Rubaji

Nastupny dzień nie ad tvajich turbot,
Dyk skarystaj najaŭny mih dla zhod,
A zaŭtra my dałučymsia taksama
Da tych, što pražyli siem tysiač hod.

* * *

Vina — viačystasci pitva — vypi,
Z krynicy svietłaj charastva — vypi,
Choć apiače ahniom, dy hora
Spłyvie, niby z vadoj žarstva, — vypi.

* * *

Bajusia ja, što ŭ sviet tryvoh ziamnych
Nie trapim znoŭ vitać siabroŭ svajich,
Dyk skarystajma mih, dzie my žyvyja,
Apošnim moža stać nastupny ŭzdych.

* * *

Z kachanaju ružaščokaj nichto nie zjadnaŭsia nikoli,
Pakul jaho serca nie zviedała bolu kalučak doli,
Pakul nie pačasciŭsia na sto zuboŭ hrabianiec,
Da łokanaŭ pryhažuni dakranucca nie mieŭ jon voli.

* * *

My vyjšli čystyja z niabytu, i sviet nas apahaniŭ,
Pryjšli da radasci ispytu, i sviet nas apahaniŭ,
I apalili slozy sercy našyja ahniom,
I za žyccio ziamnuju mytu spłacili biez vahanniaŭ.

* * *

Sto damoŭ by kryvavy patok majho serca znios,
Tolki bolej damoŭ ad majich moža zhinuć sloz.
Viejka — žołab žalby, pa jakim maja kroŭ sciakaje,
Tolki viejki zviadu ja — patopam nizryniecca los.

* * *

Škada, z dałani vyciakaje žyccio trapiatkoje,
Smierć mnohi'ja sercy spyniaje kryvavaj rukoju,
Jašče z taho svietu viascin anichto nie prynios,
Dyk dzie jon, vandroŭnik, zdaroŭje jaho jakoje?

* * *

Jak dziŭna hety karavan žyccia prachodzić,
Ščaslivy mih u tłumie zabyccia prachodzić,
Navošta sum pa novych dniach, vinar,—
Niasi vina, bo cieniem noč byccia prachodzić.

* * *

Chto doł stvaryŭ, spadobiŭ nieba dachu,
Trymaje smutak serca ŭ viečnym strachu,
Šmat poŭniaŭ tvaraŭ i rubinaŭ hub
Schavaŭ jon pad ziamloj i ŭ skryni prachu.

* * *

Sonca viečnaha rannia — heta kachannie,
Ptuška łuhu svitannia — heta kachannie,
Słodyč — nie tolki adčaj sałaŭja,
Smierć sustreć biez vahannia — heta kachannie.

* * *

Dakul ža buduć u žycci fałynyvasć i mana?
Dakul vinar žyccia vino mnie budzie čerpać z dk
Vinoju chitrasć i padstupnasć, što žadaju
Ja reštu dzion linuć na doł, niby hłytok vina.

* * *

Razbiŭ moj zban z vinom biez daj nahody, o Boža!
Ty začyniŭ mnie bramu asałody, o Boža!
Vino punsovaje ty vyliŭ na ziamlu,
Praklon mnie, ci nie pjany ty zaŭsiody, Boža!

* * *

Hłyk vina lepš ad carstva Kavusa,
Za karony Kubada i Tusa,
Ranni ŭzdych zakachanaha lepš
Za malitvu dvurušnaha chłusa.

* * *

Kachanaja, zban z pi'jałoj uznoś, niby chvału,
Kružysia kala ručaja, ŭsia ŭdziačnaja sviatłu,
Bo hety niebaschił krasuń — sapiernic poŭni
Pieratvaraŭ pa sto razoŭ to ŭ zban, to ŭ pi'jału.

* * *

Vinačerp, kali vokała mora žudy,
Uciakać ad siabie z hibłym sercam kudy?
A mudrec, byccam posud niaviedannia poŭny,
Tolki vypje hłytok — i staje na hady.

* * *