Rubaji

Siabry, jak razam nas zbiarecca mnoha,
Davajcie ciešycca krasoj adzin z druhoha,
Mianie, jak mahaŭ, abniasuć vinom,
Zhadajcie dobrym słovam: byŭ niaboha.

* * *

U pył i prach nasielnikaŭ mahił
Pieratvaryŭ niaščadny niebaschił.
Što za vino: až pokul Sudny dzień toj,
Choć niešta zrazumieć nie majuć sił.

* * *

Chajam, taho saromiejecca los,
Chto pramianiaŭ na smutak radasć kroz,
Smakuj vino pad huki lutni z čary,
Pakul na čaru kamień nie padros.

* * *

Spačatku ružam niebaschił dasć na ziamli sviatło,
Kab potym ich sarvać i znoŭ pieratvaryć u tło,
Kab nieba prach, niby vadu, ŭbirała,
Da dnia ŭvaskresiennia b kroŭ pryhažuń liło.

* * *

Jak braznuŭ učora ab kamień ja zban palivany,
Byŭ pjany, tamu razhulaŭsia moj hnieŭ rascuhlany.
A zban mnie i kaža na movie patajnaj svajoj:
«Ty staŭ, jak i ja, my abodva nie varty pašany».

* * *

Skazaŭ: «Nie budu pić punsovaha vina,
Vino josć kroŭ łazy, pić kroŭ — adna vina».
A starac rozumu spytaŭ: «Ci ty surjozna kažaš?»
Ja znoŭ: «Mnie pić jak žyć. I moj zarok — mana».

* * *

Biazdomnik, ty, jak miač haŭčana doli,
Nidzie siabie nie vykažaš nikoli.
Toj, chto na pošuk kidaje ciabie,
Sakret trymaje, ŭsio ŭ jahonaj voli.

* * *

Sonca pakinuła rannia arkan u błakicie,
Kaj-Chusroŭ poŭdnia ŭ čaru kinuŭ šaryk u sprycie.
Pi vino, bo kachannia svitankavy kryk
Paŭtaryŭsia ŭ susviecie recham radasci: «Picie!»

* * *

Ci josć kutok toj, dzie znajsci spakoj,
Ci ŭsio isci darohaju ciažkoj?
Choć praz sto tysiač hod by mieć nadzieju
Z ziamli travoju prarasci žyvoj.

* * *

Kali tvarec taho nie zachacieŭ, što ja chacieŭ,
Nie zahučyć tvarcu, jak chvałaspieŭ, što ja chacieŭ,
Jak toje iscina, što jon chacieŭ, dyk značyć —
Hrech toje i ŭ tvarca abudzić hnieŭ, što ja chacieŭ.

* * *

A hančar taki vylepiŭ čary hałoŭ
I hančarstva ŭ majsterstva vysokaje ŭzvioŭ,
Čaru dnom dahary nad survetkaj žyccia jon pastaviŭ
I napoŭniŭ harkotaj jaje da krajoŭ.

* * *

Toj, chto stvaryŭ mianie, ni'jak ja nie zhadaju,
Stvaryŭ dla piekła jon mianie, a ci dla raju.
Kumir, barbit i čara z kraju nivy —
Biaru hatoŭkaj, a jamu — raj pazyčaju.

* * *

Dzie b ružy i ciulpany ni rasli,
Jany ŭzyšli z kryvi panoŭ ziamli.
Fi'jałka vyrascie — radzimka heta
Na tvary tych krasuń, što adcvili.

* * *

U mih, jak rannie zasiniejecca niavinna,
Ruka trymaćmie šał vina, jak płod halina.
Raz ludzi kažuć, što harčyć vino,
Tamu jakraz vino być iscinaj pavinna.

* * *

Nie varta serca dać pamiecić sumnaj miecie,
Isłam spaviedvać — treba mieć adno na mecie,
Žadanniam serca paturać i pić vino,
Bo nieviadoma, kolki pražyvieš na sviecie.

* * *