Мроi Багны (СИ)

- Ды я спакойны. Спакойны, хоць ты пельку галавой, - прамов той меланхалчна. Рамейцы начыста пазбалены пачуцця гумару, як ёсць, так ёсць.

На подступах да сталцы марскя плын раблся нетаймавана-мклвым, стырнку даводзлася жываць усё сваё майстэрства, каб правесц судна бяспечную гавань, не дашы яму разбцца аб уцёсы. Падхопленае цячэннем, судна ляцела да скалстага берага. У промнях раншняга сонца распаленым золатам зазхацел макак храма у Верхнм Горадзе. Потым мж уступстым вулцам прамльгнула Зборавая плошча - базальтавая званца, дзе, паводле падання, некал заховася Дар Творцы, зубчатыя сцены Цытадэл, складзеныя з дзкага каменю колеру старой крыв, белыя гольчатыя вежы над Пахавальняй, дзе спачывал мператары круючай дынасты. х нятленныя целы, забальзамаваныя, нацёртыя парфумам браныя залатыя адзежы, ляжал крыштальных ладдзях-дамавнах, абцягнутых барвяным шакам. Адзнаццаць валадаро дынасты Парфранароджаных, што жо трыста гадо круе мперыяй. Апроч Аласа. Ён бы пахаваны на манастырскх моглках, каля сцен таго самага кляштара, дзе яго напаткала смерць. Накольк вядома, пахавал яго простай труне, без асаблвых цырымонй, побач са свежай маглай Агусты Феафана, якая сканала некалькм дням раней. Адпявання таксама не ладзлася, бо Алас бы самагубцам. Хаця, кал паразважаць, гэта можна смела назваць забойствам.

Каля самых уцёса спрактыкаваны стырнк павярну штурвал. Абмнушы небяспечную плынь, паром, што курсава па Парфравым моры мж Нрам Царгорадам, увайшо у цхую гавань. Пасажыры, якя прабавл ноч у цёплых каютах, высыпал на палубу, рыхтуючыся сысц на бераг.

- Пайшл, крамольнк, - прагавары Йорхас рушы да трапа.

Ноч адкрытым моры далася яму цяжка - яго крыху хстала вадзла бак, Стах адзначы, што ён-тк заважна кульгае. Кульгаць Йорхас пача пасля той дзкай вулчнай бойк са страляннай, якую аж дагэтуль помняць прымежная Луннчка, суседня Гуменск ды Чэрнца (у бойцы брал дзел прадстанк сх трох мястэчак). У той калатн Вэл Йорхас злав кулю. Вельм нядала. Зачапла хрыбет, ног пааднмался. Дума, усё, гамон. А не, праз пагода падняся як нчога някага, засталася адно лёгкая кульгавасць, у звычайных абставнах амаль непрыкметная. Турэмны лекар, канавал гэты, так напрост гавары: пашанцавала табе, всельнк... Стах Вочак веда гэта са сло самаго Йорхаса. Мажлва, то была прада. А можа, не. Мелся тут пэныя нестыкок. Бойка мж групокам кантрабандыста, аб якой свой час псал се газеты, адбылася пяць гадо таму. А Йорхас неяк абмовся, што Паночнай Правнцы ён менш за два гады, а дагэтуль дога жы на подн. Значыць, ён альбо даты пераблыта (што малаверагодна), альбо хлусць. Вось тольк дзеля чаго?

Спускаючыся па трапе, Стах з цканасцю разглядва свах спадарожнка. Было х няшмат. Тузн рабацяг з усходнх правнцый - чарнявыя каржакаватыя, з дагаватым залацстым вачыма, апранутыя камбнезоны ды падшываныя куртк. Прыехал сталцу на сезонныя працы. Астатня пасажыры парома был рамейцам. Дагалыг хлюст ва нфороме падатковай нспекцы. Паважны спадар у футры з важкай валзай у руцэ (ц то купец, ц то чынонк высокага рангу). Маладая пара - ён у змовым палто з бабровым канерыкам, яна вязанай шал футрачку, якое туга абцягвала яе пакруглелы стан. Вдаць, муж з жонкай, чакаюць на першанца. Побач дзве пажылыя манашк. Зграйка шкаляро у суправаджэнн настанка - пэна, вяртаюцца з адукацыйнай вандрок. Людз як людз. Звычайныя. Такя ж, як у Паночнай Правнцы. Тольк вочы дзныя. Ва сх аднолькава чорныя, як асмалк, нейкя нежывыя, плоскя, быццам намаляваныя вуглем. Намад...