Вызвал╕╝ Авяльян ус╕х палонных, узя╝ золата, кольк╕ ╝ човен улезла, ды павеслава╝ дадому. А ╝ чо╝не поруч з Авяльянам сядзела прыгажуня-князё╝на, дачка Вял╕кага Князя, якую цмок кал╕сьц╕ выкра╝ ╕ ╝ сваю пячору завалок. Ледзь з╕рну╝шы на Авяльяна, князё╝на закахалася ╝ яго без памяц╕ ╕ пажадала стаць яму законнай жонкай. Так Авяльян, просты тутэйшы хлопец, зраб╕╝ся героем. Вял╕к╕ Князь бы╝ шчасл╕вы, што дачка яго знайшлася, ╕ гнюсны цмок, як╕ нанос╕╝ княству вел╕чэзны ╝рон, нарэшце скана╝. Дазвол╕╝ князь сваёй дачцэ пайсц╕ за простага рыбака, ╕ падарава╝ ён маладым на вяселле палову княства. Зажыл╕ Авяльян з князё╝най у згодзе ды ладзе, а для Авяльянавай мац╕-╝давы пабудавал╕ палац ╕ каровак ёй прывял╕ цэлы статак. А кал╕ Вял╕к╕ Князь адышо╝ у лепшы свет, Авяльян сам пача╝ княжыць, ╕ ╝ княстве надышла эпоха стаб╕льнасц╕ ╕ працв╕тання, якая до╝жылася ажно сто гадо╝.
А на беразе Овельк╕, дзе была пячора цмока, збудавал╕ горад, ╕ назву яму дал╕ ╝ гонар пераможца -- Авяльянск.