Любовный повесть Холдора Вулкан "Летние вечера, освещенные луной" на узбекском языке (СИ)

Туманларда хира к╝ринган дарахтлар, ёки дейлик, далада шолғом ковлаётган ё ғ╝запоя т╝плаётган дехқонларнинг соядай к╝ринган шарпаларига соатлаб термулиб тураман.Айниқса, туман қоплаган кимсасиз далада ёлғиз ╝зинг бульдозер хайдаб, ер шудгорлашдан ҳам завқлироқ машғулот бормикин бу дунёда дейман баъзан.Пахтали пуфайка кийиб, совуқ туманлар қаърида ёлғиз бир ╝зинг бульдозер хайдаб юрган куйи, истаганингча хаёл сурасан, сенга ҳеч ким ҳалал бермайди, сени қора мойга беланган камбағал тракторчи деб, бой, олифта йигитларга турмушга чиқиб кетган севгилингни эслаб, к╝зларингда к╝з ёшларинг худди радиатор сувидай қайнайди.Ота онангни эслайсан.Одамзод ота онани, ватанни олдиндан танлай олмайдику.Менинг отам раҳматли муштлашишни пулга сотиб оладиган, қиморбоз, банги, пиёниста одам б╝либ, оиламизнинг ш╝ри эди.Онам раҳматли эса, аксинча камтарин, камсуқум, бизга беминнат хизмат қиладиган қул, оқсоч ч╝ри эдилар.Эртадан кечгача далада ишлаб, бизга егулик ҳозирлаб, киримизни ювиб, уй жойни, ховлини ёғ тушса ялагудай супуриб, тозалаб, сигир соғиб, келида қ╝ллари арчилиб шоли туйиб, ҳаётини бизга бағишлаб, меҳнат машаққат билан оламдан ╝тиб кетдилар.╬лим т╝шагида ётарканлар, ҳеч кимдан, ҳеч нарсадан нолимадилар, шикоят ҳам қилмадилар.Қайтага ҳаммамизни дуо қила қила жони узилди.Бечоранинг на қулоғида сирғаси на қ╝лларида узиги бор эди.Ишонсанг, гунох б╝лади деб, ҳатто суратга ҳам тушмаганлар.Ҳа, ҳа, соғинганда бундай к╝риб, дилим таскин топадиган суратлари ҳам қолмаган.Агар тирноқдай суратлари қолганда ҳам, биронта рассомга истаган пулини бериб, портретини чиздирардим, уйимизнинг т╝рисига осиб қ╝ярдим.Эҳҳҳ, онажоним!Шунча хизматимизни қилиб бир марта ҳам миннат қилмаган меҳрибоним!Қанотсиз фариштагинам!.. Эсласам к╝зларимдан тирқираб ёш чиқиб кетаверади... -деди к╝з ёшларини кепкасига алам билан артиб Ғойиб тракторчи.С╝нг яна гапида давом этди: -Сен, мол менга эътибор бермай ╝тлайвер.Мен ╝зи ичиб олсам, шунақа сал йиғлоқи б╝либ қоламан.Лекин к╝з ёшларимни ҳеч кимга к╝рсатмайман.Юрагим ҳасратга т╝лса, шу ёқларга келиб, ╝т ╝ланлар устига ётиб, ╝ксиб ╝кириб йиғлайман.К╝нглимни б╝шатаман.Отам раҳматли, илойим жойлари Жаннатдан б╝лсин, ичиб келсалар, биронта бахона топиб, онамни уриб, д╝ппослар, дод дегизиб, уни ховлимизда ченадек судраб юрардилар.Отамни т╝хтатишга менинг кучим етмасди.Лекин отам шунча урсаларда, онам унга бирон марта ҳам гап қайтармасдилар.Худодан инсоф тилардилар ҳалос.Менга эса доим отангни ҳурмат қил, болам, к╝зларига тик қарама, ота рози Худо рози -дея насихат қилардилар.Отам раҳматлининг т╝йиб ичкилик ичиб, гузарда ё биронта девор тагида йиқилиб қоладиган одатлари бор эди.Бизга бу ҳақда к╝пинча Мирзавой почтачи хабар етқазардилар.Пахса деворимиз оша қараб: -Ғойиб, отанг гузарда, қассобхонанинг ёнида маст б╝либ ётибди! -дер, биз онам билан замбилғалтакни олардикда, бориб отамни ╝ша арвага юклаб, уйга олиб келардик.Бир гал онам бечора кучи етмай замбилғалтакни ағдариб юбордилар.Маст отам суви қуриган ариқчага юзтубан йиқилдилар.Биз онам иккимиз минг машаққат билан отамни хандакдан чиқариб, ғалтакаравага қайта юклай бошладик.Мен отамнинг қ╝лтиғига кириб: -Туринг, ота, уйга кетамиз.Ҳамма бизга қараб устимиздан куляпти, туринг - дейман, азбаройи оғир юкдан ихраб, сихраб, манглайимда к╝к томирларим б╝ртиб.

Одамлар кулиб қотиб ётибдилар.Айниқса ёш болалар.