Польские сказки

– Ach, zmiłuj się, dobrodzieju! proś, o co chcesz, a natychmiast otrzymasz, uwolnij mnie tylko!

– Dobrze, niech i tak będzie! Otóż naprzód stań się znowu jak pierwej kamieniem, a na nim niech znajdziemy to wszystko, cośmy już na nim widzieli.

Znikł szlachcic w czarnej kapocie (исчез шляхтич в чёрном кафтане), a zjawił się znowu kamień obrusem zasłany (а появился снова камень скатертью застеленный), świeżą pieczenia (свежим жареным мясом), chlebem i piwem zastawiony (хлебом и пивом заставленный).

Podróżni najedli się, napili (путники наелись, напились), Bogu podziękowali (Бога поблагодарили; dziękować komuś, czemuś – благодарить кого-л., что-л.), a kamień znowu stał się człowiekiem jak pierwej i prosił (а камень снова стал человеком, как прежде, и просил), by go odgwoździć (чтобы парень вынул посох: «чтобы его отгвоздить»).

Znikł szlachcic w czarnej kapocie, a zjawił się znowu kamień obrusem zasłany, świeżą pieczenia, chlebem i piwem zastawiony.

Podróżni najedli się, napili, Bogu podziękowali, a kamień znowu stał się człowiekiem jak pierwej i prosił, by go odgwoździć.

– Odgwożdżę cię (я выну посох; cię – тебя)– rzekł chłopiec (сказал парень) – pod tym warunkiem (при том условии; warunek – условие; pod warunkiem – при условии), że mię weźmiesz na trzy lata na naukę (что ты меня возьмёшь на три года на = в учение; mię – меня), ponieważ sam chciałeś tego (поскольку ты сам этого хотел), a na pewność (а на уверенность = для того, чтобы я был уверенным; pewność – уверенность), że mnie wyuczysz sztuki czarnoksięskiej (что ты меня обучишь колдовскому искусству; wyuczyć czegoś – обучить чему-л.; sztuka – искусство; мастерство), dasz mi zadatek (дашь мне задаток).

Czarownik nachylił się ku ziemi (колдун наклонился к земле), kopnął pod sobą piasek palcem i wziąwszy w obie garści kilkadziesiąt nowiutkich dukatów (копнул под собой песок пальцем и, взяв в обе горсти несколько десятков новеньких дукатов; kilkadziesiąt – несколько десятков), wsypał je do czapki chłopca (всыпал их в шапку парня; je – их /вин. падеж от местоим. one/), a ten na to (а тот на это):

– Odgwożdżę cię – rzekł chłopiec – pod tym warunkiem, że mię weźmiesz na trzy lata na naukę, ponieważ sam chciałeś tego, a na pewność, że mnie wyuczysz sztuki czarnoksięskiej, dasz mi zadatek.

Czarownik nachylił się ku ziemi, kopnął pod sobą piasek palcem i wziąwszy w obie garści kilkadziesiąt nowiutkich dukatów, wsypał je do czapki chłopca, a ten na to:

– To zda się dla mojej matki na jej domowe potrzeby (это пригодится для моей матери на её домашние нужды), a mnie musisz dać zadatek pewniejszy (а мне ты должен дать задаток более надёжный; musieć – быть должным), bo kawał własnego ucha (потому что = то есть кусок собственного уха).

– Cóż robić (что же делать) – odpowiedział czarownik (ответил колдун) – niech i tak będzie (ладно: «пусть так и будет»), bierz nóż (бери нож; brać – брать)!