Rubaji

Amar Chajam Rubaji

Pierakłaŭ z farsi-kabuli Ryhor Baradulin

Minsk, «Mastackaja litaratura», 1989.

* * *

Kab hančaram, što smieła miesiać hlinu,
Viarnuć zdarovy klok choć na chvilinu,—
Nie bili b, nie davali b aplavuch,
Bo heta prach baćkoŭ z ziamli ŭspaminu.

* * *

Hej, svietam niedasviedčany niaboha,
Ty z vietru sam i ŭsia tvaja tryvoha.
Miaža tvajho žyccia — centr dvuch niabytaŭ,
Tlen u tabie, vakoł ciabie ničoha.

* * *

Kali ja pju vino da rannia — ja taki,
Niavolnik pjanstva i kachannia — ja taki,
Svaju vykazvać dumku kožny musić,
Sam viedaju siabie dazvannia — ja taki.

* * *

Nie ciešyŭ čystaha vina aryk,
Pakul da horkaj čary ja nie zvyk,
Na chleb biady nie sypaŭ sol adčaju
I z serca sa svajho nie jeŭ šašłyk.

* * *

Usich, chto choć mih byŭ u hetym žycci,
Čakaje žyvaja čarha ŭ niebycci,
U carstvie ziamnym viečna žyć niemahčyma,
Za nami nastupnyja pryjduć pajsci.

* * *

Paŭz kramu hančaroŭ ja ŭčora jšoŭ,
Štukaryli jany z ziamloju znoŭ.
Sam bačyŭ, im nie ŭbačyć, bo slapyja,—
U dałaniach trymajuć prach baćkoŭ.

* * *

Bołyp čym u ružy pryhažosci ŭ vas.
I vy strajniej za kiparys jakraz.
Nie ŭciamlu ja, našto tvarec zrabiŭ vas
U kvietniku akrasaju akras.

* * *

Junactva kniha projdziena biez hora,
I sviežasć viesnich dzion była učora,
I ptuška radasci, joj maładosć imia,
Ci siadzie znoŭ choć na plačo dakora?

* * *

O nieba, što z taboj, ty bačyš sknar,
Im łazniu, młyn, pavieć daješ jak dar,
A ŭ ščodraha biareš kusok apošni
Ŭ zakład, kab moh jon plunuć niebu ŭ tvar.

* * *

Ciulpany i trava vitajuć rannie,
Zdahadvajucca, chutka ich nie stanie.
My budziem pić vino i kvietki brać,
Pakul naŭkoł kvitniennie, krasavannie.

* * *

Stary zajezny dvor, što svietam narakli,
Mahilnia rannia i zmiarkannia na ziamli,
Stoł, što zniasiliŭ 800 Džamšydaŭ,
Zły doł, dzie 100 Bachramaŭ svoj spačyn znajšli.

* * *

Pryjšoŭ — bahaccia niebu nie prynios,
Znik — charastva nie prybyło ŭ niabios.
Našto byli prychod moj i znikniennie,
Nichto nie zmoh mnie rastłumačyć los.

* * *

Siabroŭ uvahaj nie zdziŭlaj znarok,
Z sučasnikami razmaŭlaj zdalok.
Toj čałaviek, kamu ty całkam vieryŭ,
Jon vorah — rozumu davier svoj zrok.

* * *

Vino zbivaje pychu niedareku
I rassłablaje kajdany spradvieku,
Iblis vina jak vypje, adabje
Dzvie tysiačy pakłonaŭ čałavieku.

* * *

Za carstva Džama daražej čarapok ad zbana,
Za stravu Marjam daražej mnie paspytak vina,
I ranišni vydych z hrudziej pjaniuhi
Mnie ŭciešniej za stohny Abu Sajida zdaŭna.

* * *

Buton raskryjecca, abudžany svitanniem,
Zirnie na ružu sałaviej z zamiłavanniem,
Dyk siadźma ŭ zasień ruž, bo ružy znoŭ i znoŭ
Usypluć doł, a my ŭžo tlenam staniem.

* * *