Читаем Пораабри сафеди чингизхон полностью

Аљоиб, ки (сабаби ин мењрубониро Абўтолиб сањари рўзи дигар фањмид) нозир аз њуљраи Тансиќбоев доруи хоб овард ва Абўтолиб онро хўрда, нимањои шаб ѓанаб кард, вале хоби њаќиќиаш наомад, ки наомад. Нимхобу нимбедор, зери садои якнавохти чархњо ва ѓурриши боди дашт ба назараш менамуд, ки пеш-пеши ќаторакаш[††] медавад, љон коњондаю нафасгардон шуда, медаваду ќатора бо тамоми ќудрат думболагириаш мекунад. Њамин тавр медавиду медавид ў он шаб рў-рўи роњи оњан, пеш-пеши ќаторакаш ва чунон мудњишу воќеї буд он њама, ки гўё дар бедорї рух медод. Њалќаш ќоќ шуда буду нўшидан мехост. Ќаторакаш бошад, бо чароѓњои фурўзонаш роњро рўшан карда, аз пасаш меомад. Ва ў њамоно, бошиддат ба чор сўи бўронї нигоњ карда, миёни роњ медавид ва, њар тараф рў оварда, рањмовар ном мегирифту нидо мекард: «Зарифа, Довул, Эрмак, куљоед шумо? Биёед пешам! Падаратонам ман! Куљоед шумо? Овоз бидињед!». Вале касе овоз намедод. Пеш тип-торик буду аз аќиб ќаторакаши ѓулѓулаафкани ба помол намуданаш омода дарёбаш мекард ва ў мадоре надошт бигурезаду дар ягон љо аз ќаторакаши думболагир, ки дам ба дам наздиктару наздиктар мешуд, панањ бубарад…

 Ва аз ин њолаш батар мешуд – њаросу навмедї суръаташро мањдуд мекард, поњояш дигар гапашро намегирифтанд, нафасаш дамбадам дарун мезад…

Сањари барваќт, нимтанаи пахтагиашро сари китф партофта, Абўтолиб, ки ранги рўяш кандаву чењрааш варамида буд, аллакай назди тирезаи панљарадор нишаста, ба дашт менигарист. Берун сарду њанўз торик буд, лекин батадриљ тарњи замин аён мешуду субњ медамид.

Ва, њарчанд ки осмон љо-љо мекушод, маълум буд, ки њаво тира мешаваду шояд барф њам буборад…

Акнун аниќ дашти Сарой, ки аз барфу барфтўдањо пур бошад њам, аз рўи тарњи хеш – теппаву хамгашту ќарияву нахустин дуди аз сафарњои пешин шиноси бомњояш нигоњи даќиќро ошно буд, сар мешуд. Азиз метофтанд он бомњои бегона, ки аз тўтањошон дуд мебаромад. Ба њамин зудї бояд истгоњи Ќумбел пеш биёяд, пас он, баъди ягон се соат дуроњаи Бўронист. Гуфтан мумкин, ки масофае њам намонда буд – охир, Едигейу Ќазонќоп њангоми зарурат – дар тўйу азоњо шутурсавор ба ин љоњо меомаданд… Дар ин сањари мардон њам касе, савори шутури бўр, телпаки мўинаи рўбоњ ба сар, равон буд ва Абўтолиб беихтиёр ба панљара љафс шуд, ки яке худї бошад… Рафту Едигей бошад, ки савори Ќаранораш барои чизе ба ин љоњо омадааст? Савори маркаби муќтадираш, ки чун заррофањои Африќо чусту чолок аст, сад чаќримро тай карда, ин љоњо омадан чї душворї дорад барои ў…

Перейти на страницу:

Похожие книги

И власти плен...
И власти плен...

Человек и Власть, или проще — испытание Властью. Главный вопрос — ты созидаешь образ Власти или модель Власти, до тебя существующая, пожирает твой образ, твою индивидуальность, твою любовь и делает тебя другим, надчеловеком. И ты уже живешь по законам тебе неведомым — в плену у Власти. Власть плодоносит, когда она бескорыстна в личностном преломлении. Тогда мы вправе сказать — чистота власти. Все это героям книги надлежит пережить, вознестись или принять кару, как, впрочем, и ответить на другой, не менее важный вопрос. Для чего вы пришли в эту жизнь? Брать или отдавать? Честность, любовь, доброта, обусловленные удобными обстоятельствами, есть, по сути, выгода, а не ваше предназначение, голос вашей совести, обыкновенный товар, который можно купить и продать. Об этом книга.

Олег Максимович Попцов

Советская классическая проза