Аз чунин тайироти фарабахш хотири парешон ва дили ранураш андаке таскин ёфту бо арзи сипосу мерубон хост аз ой хезад. Натавонист. Дурмадароз амёза кашида, бо чашми имдод соибхонаро нигарист. Вай худро ба нодон андохта, обдастаро гирифту аз дар берун баромад. Акнун авонзан беист амёза мекашиду чашмонаш худ аз худ нимпш шуданд. Тамоми увваташро амъ оварда, бо азобе нимхез шуд, вале лашкари гаронбори хоб бо шасти дучанд амла карду рйи палоси чиркин якпал афтид ва дарзамон хобаш бурд. Баъди лазае рйболо гашту сар болои даст ниода, гиё болои да абат крпаю болини мулойим хобида бошад, бо лаби ин ширин-ширин табассум мекард.
Бимастура хоб медид. Хобе дилписанду гуворо ва ам ншину малакут: худро пироани сафед дар бар ва сарбанди нилгун бар сар соили рди шхоб нишаста дид машули нашдз. Ногаон аз он тарафи дарё, ки ки начандон баланд ва бедолу дарахти Душоха омат афрохта буд, кабутаре сап-сафеди оар сабук болу пар афшонда, паляш омаду болои суфасанги соил нишаст. Лазае ором истода, курр-курр овоз бароварду сару тан афшонд ва чангу убор дур афканд. Баъд сйи авонзан булъааб нигое карду ро ба гап даровард: «Хуш омад, эй паррандаи латифу зебо! Ба диёри булбулон ва макони кабки дар аз кадом дашту дара мемон омад?»
авобан ба пурсиши бесадо кафтарак сабук аида, ба китфи бонуи гулдз нишасту бо шеваи кабутар авобе гуфт. Маънии авобияро, албатта, Бимастура нафамид, вале нуктафамии ин онвари безабон шаву мерашро зиёда гардонду хост онро ба даст гирифта, бо муаббат навозиш кунад. Кабутар ам магар маътали ин амал буд, ки зуд рйи кафи бонуи хубсурат баромада, бо виору таманно ба тори к нигарист. Нигаристу ноором гашта, анотак зад. Бимастура дар шигифт монда, беихтиёр ба осмон дида дхт: паррандаи азимуссае болои пану зардашро васеъ кушода, тори сараш давр мезад!
авонзан али шикор набуд ва тахмин зад, ки мури дашатфикан шояд каргас асту асди они кабутар дорад. Хост бари наот тадбире андешад ва бо умед ба атроф чашм давонд. Вале дар гирду пеш айри дарё, суфасанг ва алафу дарахтон дигар чизе набуд, ки воситаи муофизат шавад. Парандаи вамафкан бошад, торафт поён мехамид ва Бимастура дигар илое наёфта, тиби фармудаи волидон бо забони бурро «Бисмиллои рамони раим. Аъузу биллои мин аш-шайтони раим. Оманту биллои ва расулии» гуфту нидо кард: «Ё Пирон, бузургворон! Мадад кунед!»
Вате маротибаи сеюм калима гардонд, мъиза ба амал омад: мйсафеде хушадубаст ва нурон, ки дар бар абрапстини оар, дар сар саллаи афтпечи нурафом дошту яктаи сафеду дарози урф ва пойафзоли амранги он пшида буд, рйи суфасанг намудор гардид ва бо овози ширадори форам садо кард:
– Осуда бош, мастураам! Кабутари туро зиёне намерасад. Парандае, ки дар осмон мебин, шарафманд аст – фаат дону гиёи пок храд ва онваре наёзорад…
Ором шав, мастураам.
Дил ав дор, ки ар го маслиате зарур шавад, туро мададгорем…
Бимастура аз шод як ад парида, бедор шуд. Вале, айот: на кабутари сапед буду на Пири омасафед… Аз айрату надомат пушти даст газида, шру валвалаи дилро андаке паст нишонд ва сал ба худ омада, оиста гирду атрофро нигарист – нашавад, ки чашми бегонае рафторашро назора кунаду ба ама гшрас намуда, масхара созад. Хайрият, хона беодам буду кампирак дар берун ба муру сагу пишаку буз обу изо медод. Вай безобита шудани «мемон»-ро дида, дарол наздаш омаду бо лабханди нозебо гуфт:
– Дилу ниятат холис будаст, балом, ки даррав хуфтию тез бедор шуд. Чанд ват пеш як занак тамуми руз ба хоби афлат рафту бо азобе бедор карда будам. Гап зан балом, ягун хоби хуш дид?
Бимастура хобашро м ба м исса карду Муясарбону бодиат шунид.
– Хобат муборак аст, балом, аммо удо ам банду басташ бисёр. Ин хоби од не, хоби табъ…
– Ин гапа маънияш ч?
– Як маънояш амин ки оибаташ нек асту ба муроду масадат мерас.
– Даанатунба шакар, холаун!
– Дидани кабутар дар хоб далели ун аст, ки модари духтар меш, балом!
– Забунатунба асал, холаун!
– Лекин…
– Ч?!
– Хоби кутои туя номуайяниош бисёр балом. Он адаре, ки тунистам, тадбир кардаму дигар наметунам. Хобат ун адар нуронию раббон, ки фаат аз китобои нуум рушан мешад. Ин хоби калуна фаат ягун муаббир таъвил кардан метунад, балом.
– Соддатар фамунед, холаун. Нууму муаббиру таъвил ч маън дорад?
– Дигар хел фамунда наметунам, балом. Боз як бори дигар мегум, ки хобат бисмил не, яъне авлноку торик не, балки чорпалу, яъне тину осудаю оибаташ нек, балом. Иловатан амин адар мегум, ки кабутари ту, яъне духтари туя кадум як бузургвор ба шафоат гирифтаг, лекин к буданаша намедунам. Аз таъбири мури осмун ам оиз мекашам, балом. – Муясарбону узромез табассум карда, аз дарбача ба онварони дастомхташ нигаристу черааш андаке кушода шуд. – Ёфтам, балом: гиреи муаммо дар гуши буз банд будаст! Бодиат гуш кун, балом: аз паго сар карда, ба афт мазори табарруку муаддаси Ворух банавбат назру ниёз мебарию мабараи ар кадум бузургвора бо нуки остину бари думан руфта, покиза мекун. Агар бо дили софу тани пок зиёрату ибодат кун, парастори кудак аз худаш дарак метияд…