Набил
— а. «знатный, прославленный; благородный».Набир(а)
—п. «внук».Набих
—а. «благородный, знаменитый, выдающийся,избранный, великолепный».
Набихан
— тат. (а.-т.) Наби + Хан. Набияр
— тат. (а.-п.) Наби + Йар. Наботали
— тадж. (п.-а.) Набатали. Наваб—п.
(а.) «вельможа».Навоз
— п. «щедрый, творящий добро».Навазиш
— п. «ласка, нежность, доброта».Навед
— п. «благие вести, хорошие новости».Навнихал
— п. «поросль, молодое деревце».Навнихол
— тадж. (п.) Навнихал. Навруз
— п. 1. «первый день нового года по иранскомусолнечному календарю», доел, «новый день»; 2. родившийся
в навруз.
Наврузбай
— тат. (п.-т.) Навруз + Бай. Наврузбек
— т. (п.) Навруз + Бек. Наврузгали
— тат. (п.-а.) Навруз + 'Али. Наврузмухаммет
— тат. (п.-а.) Навруз + Мухаммад. Наврузхан
— т. (п.) Навруз + Хан. Навфал
— а. «дар, добыча», «щедрый».Наги
— н.-п. (а.) Наки. Нагиб
— н.-п. (а.) Накиб. Нагиз
— п. «хороший; красивый».Нагим — тат. (а.) На'им.
Нагимджан — тат. (а.-п.) На'им + Джан.
Нагиметдин
— тат. (а.) На'им ад-Дин, «обилие, богатстворелигии».
Нагимулла — а. На'им Аллах.
Нагимхан — тат. (а.-т.) На'им + Хан.
Надер
— н.-п. тат. (а.) Надир. Надергул— тат. (а.-п.) Надир + Гул.
Надершах — тат. (а.-п.) Надир + Шах.
Наджжар
— а. «плотник»; по преданию, того уверовавшего,который упомянут в суре Йа-син, звали Хабиб ан-Наджжар.
Наджат
— а. «спасение, избавление, освобождение».Наджаф
— п. (а.) название города и местности, где похороненчетвертый халиф 'Али б. Аби Талиб 4».
Наджафали — п. (а.) Наджаф + 'Али.
Наджафхусайн — п. Наджаф + Хусайн.
Наджбуддин — тадж. (а.) Наджиб ад-Дин.
Наджи
— п. (а.) «тот, кто обретет спасение».Наджи Аллах
— а. «спасенный Аллахом». Эпитет пророкаНуха
.
Наджиб
— а. «избранный, знатный, благородный».
Наджиб ад-Дин (Наджибуддин)
— а. А. «благородный врелигии».
Наджибек— тат. (а.-т.) Наджи + Бек.
Наджибетдин — тат. (а.) Наджиб ад-Дин.
Наджиб Аллах (Наджибуллах)
— а. «благородный, знат-ный [слуга] Аллаха».
Наджим
— аз. (а.) «звезда».Наджих
— а. «преуспевающий, процветающий».Наджм
— а. «звезда, небесное тело, планета; трава, растения».Наджм ад-Даула (Наджмуддавла)
— а. Л. «звезда госу-дарства».
Наджм ад-Дин (Наджмуддин)
— а. Л. «звезда религии».Наджмеддин — аз. (а.) Наджм ад-Дин.
Наджмерахман
—тат. (а.) «звезда, дарованная Милостивым»;«растения, упомянутые в суре Ар-Рахман».
Наджметдин
— тат. (а.) Наджм ад-Дин. Наджми
— а. сокр. ф. от Наджм ад-Дин. Наджмиддин
— тадж. узб. (а.) Наджм ад-Дин. Надим
—а. 1. «собеседник»; 2. «друг, приятель».Надир
— а. «редкостный, бесподобный».Надирбай
— тат. (а.-т.) Надир + Бай. Надиркай
— тат. (а.-т.) уменьш. ф. от Надир. Надиркул(и)
— т. (а.) «раб обета», «обещанный».Надирмухаммад
— а. Надир + Мухаммад. Надирхан
— т.-а. Надир + Хан. Надиршах
— п.-а. Надир + Шах. Надр
— а. «редкий».Назар
— п.-а. «взгляд, взор; милость, присмотр».Назарали — п.-а. Назар + 'Али.
Назарбай — т. (а.) Назар + Бай.
Назарбек — т. (а.) Назар + Бек.
Назарби(й) — т. (а.) Назар + Би.
Назаргали — тат. (а.) Назар + 'Али.
Назаркул — тат. (а.-т.) Назар + Кул.
Назармамад — тадж. узб. стяж. ф. от Назармухаммад.
Назармамед — аз. (п.) Назармухаммад.
Назармухаммад — п. (а.) Назар + Мухаммад, «милость
Мухаммада».
Назармухаммет
— тат. (п.-а.) Назармухаммад. Назим
— а. «держащий в порядке, устроитель».Назим ад Дин (Назимуддин)
— а. Л. Назим + Дин. Назимбай
— тат. (а.-т.) Назим + Бай. Назимбек
— тат. (а.-т.) Назим + Бек. Назимхан —
тат. (а.-т.) Назим + Хан. Назир — п. (а.)«предостерегающий, увещевающий», один из эпитетов
Мухаммада .
Назирджан
— тат. (а.-п.) Назир + Джан.