Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

На першым сва╕м бал╕ Тонька ╕ Бронька бл╕стал╕. Бронька прыйшла ╝ шыко╝най, амаль вясельнай сукенцы з вузк╕м гарсэтам ╕ беласнежным╕ карункам╕. Тонька, якая была прагматыкам ва ╝с╕м, выбрала светлы гарн╕турчык з палоскам╕ мятнага адцення, разважл╕ва вырашы╝шы, што вячэрняя сукенка, якую раз апранеш, а потым наза╝сёды зак╕неш у шафу - гэта непрактычна, а гарн╕тур можна ╝жываць яшчэ шматкроць.

Баль атрыма╝ся на славу. Аркестр гра╝ 'Школьны вальс', начапураныя мамы ╝потайк╕ змахвал╕ слязу, таты ╝ строг╕х п╕нжаках паважна цягнул╕ шампань ╕ Кабернэ, пам╕ж сталам╕ скака╝ тамада, закл╕каючы ╝с╕х жадаючых станьчыць адмысловае танго, зац╕сну╝шы пад падбароддзем надз╕маны шарык, а выпускн╕к╕ гаман╕л╕ ╕ не хаваючыся выходз╕л╕ на ганак пакурыць - ну а што, дарослыя ╝жо людз╕.

Баль бы╝ у самым разгары, кал╕ звонку раптам пачу╝ся рэзк╕ с╕гнал клаксана. Бронька спачатку збялела, потым папунсавела, ╕ вымав╕╝шы: 'Гэта ён!', нак╕нула на плечы лёгкае пал╕цечка колеру спелай морквы ╕ выбегла на ганак. Ус╕м стала зразумела, што Асоль дачакалася, нарэшце, свайго Грэя. Услед за Бронькай на ганак высыпал╕ яе аднакласн╕к╕, а таксама ╕хн╕я мамы ╕ таты. Ус╕м карцела паглядзець на Броньк╕нага выбранн╕ка. Але ╕х чакала расчараванне. Каля рэстарана прыпаркава╝ся - натуральна, не карабель з пунсовым╕ ветразям╕, але пунсовы 'бумер' з тан╕раваным╕ вокнам╕. Уласна Грэя так н╕хто ╕ не разгледзе╝. Дзверы 'бумера' прыадчын╕л╕ся, Бронька сл╕зганула ╝нутр салона, заро╝ матор, ╕ машына з'ехала - тольк╕ ╕х ╕ бачыл╕.

Адбылося ╝сё, н╕бы ╝ чаро╝най казцы - Прэ╝красны Прынц прыеха╝ са свайго Трыдзявятага Царства ╕ скра╝ нявесту акурат са святочнага балю. Зрэшты, местачко╝цы пастав╕л╕ся да гэтага скептычна, бо гэтк╕я зак╕доны - выкраданне нявесты - уласц╕вы не прэ╝красным прынцам, але хтан╕чным персанажам накшталт Змея Гарыныча або Кошча Бессмяротнага. Як бы там н╕ было, Бронька зн╕кла з Овельска аж на тры гады, ╕ за ╝весь гэты час не было ад яе н╕як╕х звестак.

Што тычыцца Тоньк╕, то яе мары таксама спра╝дз╕л╕ся. Пасля школы паступ╕ла яна ╝ тутэйшы гандлёвы тэхн╕кум, а потым пайшла працаваць у прадуктовую краму, так╕м чынам выкана╝шы запавет сваёй бабул╕-нябожчыцы, якая яшчэ ╝ далёк╕м дзяц╕нстве навучала ╝нучку: 'Тонька, кал╕ вырасцеш, ╕дз╕ ╝ п╕шчаблок! Там пры любой ╝ласц╕** не прападзеш'. Прадуктовая крама, вядома, не 'п╕шчаблок', але штосьц╕ бл╕зкае, вельм╕ бл╕зкае.

Удзень Тонька стаяла за прыла╝кам, адпускаючы тавары, а ╝вечары хадз╕ла ╝ к╕но ц╕ на танцы ╝ мясцовы дом культуры. У тым доме культуры ╕ сустрэла яна свайго будучага мужа - вусатага рабац╕н╕стага Я╝гена, як╕ працава╝ на драб╕льным заводзе к╕ро╝цам, развоз╕╝ друз на вял╕зным грузав╕ку. Тонька да╝но ╝жо паклала вока на гэтага трох╕ нязграбнага, але гожага хлопца, дый Я╝ген пагляда╝ на Тоньку з захапленнем.

У той вечар у доме культуры круц╕л╕ 'Агулеру', Цыганову ╕ Газманава. Я╝ген дачака╝ся, пакуль паставяць 'мядляк' ╕ запрас╕╝ Тоньку на павольны танец. А потым, хвалючыся ╕ бянтэжачыся, прапанава╝ правесц╕ яе дадому. Тонька пагадз╕лася.

Не╝забаве згулял╕ яны вяселле ╕ пачал╕ жыць у згодзе ды ладзе. Адразу ж было вырашана, што жыць яны будуць у Тоньк╕най хаце, бо Я╝ген ме╝ тольк╕ цесны пакойчык у заводскай абшчазе. Ну, так атрымалася. Аднак падчас вяселля Я╝ген урачыста паабяца╝, што хутка назб╕рае грошай ╕ куп╕ць Тоньцы катэдж ╝ 'эл╕тным' пасёлку. Чаму б ╕ не? Тонька была шчасл╕вая. Я╝ген, яе выбранн╕к, выяв╕╝ся добрым сем'ян╕нам -- лагодны бы╝ ╕ працав╕ты, з жонкай не свары╝ся, усю зарплату спра╝на прынос╕╝ дадому ╕ нап╕ва╝ся тольк╕ на вял╕к╕я святы. А кал╕ Тонька даведалася, што зацяжарыла, то адчула яна, што жыццё яе адбылося, ╕ сама яна адбылася - ╕ як жанчына, ╕ як чалавек-асоба, ╕ надалей чакае яе тольк╕ найлепшае.

У той год, дзесьц╕ напачатку восен╕, у Овельск нечакана вярнулася Бронька. Штосьц╕ ╝ ╕х з Прэ╝красным Прынцам не заладз╕лася, бо вярнулася яна без Прынца, без грошай ╕ з двухмесячнай Та╕сай-Таяй на руках. Пэ╝на, местачко╝цы мел╕ рацыю, ╕ прынц той аказа╝ся замаск╕раваным Хтан╕чным Змеем.