Rubaji

Budź asciarožny, bo padstupny los spakon,
Nie budź biaspiečny — vostry mieč trymaje kon,
Jak los u rot tabie kładzie chałvu — pabojsia
Hłytać prysmaki, ich prypraviŭ jadam jon.

* * *

U prystanku dvuchdzviernym dajecca zamała —
Kroŭ u sercy i rostań z dušoju tryvała.
Toj ščaslivy, chto ŭ heta žyccio nie pryjšoŭ,
Toj spakojny, kaho maci j nie naradžała.

* * *

Ja prahnu čystaha vina zdaŭna,
Rubab i flejtu čuć chaču zvidna,
Jak prach moj zrobicca zbanom — žadaju,
Chaj zban nie prasychaje ad vina.

* * *

Jak tołku z rozumu niama ŭ naš čas,
Plon losu nierazumny žnie jakraz,
Tady nali, što adbiraje rozum,
Niajnakš spahadna los zirnie na nas.

* * *

Skazała ruža: «Ja — Jusuf, viaki ŭ rasčule
Mnie vusny ŭ zołata i ŭ jachant aharnuli».
Kažu: «Što ty Jusuf z Jehipta, dokaz dzie?»
I adkazała: «Ty zirni — ŭ kryvi maja kašula».

* * *

My z vinom i kachanaj pryjšli ŭ hoły kut,
Volnyja ad nadziej i ad strachu pakut,
Za vino my zakłali i cieły i dušy,
Spali z nas kajdany złoha pobytu tut.

* * *

U zastołli razvah rozum dovad pryvioŭ —
Paŭtarajuć adno stolki roznych hałoŭ.
I kali niechta skaža, vino nie dazvolena,
Nie pavieru — «Nali!» — boh skazaŭ i pajšoŭ.

* * *

I zapłakała chmara ŭ zialonym kucie,
Biez vina žyć nie varta ŭ ziamnoj ciesnacie.
Voś travinka, jakuju my bačym siahonnia.
Chto ž ubačyć travinku, što z nas prarascie?

* * *

Chaj budzie šlach jaje, jak moj adčaj, daŭhi,
Ukrała serca, a siahonnia biez tuhi
Prajšła i tolki pozirkam skazała:
«Kiń u vadu dabro, hlań, ci iduć kruhi».

* * *

Duch u hosci pryjšoŭ, nie spahanieny pracham,
Z prakaviečnaha doma pad praviednym dacham,
Padmacuj jaho ranišniaj čaraj vina,
Kab huknuŭ: «Budź tvoj dzień błasłaviony Ałacham!»

* * *

Pra nastupnasć nie dbaj, čałavieča, ŭ žurbie,
Marnasć dumak dušu tvaju chaj nie skrabie.
Dyk žyvi ŭ hetym sviecie viasioły i rady —
Nie pytali parady spačatku ŭ ciabie.

* * *

Rana ŭstaŭšy, stareča, ŭbačyš z-za dalahlada,
Jak ruka chłapčukova pył puscić z vietram rada.
Ty malečy paraj: «Rassypaj z asciarohaj,
Heta — prach voč Parviza, hałavy Kaj-Kubada».

* * *

Ja pju vino, dy nie varjujusia ŭ hulbie,
Sciskaju čaru ja ŭ malbie, nie ŭ pachvalbie.
Ja pakłaniajusia vinu i maju metu —
Nie pakłaniacca tak vinu, jak my sabie.

* * *

Jak viedaješ adhadki tajamnic usich,
Čaho biaduješ z marnaty biadot svajich?
Kali ŭsio vieršycca pa ŭładnaj niejčaj voli,
Usciešny budź z žyccia choć na karotki mih.

* * *

«Biez huryj raj nie raj», — dajuć adzin zarok,
A ja kažu: «Čaroŭny vinahradny sok».
Vaźmi najaŭnaje i ŭjaŭnaha zračysia,
Bo lepiej poščak barabanny čuć zdalok.

* * *