Мроi Багны (СИ)

Яна крочыла наперадзе, тонкая ╕ гонкая, як дзя╝чына. Плыла ╝ шызай смузе, быццам не датыкаючыся зямл╕. У простай св╕тцы, спадн╕цы-андараку ╕ квятчастай хустцы з махрам╕. Так апранаюцца сельск╕я кабеты з Разлогу ды Сумрадз╕. У руцэ яна трымала старасвецк╕ бляшаны л╕хтар. Агеньчык свечк╕ за вясёлкавым╕ шкельцам╕ дрыжэ╝ ╕ х╕ста╝ся, але не згаса╝. Час ад часу яе постаць гублялася, зн╕кала ╝ тумане, ╕ тады бачны бы╝ тольк╕ агеньчык, як╕ луна╝ над дрыгвою, м╕гце╝ у восеньскай ёдкай ╕мзе, як святло маяка. Стах ╕шо╝ за ёй, адстаючы на некальк╕ крока╝ - след у след. Навокал ляжала багна. Пад тлустым ╕мхом х╕сталася зыбкая глеба, сцёблы журав╕нн╕ку хвастал╕ па шчыкалатках, чаплял╕ся за ног╕, як зме╕, н╕бы ╝ спробе аблытаць, схап╕ць, сцягнуць са сцяжынк╕ да глух╕х прорва╝, над як╕м╕ ста╝бам╕ стаяла смуга, а ╝ чорнай вадзе варушылася штосьц╕ жывое ╕ драпежнае, глядзела ╝ ╕мглу россыпам╕ бляклых вачэй...

Йорхас каза╝: сцеражыся Валог╕. Нарвешся на яго людзей - май на ╝вазе, палонных браць не будуць. Шчурок прысягну╝ да вясны з Братчыкам╕ пакончыць. ╤ ён ведае пра змову. Пытанне тольк╕ ╝ тым, накольк╕ шмат ведае. У Цытадэл╕ ╝жо прайшл╕ чыстк╕, ляцел╕ галовы. А╝густа прыбрала мног╕х са свайго атачэння. Ды тольк╕ ╝сё не тых. Мажл╕ва, Валога яшчэ мае козыры ╝ рукаве. Дачакае на спрыяльны момант ды выкладзе А╝гусце ╝сё з гакам. Назаве гало╝ных завадатара╝. ╤ тады сапра╝ды канец усяму. А Шчурок, хутчэй за ╝сё, зроб╕цца новым Намесн╕кам... Ёсць, аднак, ╕мавернасць, што Алех Валога перак╕нецца на бок Севаста. Севаст можа прапанаваць значна больш, чым А╝густа. Пасаду ╝ Цытадэл╕, напрыклад. Што да Ахм╕стрыньчыка, то гутарка пра яго ╝жо нават не вядзецца. Сп╕сал╕ з рахунка╝.

Туман над балотам гусце╝ ╕ гусце╝, змяняючы колер. Малочна-бялясы напачатку, ён спакваля зраб╕╝ся густа-шэрым, з прожылкам╕ чарноцця. У смузе пачал╕ мро╕цца абрысы ц╕ то ва╝ко╝, ц╕ то сабак. Потым з туману вынырнул╕ два ганчак╕ - чорныя, як шо╝к, з завостраным╕ вушам╕ - ╕ мо╝чк╕, без брэху, заскакал╕ вакол Стаха. Ён адчу╝, як у руку яму тыцнулася халодная мыса. Стах адх╕сну╝ся.

- Не бойся. Не крануць, - сказала яна.

- Мне не страшна.

Страшна пам╕раць, кал╕ жывеш, як паскудн╕к. Ён веда╝, што хутка ╝сё скончыцца. Яшчэ да вясны. "Па╝станцы" абвесцяць "народную рэспубл╕ку" ╕ неадкладна аддадуць яе пад пратэктарат Дуумв╕рату. На падставе ╝з'яднання народа╝. Каля м╕льёну семгальца╝ усё яшчэ жывуць на спрэчных тэрыторыях, як╕я адышл╕ Дуумв╕рату дванаццаць год таму... Усе будуць задаволены. Вайна скончыцца. Эверонцы заглынуць прынаду, ╕ Цытадэль атрымае зону ╝плыву ╝ Дуумв╕раце. Х╕тры ход. А╝густу ж лёс чакае незайздросны. Зачыняць у кляштары да канца жыцця. Альбо проста задушаць шнурам╕ ╝ яе ж спачывальн╕. Заступн╕ка╝ ёй не знойдзецца. Усе будуць в╕навац╕ць валадарку ╝ неабачл╕вай пал╕тыцы, якая прывяла да страты тэрыторый - цэлая Па╝ночная Прав╕нцыя. Севаст жа па╝стане як рата╝н╕к ╕ м╕ратворац. Гай Дамар. Новы ╤мператар Раме╕... "А семгальца╝ зно╝ не спытал╕. Наша думка наогул н╕кога не ц╕кав╕ць. Глядзяць на нас, як на прадмет гандлю. Падзял╕л╕ ╕ прадал╕, зраб╕л╕ чужынцам╕ на роднай зямл╕. Спачатку рамейцы, цяпер эверонцы. Карале╝ства Семгален зн╕кла з мапы сусвету, семгальца╝ ужо выкрэсл╕ваюць з г╕старычных хрон╕к. Яшчэ трох╕, ╕ не застанецца нават успам╕на╝, што наш народ кал╕сьц╕ ╕снава╝..."

- Вандро╝н╕к. Вандро╝н╕к так захаце╝, - прамов╕ла яна, быццам ╝ адказ на яго думк╕. Голас яе гуча╝ глуха. - Пакуль жыве ваш народ, жыве Мроя. Ключ да Неба ён ужо забра╝. Засталася Мроя. Кал╕ ╕ гэты дар Творцы будзе страчаны, яны прыйдуць. Тыя, што чакаюць ╝ Абшарах Цемры.

Стах пах╕та╝ галавой.

- Народа ╝жо не ╕снуе. Штандар Карале╝ства ╝па╝ дванаццаць год таму, ╕ больш няма каму падняць яго з бруду. Яны зн╕шчыл╕ ╝с╕х. Ведаеце гэта? Трыста семгальца╝ за адну ноч. Куля ╝ патыл╕цу. Гэтыя забойствы не спынял╕ся на працягу ╝с╕х гадо╝ акупацы╕. Яны заб╕вал╕ найлепшых. Тых, хто бы╝ здольны натхн╕ць ╕ павесц╕ за сабою народ. Цяпер тут выпаленая пустэльня. Гэта зямля ╝жо н╕кол╕ не народз╕ць героя╝.

- Ты памыляешся, Стах. Геро╕ ╝сё яшчэ нараджаюцца. ╤ вам ёсць за што змагацца.

- За мрою?

- ╤ за яе таксама.