LA SORCISTO DE OZ

Li portis la dormanta puerino a bela loko apud la fluvio, sat dista del papavereyo por preventar ke el respirez plusa veneno dil flori, ed hike tenere kushis el adsur la mola herbaro e vartis til ke la fresha brizo vekigos el.

La Sorcisto de Oz, Chapitro 9

Chapitro 9

La Rejino dil Agro-Musi

‘Ni certe ne foresas la voyo pavita per flava briki,’ komentis la Terorigilo stacante apud la puerino, ‘nam ni ja venis preske tam fore kam la fluvio forportis ni.’

La Stana Hakisto esis respondor kande lu audis nelauta grondo, e turnante la kapo (olqua bone funcionis per charniri) lu vidis stranja bestio saltanta super la herbi vers li. Esis ya sovaja kato grand e flava, e la Hakisto pensis, ke ol evidente chasas ulo, nam la oreli esas presita an la kapo e la boko esas larje apertita e revelas du rangi de leda denti, e l’okuli brilas quale fairo-globi. Ol proximeskis e la Stana Hakisto vidis, ke avan ol kuris griza agro-museto, e quankam lu havis nula kordio, lu savis ke esas nejusta, ke la sovaja kato esforcas mortigar tala ento beleta e nenociva. Do la Hakisto levis sua hakilo, e la sovaja kato preterkurante, lu rapide frapis e forhakis la kapo dil bestio de la lua korpo, ed ol rulis a lua pedi en du peci.

L’agro-muso, nun liberigita de sua enemiko, quik haltis; e lente proximante al Hakisto dicis per stridanta voceto,

‘Ho, danko! Me multe dankas vu por salvir mea vivo.’

‘Ne parolas pri to, me pregas,’ replikis la Hakisto. ‘Me havas nula kordio, vu komprenas, do me esas suciema por helpar ti omna qui bezonas amiko, mem se ol esas nur muso.’

‘Nur muso!’ indignoze kriis la animaleto; ‘nu, me esas Rejino—la Rejino di omna agro-musi!’

‘Ho, certe,’ dicis la Hakisto e reverencis.

‘Konseque vu facis grand ago, ultre brav ago, salvinte mea vivo,’ dicis la Rejino.

Tainstante plura musi videsis adkuranta tam rapide kam lia gambeti povis portar li, e vidante lia Rejino li klamis,

‘Ho, Siniorino, ni pensis, ke vu mortigesos! Quale vu eskapis la granda Sovaja Kato?’ e li omna reverencis tante profunde al Rejineto, ke li preske stacis sur lia kapi.

‘Ca stranja stanulo,’ el respondis, ‘mortigis la Sovaja Kato e salvis mea vivo. Do de nun vi omna servez lu ed obediez lua minima deziro.’

‘Ni facos lo!’ kriis l’omna musi en akutsona koro. E pose li forkuris omnalatere, pro ke Toto vekabis de sua dormado e, vidante ti omna musi cirkum lu, aboyis un aboyo pro feliceso e saltis rekte aden la mezo dil grupo. Toto sempre prizis chasar musi dum ke lu habitis Kansas, e konsideris to nenociva.

Ma la Stana Hakisto kaptis la hundo en sua brakii e ferme tenis lu dum ke lu vokis a la musi: ‘Rivenez! rivenez! Toto ne nocos vi.’

Audinte to, la Rejino dil Musi revelis sua kapo de herb-amaso e demandis per timida voco,

‘Kad vu esas certa, ke lu ne mordos ni?’

‘Me ne lasos lu,’ dicis la Hakisto; ‘do ne timez.’

Unope la musi retroreptis, e Toto ne itere aboyis, quankam lu esforcis ekirar la brakii dil Hakisto, ed mordabus lu se lu ne savis tre bone, ke lu esas ek stano. Fine un de la maxim granda musi parolis.

‘Kad esas irgo quon ni povas facar,’ lu dicis, ‘por rimborsar vu pro salvir la vivo di nia Rejino?’

‘Esas nulo,’ respondis la Hakisto; ma la Terorigilo, qua esforcabis pensar ma ne povis pro ke lua kapo esis burizita per palii, quik dicis,

‘Ho yes; vi povas salvar nia amiko, la Poltrona Leono, qua dormas en la papaverbedo.’

‘Leono!’ kriis la Rejineto; ‘nu, lu parmanjos ni.’

‘Ho no,’ deklaris la Terorigilo; ‘ca Leono esas poltrono.’

‘Ka vere?’ demandis la Muso.

‘Lu ipsa dicas lo,’ respondis la Terorigilo, ‘e lu nultempe nocus irgu qua esas nia amiko. Se vi helpus ni salvar lu, me promisas, ke lu benigne traktus vi omna.’

‘Bone,’ dicis la Rejino, ‘ni fidas vi. Ma quon ni facez?’

‘Kad esas multa musi qui nomizas vu Rejino e volunte obedias vu?’

‘Ho yes; esas mili,’ el respondis.

‘Takaze imperez ke li omna venez adhike tam balde posible, e singlu adportez longa kordeto.’

La Rejino turnis su a sua eskorti ed imperis, ke li quik irez ed advokez elua omna homi. Tam balde kam li audis elua impero, li forkuris omnalatere tam rapide posible.

‘Nun,’ dicis la Terorigilo al Stana Hakisto, ‘tu irez a ta arbori an la rivo e facez truko qua povas portar la Leono.’

Do la Hakisto quik iris al arbori e laboreskis; e lu balde konstruktabis truko de la grosa branchi di arbori, de qui lu forhakis omna folii e brancheti. Lu fixigis li kune per ligna stifti e facis quar roti ek kurta peci dil dika arboro-trunko. Tante rapide e bone lu laboris, ke kande la musi veneskis, la truko esis pronta por li.

Li venis de omna lateri, ed esis mili de li: granda musi e mikra musi e mez-granda musi, e singlu adportis kordeto en la boko. Cirkum ta tempo Dorothy vekis de sua longa dormado ed apertis sua okuli. El tre astonesis trovar su jacanta sur la herbaro, mili de musi stacanta e timide regardanta lu. Ma la Terorigilo naracis omno, e turnante su al dignesoza Museto, lu dicis,

‘Permisez me introduktar a tu Siniorino la Rejino.’