Мроi Багны (СИ)

Братазабойца. Нартас часам пытася сябе: адкуль дзе гэтая пагалоска? Абставны смерц Мраслава н для каго не был таямнцай. Мрасла Венд, апошн кароль Семгалена, бы забты падчас штурму Лэндале, былой сталцы каралества. У той дзень Ахмстрыньчыка не было н Лэндале, н наваколлях. Ён знаходзся Грэскай цьвярдын, што Дольнай Зямл, за тры сотн мль ад стольнага горада. Мку сапрады было не да братазабойства, бо Мка бы вельм заняты. Калсьц дано (вельм дано) прыгажуня льмара, дачка гетмана Эльске, нанесла Мку цяжкую абразу, адпрэчышы яго заляцанн аблаяшы 'байструком'. Мка той крыды не дарава, праз гады ганарлцы давялося заплацць за свой востры язычок. Ва зяцц Грэвы была задзейнчана 17-я Тагма мперскай рэгулярнай арм. Загад бы палонных не браць, таму жанеры выразал сх. Апроч льмары. Кал сё было скончана, Мка авалода ёй проста на вачах у гэтых салдафона. На падлозе разгромленай гасцён, дзе покатам ляжал скрываленыя целы яе бацьк, мац абодвух брато. А таксама двухгадовага Вальгарда - сына Мраслава Венда спадчыннка семгальскай кароны. Дзця было забта дарам шабл проста на руках у мац. Гэта зраб рамеец Юстын "Котка", пяхотнк 17-й Тагмы. Прынамс, так было сказана ваенных справаздачах. Атрымалася хвацка - адсечаная галава дзцяц скацлася на падлогу пад ног мац, а руках яе засталося абезгалоленае цельца*. Вайсковец хаце бы жанчыну адправць следам, ды Ахмстрыньчык не дазвол. Нацешышыся, Мка прапанава салдатам прадожыць забаву, але тыя адмовлся. Пэна, пагрэбавал. Таму жанчыну проста закалол багнетам, на гэтым справа скончылася. А братазабойцам Мка не бы. Перадаручы гэта ншым. Як Агуста... Сцепанушыся, Нартас зно зрну за акно. Звонку панавала непраглядная цемра. У шыбах адлюстровался чырванаватыя агеньчык свяцльня. Нартас убачы адбтак свайго ласнага аблчча чарноцц шкла - шаравата-бледнага, з глыбокм ценям ля вусна вакол вачнц.

- Дождж пераста. Час рушыць у дарогу, - прагавары ён.

----------------

* Сцэна забойства спадчыннка запазычана Атаркай з эпасу аб Нбелунгах: "Then Hagen, the valiant hero, slew the child Ortlieb, so that the blood flowed along the sword onto his hands, and the head bounced into the queen's lap." (с)

Прывды

Нартас сядзе ля краю чона, назраючы, як лодачнк круе вяслом. Напачатку х сустрэчы мужчына назва сваё мя, але Нартас адразу ж забыся на яго. У апошн час ён пача заважаць за сабой неласцвую яму рассеянасць. Дождж пераста, але неба было па-ранейшаму зацягнута хмарам. Над ракой плыл жмуты шызага туману. Агеньчык карчмы застался далёка ззаду. Супрацьлеглы бераг рак патана апраметнай цемрадз. Там, за лесам, пачыналася Паночная Багна, якая цягнулася да самага мора. Гблае месца. Логавшча змеепаклоннка. Тольк гэтым вар'ятам вядомы был патаемныя сцежк, па якх можна прайсц праз бурыя тарфяныя пал з вокнам прорва, над якм паднмаюцца атрутныя выпарэнн. Усм ншым Багна абяцала верную смерць. Рамейцы так не знайшл спосабу дабрацца да сэрца паночных балот. Самаходныя машыны гразнул хсткай тван. Верацёнападобныя паветраныя карабл лёгкя крылатыя машыны-"птэрыксы" трацл краванне валлся дрыгву. маверна, тут мела месца нейкая нязведаная прыродная з'ява. Прастадушныя семгальцы гаварыл пра так званую 'мрою', пэна, маючы на вазе морак альбо чорную магю. Так ц накш, Паночная Багна аж дагэтуль заставалася недасягальнай. Нхто не веда дакладна, што там дзеецца. Па правнцы гулял чутк пра селшчы, ц нават цэлыя гарады з велзарным храмам, што звышаюцца сярод непраходных балот. У тых храмах фанатык ладзяць блюзнерскя мшы прыносяць ахвяры дэману Ангх Чорнаму Шаману, а таксама агднай Эгл-валадарцы гадзюк... вось цяпер Нартас, у мнулым бскуп-духонк Агусты, а сёння - просты манах, шукае сустрэчы з гэтай набрыддзю.

Плёскат вёсла парыпванне ключын разнослся далёка над ракой. Лодачнк памочва, чаму Нартас бы невымона рады. Ён не ме някага жадання слухаць чужую балбатню. Схлшыся над кармой, Нартас працягну руку да цёмнай вады. Край шырокага рукава яго манаскай хламды адразу ж намок. Вада была, як сцюдзёны метал.