Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

-- Рэчыва. Акульта. Рэчыва, -- зно загаманл пераапранутыя.

Яны перылся проста на мяне, адтулнах х масак зерала пустое чарноцце.

-- Далучайся, -- пачула я.

Усе трое гаварыл адначасова, галасы хня злвался адзн, цх выразны.

- Далучайся. Да нас. Ты будзеш прынцэсай. Нашага ковена*.

Чацвёрты зраб крок наперад, ста памж м мной.

-- Не сёння. Чакаем ерэмю, -- сказа ён цвёрда.

-- е-рэ-м--я... - рэхам адгукнулся яны пачал павольна адыходзць.

Мне раптам зраблася вельм нятульна. Што тут наогул адбываецца? Я не праслася на гэты шабас. На халеру мяне сюды прыпёрл? хто так ерэмя? Блн, дадому хачу. Да Цмк. Як жа вы се апрыкрал!.. Нбыта разгадашы мае думк, чацвёрты павярнуся да мяне гледзячы мне вочы, прамов уладна:

-- А цяпер дадому. Прэч!

Я адчула магутны штуршок у грудз, у мяне ваччу замльгацела, потым мне здалося, быццам я лячу на шалёнай хуткасц праз нейк грымлвы тунэль, а потым я прачнулася. Дома, у свам ложку.

Была жо ранца. У кватэры гарэла святло, мама разлютавана кдалася па пако, спрабуючы адшукаць калготк жакет. Усё ясна. Заначавала Франц-Адамыча, заскочыла дадому на хвлнку, каб пераапрануцца на працу.

-- Таса, ужо палова на восьмую, а ты сё спш, -- сказала яна, ледзь зрнушы на мяне.-- Што, зно урока няма?

-- Ёсць урок. Але ж табе напляваць, прада? - прабурчала я напаголасу.

На шчасце, мама не дачула, а то зно бы атрымася скандал. Я вылезла з ложка паплялася лазнцу.

Спехам апранушыся зяшы школьную сумку - чорт з м, са сняданкам, -- я выйшла з кватэры. Мама сё яшчэ збралася. На вулцы ля пад'езда стаяла шэрая Адз. Кал я праходзла мма, кроца памрга фарам прасгнал. Франц-Адамыч. Падкну маму дадому, пэна, падахвоцся падвезц яе яшчэ на працу. Экстрэмал.

-- Здрасце, Франц-Адамыч, -- павталася я.

-- Прывтанне, Тая. Як маешся? - спыта ён добразычлва.

-- Нчога. Нармальна, -- схлусла я.

-- Мо да школы падкнуць? - прапанава ён.

Я пахтала галавой.

-- Ды не, дзякуй. Я лепш прагуляюся.

-- Ну, як скажаш. Поспеха у школе! -- сказа ён смхнуся.

-- Ага. Дзяк, -- сказала я, адыходзячы.

Герачны ён усётк чалавек, гэты Франц-Адамыч. Так шчыльна дачыняцца з маёй мамашай не звар'яцець - на такое не сяк здольны... Я раптам спынлася.

-- Франц-Адамыч!

-- Ну? - адгукнуся той, вызрнушы з акенца ато.

-- Франц-Адамыч, а вось ад мя "ерэмя" як вытворнае будзе? Ёрык, ц што?

Франц-Адамыч зарагата.

-- Ну, Тая, ты даеш. Ды не. Ерамей гэта. Яромка. Абруселы варыянт старазапаветнага мя. А што?

-- Ды так, цкалюся проста. Дзякуй, Франц-Адамыч!

Яромка. чаму я не здзвлася?

____________________

* Ковен (англ. Coven) -- суполка ведзьма, якя рэгулярна збраюцца на шабас, каб ладзць адмысловыя абрады.

** "Крылатыя" - мяркуючы па апсанн, гэта Night-Gaunts (у кананчным перакладзе - "Ночные Призраки"). Носяць мройца па мройных сусветах. Давол добразычлвыя, нягледзячы на брыдкую знешнасць.

24. Inner Circle

У гэту пятнцу горадзе чынлася чорт ведае што. Уражанне было такое, быццам спадар Хлябцо рыхтуецца да Мамаева пабошча. Плошчу абнесл па перыметры металчным агароджам перакрыл подступы да будынка адмнстрацы. Вакол помнка Ленну таксама паставл бар'еры, што было зусм ужо залшнм - нхто яго чапаць не збрася. Атазак, якя надоечы язджал горад, занял баявыя пазцы. Асноная дарная сла сканцэнтравалася на вулцах дварах вакол плошчы, астатня разгрупавался па см Овельску - адзн прыткнуся ля Чортава моста з боку старога горада, яшчэ адзн стая у дворыку каля нашай школы, некальк атазака дзяжурыл прыватным сектары, у 'блоках' ля кнатэатра, ля езду пасёлак 'Шчагол' побач са злашчаснай лесапльняй. Апроч таго, па гораде гулял чутк, быццам на даху адмнстрацы сядзць снайпер, як мае загад страляць на паражэнне, а на самой плошчы нбыта рыхтуюцца тэракты правакацы. Не мне адной гэта здавалася нелагчным. Стольк рэсурса дзеля жменьк мтынгошчыка, якя пасля сх гэтых запалохвання, хутчэй за сё, увогуле не прыйдуць...

У школе, у дадатак да перапсу адсутных, пачал ладзцца прафлактычныя гутарк з 'нядобранадзейным'. У чацвер Стаска выклкал да дырактарк кабнет. Мурыжыл яго давол дога, ад дырэктарк ён вярнуся весь збялелы. Стась мочк дасядзе да канца рока, а кал празвне званок, ён нкому нчога не патлумачышы, сабра свае манатк пайшо дадому.

Потым да дырэктарк выцягнул Толка. 'Гутарыл' з м добрыя пагадзны, з кабнета ён выйша нейк прышыблены весь перапынак прасядзе за партай, выцраючы вочы кулаком. Гэта было штосьц надзвычайнае. Раней я нкол не бачыла, каб Толк плака. Даканал сётк. Аднак, мяркуючы па см, гутарка выклкала зваротны эфект, бо адказ на се пытанн Толк патара, як заведзены: 'У нядзелю я буду на плошчы'.

Затым надышла чарга Цмк. Па логцы, наступнай мусла быць я. Мы, усе чацвёра, был спсе 'нядобранадзейных'. Дырэктарка не забылася на той 'дэмарш' (так яна гэта называла), кал мы паспрабавал заступцца за Альгерда Алегавча. Экзекуцыю дырэктарк Цмка вытрыма стойка, як партызан.