Marsga hujum

Biroq hech kim ketmadi. Tungi maysazorga sovub qolgan kechlik ovqatni chiqarishdi, dasturxon tuzashdi va odamlar tungi soat ikkigacha, Yerdan nur radiosi xabari kelmaguncha ovqatni sanchqilari bilan erinibgina kovlar edilar. Bamisoli uzoqdan uchib kelayotgan tillaqo‘ng‘izlardek morze harflari yalt-yult qilib ko‘zga tashlanardi va ular o‘qir edilar:

KO’Z KO’RIB QULOQ ESHITMAGAN ATOM OMBORI

PORTLASHIDAN AVSTRALIYA QIT’ASI KUYIB KULGA AYLANDI.

LOS-ANJELES, LONDON BOMBARDIMON QILINDI.

URUSH. UYGA QAYTING, UYGA, UYGA.

Ular stoldan oyoqqa qalqdilar.

UYGA QAYTING, UYGA, UYGA, UYGA.

— Sem, bu yil akang Taddan biror narsa oldingmi?

— Bilmagandek gapirasan-a: Yerga xat yuborish besh tanga turadi. Bunga nimani ham yoza olarding.

UYGA QAYTING.

— Men negadir Jeyndan xavotirdaman — Jeyn singilcham esingdami?

UYGA.

Salqin tong otganda, soat uchda “Yo‘l tovarlari” do‘konining egasi boshini chiqardi. Ko‘chadan odamlarning butun bir to‘dasi kelar edi.

— Men esa bilib turib yopmagan edim. Nima olasiz, mister?

Tongga yaqin do‘konning barcha tokchalari bo‘m-bo‘sh bo‘lib qolgandi.

Dekabr 2005 SOKIN SHAHARLAR

O’lik Mars dengizi chekkasida sokin oq shaharcha yastangan. U huvillab yotardi. Ko‘chalarda zog‘ uchmasdi. Kunduzi va kechasi univermaglarda tanho chiroqlar yonib turardi. Do‘konlarning eshiklari lang ochiq, go‘yo odamlar yopishni unutib, juftakni rostlab qolgandek. Go‘ristondek jim-jit tamaddixonalarga kiraverishdagi sim dorlarda o‘qilmagan, quyoshda sarg‘aygan jurnallar shitirlar edi, ular bir oy muqaddam kumushrang raketa yordamida Yerdan keltirilgan edi.

Shaharcha o‘lik edi. Undagi to‘shaklar huvillagan va muzdek. Yakkayu yagona ovoz — simlardagi va yaqin-yaqingacha o‘zlari bilan o‘zlari bo‘lib yashab kelgan dinamo mashinalardagi tokning vizillashigina quloqqa chalinardi. Hammomdan toshib chiqqan suv turar-joy xonalariga, ayvonchalarga, mo‘‘jaz bog‘chalarga oqib kirib, tashlandiq gullarni sug‘orar edi. Tim-qorong‘i tomosha zallarida ko‘plab o‘rindiqlarga pastdan yopishtirib tashlangan, hali tish izlari ham ketmagan saqichlar qotib yotardi.

Shaharcha ortida kosmodrom bor edi. So‘ng raketa Yerga tomon yo‘l olgan joyda haligacha achchiq tutun taratib tarashalar burqsirdi. Agar tangani teleskopga tushirib, uni Yerga qarab burilsa, u yerda quturib turgan katta urushni tomosha qilish mumkin bo‘lardi. Deylik Nyu-Yorkning qanday portlayotganini ham ko‘rsa bo‘lardi. Yangi xildagi tuman qoplagan Londonni tomosha qilsa bo‘lardi.

Shundagina bu Mars shaharchasini nega tashlab ketishlarini tushunish mumkin bo‘lardi. Odamlar juda tez ko‘chib ketganmidi? Duch kelgan do‘konga kiring, g‘azna tugmachasini bosing. Tangalari charaqlab va jangirlab quticha irg‘ib chiqadi. Ha, Yerda ishlar yomonga o‘xshaydi… Shaharchaning huvillagan ko‘chalari bo‘ylab ohista hushtak chalgan va bir maromda oldidagi bo‘sh qutini tepib quvlagancha bir baland bo‘yli ozg‘in odam borardi. Tund, xotirjam nigohi uning so‘qqaboshligini yaqqol ko‘rsatib turardi. U yap-yangi tangalar jangirlab turgan cho‘ntagiga qoq suyak qo‘llarini suqdi.

Bir tangani asfaltga tushirib yuborib, miyig‘ida kulib qo‘ydi va yaltiroq tangalarini ko‘chaga sepib borgancha yo‘lida davom etdi…

Uning ismi Uolter Gripp edi. Ko‘m-ko‘k Mars tog‘larida uzoq-uzoqlarda uning oltin koni va tanho kapasi bor edi va u har ikki haftada o‘ziga yuvosh, oqila ayolni xotinlikka olgani qidirib shaharga tushar edi. Bu hol bir necha yildan beri takrorlanib kelar edi va har gal u o‘sha-o‘sha hafsalasi pir bo‘lgan, ikki qo‘lini burniga tiqqan holda yolg‘iz qaytib kelar edi. Bir hafta burun shaharga kelib, u nimani ko‘rdi deng!

O’sha kuni u shu qadar hang-mang bo‘lib qolgan ediki, duch kelgan birinchi tamaddixonaga kirdi-da, birvarakay uchta go‘shtli sendvich buyurdi.

— Hammasi bo‘ladi! — qichqirdi u. U peshtaxtaga yemaklarni va sal avval pechdan olingan nonni terib qo‘ydi-da, stoldan changlarni qoqdi, o‘ziga-o‘zi o‘tirishga izn berib, biron-bir o‘tkir ichimlikka ehtiyoj sezmaguncha ovqatni paqqos tushirdi. Uolter Gripp degan do‘kon sohibi o‘taketgan ziyrak odam chiqib qoldi va ko‘z ochib yumguncha unga vishillaydigan ichimlik quyib berdi.

U jinsi shimi cho‘ntaklariga qo‘liga ilingan qog‘oz pullarini tiqib to‘ldirdi. Aravasiga o‘n dollarlik qog‘oz pullardan yukladi va jazavaga tushgan ko‘yi shahar bo‘ylab yugurib ketdi. Shahar chekkasidayoq birdan uning miyasiga, menga nima bo‘ldi o‘zi, bu ahmoqona qiliqlarim bilan sharmanda bo‘layapman-ku” degan fikr urdi. Pullarni u nima qiladi? U o‘n dollarlik qog‘oz pullarni olgan joyiga qaytarib olib bordi, o‘zining katmonidan bir dollarlik pulni sug‘urdi, uni sendvich uchun tamaddixona kassasiga tashladi va choyga yana choraktalik qo‘shib qo‘ydi.