Польские сказки

Maciuś wrócił tedy do wsi (тогда Мацюсь вернулся в деревню), nakradł matce uleżałek i porwał banię z octem (наворовал у матери груш и выкрал банку с уксусом; nakraść komuś – накрасть у кого-л.;uleżałka = ulęgałka – плод дикой груши; bania – сосуд шаровидной формы; szklana bania – стеклянная банка; ocet – уксус). Potem poszedł do owczarni (потом пошёл в овчарню), zamknął wierzchnią połowę wrótni (запер верхнюю половину двери), a spodnią wystawił z zawias i wziął na plecy (а нижнюю выставил с петель и взял на спину), i myślał sobie (и думал себе): „Kiedy wrótnię mam na plecach (если дверь /будет/ у меня на спине), to jej nikt nie otworzy (то её никто не откроет)”. Nie uciekał też bardzo (не убегал также очень = быстро), bo się bał (потому что боялся), żeby go kto nie gonił (чтобы за ним /ни/кто не гнался). A gdy przyszedł do braci (а когда пришёл к братьям), podał im wrótnię i rzekł (подал им дверь и сказал):

Maciuś wrócił tedy do wsi, nakradł matce uleżałek i porwał banię z octem. Potem poszedł do owczarni, zamknął wierzchnią połowę wrótni, a spodnią wystawił z zawias i wziął na plecy, i myślał sobie: „Kiedy wrótnię mam na plecach, to jej nikt nie otworzy”. Nie uciekał też bardzo, bo się bał, żeby go kto nie gonił. A gdy przyszedł do braci, podał im wrótnię i rzekł:

– Możecie sami pilnować (можете сами следить), żeby jej kto nie otworzył (чтобы её никто не открыл). A oni mówili (а они говорили):

– Takiś ty mądry (таков-то твой ум: «такой ты умный»), psie głupcze (дурак ты этакий)? Ale poczekaj jeno (но подожди только; jeno – книжн. только, лишь), kiedyś wrótnię dotąd przyniósł (если ты дверь досюда принёс; dotąd – до этого места, досюда; przynieść – принести), to ją poniesiesz i dalej (то понесёшь её и дальше)!

– Wrótnię poniosę (дверь я понесу) – odpowiedział Maciuś (ответил Мацюсь) – uleżałki i bania ciężą mi bardzo (/но/ груши и банка тяжелы для меня очень: «тяготят меня очень»; ciążeć komuś – тяготить кого-л., быть в тягость кому-л.), więc je powieszę na wrótni (поэтому я повешу их на двери; powiesić – повесить; je – их /вин. падеж от местоим. one/), niech ona też trochę dźwiga (пусть она тоже немного несёт).

– Możecie sami pilnować, żeby jej kto nie otworzył. A oni mówili:

– Takiś ty mądry, psie głupcze? Ale poczekaj jeno, kiedyś wrótnię dotąd przyniósł, to ją poniesiesz i dalej!

– Wrótnię poniosę – odpowiedział Maciuś – uleżałki i bania ciężą mi bardzo, więc je powieszę na wrótni, niech ona też trochę dźwiga.