leono vekis, pro ke lu longe jacabis inter la papaveri ed inspirabis olia mortiganta odoro; ma apertante lua okuli e rulante del truko, lu esis tre felica trovar su ankore vivanta.

‘Me kuris tam rapide kam me povis,’ lu dicis sideskante e beanta, ‘ma la flori esis tro forta por me. Quale vi ektiris me?’

Li naracis pri l’agro-musi, e quale li jeneroze salvis lu de morto; e la Poltrona Leono ridis e dicis,

‘Me sempre konsideris me tre granda e terorinda; ma tante mikra kozi quale flori preske mortigis me, e tante mikra animali salvis mea vivo. Quale stranja es omno! Ma, kamaradi, quon ni nun facez?’

‘Ni mustas durar voyajar til ke ni itere trovas la voyo pavita per flava briki,’ dicis Dorothy; ‘e pose ni povos marchar a la Smeralda Urbo.’

Do, la Leono esante tote refreshigita ed itere standante bone, li omna voyajeskis, e multe juis la marchado tra la herbaro dolca e fresha; e li balde atingis la voyo ek flava briki e turnis su itere vers la Smeralda Urbo ube habitis la grand Oz.

La voyo esis glata e bone pavita nun, e la cirkumajo esis belega; por ke la voyajanti joyis livar fore dop su la foresto, e kun ol la multa danjeri quin li renkontrabis en olua obskura tenebri. Itere li vidis fenci konstruktita apud la voyo; ma oli esis farbizita verde, e kande li venis a dometo en qua evidente habitis farmisto, ol anke esis farbizita verde. Li preterpasis plura tala domi posdimeze, ed ulfoye homi venis al pordi e regardis li quaze li deziris questionar; ma nulu proximeskis nek parolis a li pro la granda Leono, quan li tre timis. La homi vestizesis en bela smeraldea koloro e portis pinta chapeli quale olti dil Munchkini.

‘Ico esas certe la Lando Oz,’ dicis Dorothy, ‘e ni certe proximeskas a la Smeraldo Urbo.’

‘Yes,’ replikis la Terorigilo; ‘omno hike esas verda, ma en la lando dil Munchkini bluo esas la preferata koloro. Ma la homi ne semblas tam amikal kam la Munchkini e me timas, ke ni ne povos trovar loko por pasar la nokto.’

‘Me deziras manjar ulo altra kam frukti,’ dicis la puerino, ‘e me certesas ke Toto preske hungregas. Ni haltez ye la maxim proxima domo e parolez al homi.’

Do veninte a granda farmo-domo, Dorothy kurajoze iris al pordo e frapetis ol. Muliero apertis ol nur sat larje por ekregardar, e dicis,

‘Quon tu volas, puero, e pro quo ta granda Leono esas kun tu?’

‘Ni deziras pasar la nokto che vu, se vu permisas,’ respondis Dorothy; ‘e la Leono esas mea amiko e kamarado, e ne nocus vu por la mondo.’

‘Kad lu esas domtita?’ demandis la muliero apertanta plu larje la pordo.

‘Ho yes,’ dicis la puerino; ‘e lu es anke granda poltrono; do lu plu timos vu kam vu timos lu.’

‘Nu,’ dicis la muliero pos meditir ed itere regardetir la Leono, ‘en tala kazo vi darfas enirar, e me donos a vi supeo e dormo-loko.’

Do li omna eniris la domo ube esis, ultre la muliero, du pueri e viro. La viro lezabis sua gambo e jacis sur lit-kanapeo en angulo. Li aspektis tre astonata vidar tale stranja trupo, e dum ke la muliero okupesis pri preparar la tablo, la viro demandis,

‘Adube vi omna iras?’

‘A la Smeralda Urbo,’ dicis Dorothy, ‘por vizitar la Grand Oz.’

‘Ho ya!’ klamis la viro. ‘Ka vi es certa, ke Oz aceptos vi?’

‘Pro quo no?’ el replikis.