Читаем Осмондаги бахт полностью

Осмондаги бахт

Бу китоб бахт учун курашган инсонларнинг азобли кунлари, бойликга хирс уйган, инсонлар албини ранжитиб, йиллар давомида уларни алдаб, бутун бир оилани барбот илган, жирканч инсонлар тадири. Йуотилган йиллар, унутилган кунлар, беисоб кўз ешлар-ю бегуно тўкилган он бадалини тулаган инсонларнинг исмати. Беубор алблар, пок юраклар, умид учуни билан яшаган инсонлар тадири. алби тошга айланиб, эзгуликни билмаган инсонларнинг жирканч уйинлари. Китобдаги вокеалар реал хаётга еч ам алоаси йу. Воеалар ёзувчининг хаёлий ижод махсули.

Донёрбек Усмонжонович Хакимов

Приключения / Исторические приключения18+

Биз ўлсак ам бизнинг севгимиз абадий ва мангу олади. Бизнинг севгимизни келажак авлод тилдан-тилга бутун умр такрорлайди.

Рауф и Рамила.1

Боб I


Гуллаб-яшнаб, ўсиб, ривожланиб келаётган кичгинагина атор-Терак ишлоида Хафизовлар оиласи яшаб келар эди. Улар ишлодаги ўзига тў, бой хонадонларининг бири эди. Хафиз барчага ёрдам берарди. Кимнинг нима мушкул иши бўлса биринчи Хафизга учрарди. ишлонинг барча муаммоларини ал илиб бериб турувчи кишилардан бири эди. Унинг бир изи ва бир ўли бор эди. изи ўн ёшда. Исми Дилрух эди. Ўли эса тўрт ёшда эди. Исми Рауф. Аёли эса Афифа эди. Улар зодагон оилага мансуб бўлганликлари учун барча уларнинг эркакларини жаноб, аёлларини хоним деб чаирарди. Лекин одамларнинг бундай деб чаириши жаноб Хафизга ёмас эди. Чунки у жуда камтарин инсон эди. еч ачон у ўзини зодогон оилага мансублигини сездирмасди. Барча одамлардек бўлишни холарди. Жаноб Хафизнинг отасидан олган бойликлари жуда кўп эди. У киши бойликларини ўлимидан аввал яримини ўлига олган исмини яшириб ўйган деган гаплар хал орасида таралганди. Аммо шу пайтгача у бойликларни али еч ким топиб олган эмасди. Инсон анча бой бўлса, ана шунча душмани ам кўп бўлади дейишади. Жаноб Хафизнинг ам бойлигига кўз олайтирганлар жуда кўп эди. Жаноб Хафиз тунлари ухлай олмай ийналарди. У бойлигидан хавотирланиб эмас, бойлигининг кўплигидан оиласига зиён етишидан жуда ўрарди. У ана шунинг учун ам тунлари оз ухларди. ар кун ухлашдан аввал боллаларининг хафсизлиги учун ўричилар кўярди. Жаноб Хафизнинг уйусиз кунларини кўрган аёли Афифа хоним унинг бу ахволидан тушкунликга тушарди. Лекин унга андай илиб ёрдам беришни, уни андай илиб овутишни билмасди. Афифа хоним динга берилган аёл эди. У тун-у кун оиласи аига ибодат иларди. Болаларини истиболини, порло келажагини кўришни истарди. Жаноб Хафиз аётини тинч ва тотув ўтиши учун бойлигини ийналган одамларга таратиб берарди. Лекин бойлиги эса еч тугамайдигандай эди. Аксинча яна кўпаётгандай бўларди. Жаноб Хафизнинг душманлари уни йў илиш илинжида турли хийлаларни ўйлаб топарди. Минг кучли бўлсанг ам, бир кун келса сендан ам кучлиги барибир чиади. Жаноб Хафизнинг бойлигига кўз олайтирган арочилар бошлии Чилтон одамлари билан ишло томонга бостириб келардилар. Бу хабарни эшитган ишло ахолиси яширина бошладилар. Жаноб Хафиз эса уйидаги стулига ўтирганча ўйга ботиб олди. Чунки душманлари оиласини йў илиб ташлашини биларди. Жаноб Хафиз бошини атти сииб олганча анча муддат ўйланиб олди. Унинг хаёлида фаатгина оиласини салаб олишни ўйларди. арочилар ишло томонга яинлашиб кела бошладилар.

– Хафиз, – деб кўзларида ёш билан эшик олдида аёли Афифа турарди. Хафиз аёлига нима деб жавоб беришни ам билмасди. Кўзларида ёш билан Хафиз аёли Афифани ёнига яинлашиб келди. Уни учолаб олди ва йилай бошлади. Жаноб Хафизнинг бу аволини кўрган Дилрух ва Рауф дадасининг оёларини учолаб олдилар. Хафиз болаларининг юзига араб нима дейишни ам билмасди. Улар отаси олдига отилиб, учолаганча йиларди холос. арочилар ишлони кулини кўкка совуриб, жаноб Хафизнинг уйига яинлашиб келгандилар. арочиларнинг овозини эшитган жаноб Хафиз аракатга туша бошлади.

– аётда бойлик ёки боша нарсалар эмас. Асосийси хаётда тирик олишлик муимдир. Нима бўлганда ам, бошингизга андай кулфат тушса ам, асосийси тирик олишга аракат илинглар – деб болаларини бойинларидан атти сииб ўйди.

– Хадича, – деб баирди жаноб Хафиз.

– Лаббай жаноб, – деб жавоб берди.

– Булар сенга, сен эса Оллохга омонатсан. Дарол улар билан бирга ора эшикдан очиб кетинглар, – деди жаноб Хафиз. Аёли Афифанинг ўлларини сўнги бора ушлаши эди. ўллари бир-биридан узилар экан Хафиз бунга чидай олмасди. Кўзларидан оан кўз ёшлари ичида олганди. Хафиз ва Афифа бир бирларидан айрилиб, бутун умирга видолашарди. Лекин уларнинг мангу ва ўчмас севгиси бир кун келса авлоддан авлодга ўчмас хотира бўлиб олади.

Перейти на страницу:

Похожие книги