Яна была адна пасярод возера, і здавалася, адна ў цэлым свеце, але пад нагамі яна мела тое, на што абаперціся. І гэта быў цуд.
І таму яны крычала:
– А-а-а!
Знячэўку на беразе з’явіліся дзве постаці і закрычалі таксама:
– А-а-а-а! Лі-і-і-і-і-за-а-а-а! Мы цябе знайшлі-і-і-і!
І Ліза магла паклясціся, што гэта былі Наста і Юра. А да іх набліжалася трэцяя постаць, жаночая, але Ліза не пазнавала яе ў цемры.