Тлумачальны слоўнік па інфарматыцы

Выснóва (лагічная), заключэнне (inference) — працэс фармулявання заключэння, які заснаваны на канкрэтнай інфармацыі. Здольнасцю выпрацоўваць высновы валодаюць экспэртныя сістэмы. Апошнія пабудаваны на аснове так званага развязальнага правіла (inference engine). Экспертныя сістэмы параўноўваюць з фактамі, якія сабраны ў базе ведаў і затым выпрацоўваецца заключэнне на аснове існых фактаў.

Вывад “ад фактаў да мэты” альбо прамы лагічны вывад (forward chaining) — у экспертных сістэмах: метад, які прымяняецца ў працах па стварэнні штучнага інтэлекту. Доказ існасці сцвярджэння пачынаецца з нейкага набору правілаў і базы звестак чыннікаў і завяршаецца вывадам, узгодненым з усімі пасылкамі, якія ўключаны ў правілы. Гэты працэс можа паўтарацца да таго часу, пакуль навыя стратэгіі ня будуць вычарпаны.

Вывад звéстак (data output) — аперацыя чытання звестак з асноўнай памяці і запіс іх на носьбіты звестак альбо на экран.

Вывад звéстак, выхадныя звéсткі (output) — вынік апрацоўкі інфармацыі, які пасылаецца на экран альбо друкарку, які захоўваецца на дыску як файл, альбо пасылаецца іншаму кампутару сеткі.

Вывад на экрáн (soft copy readout) — часовае адлюстраванне на экране дысплея кампутара; супрацьлеглым па значэнні з’яўляецца цвёрдая копія — раздрукоўка (hard copy) на паперы.

Выдаляць (delete) — знішчаць тэкст, файл альбо частку дакумента з мэтай назаўсёды выдаліць гэту інфармацыю.

Вылучаныны сервер (dedicated server) — кампутар, які цалкам аддаецца абслугоўванню сеткі і мае галоўны цвёрды дыск альбо друкарку. Прымяняецца ў тых выпадках, калі лік кампутараў у сетцы вялікі (больш 6 ці 8). Калі іх менш, то на кампутары, які служыць серверам сеткі, могуць выконвацца іншыя работы.

Вылучэнне прыкмéтаў (feature extraction), ёсць і іншая назва: аналіз прыкметаў (feature analysis) — выбар істотных аспектаў вобраза, створанага кампутарам, па якіх будзе праводзіцца супастаўленне з узорам і распазнаванне, напрыклад, сімвалаў тэксту.

Вылучэнне, падсвéчванне 1.(Highlighting) — вылучэнне аб’ екта на экране для выканання над ім якой-небудзь аперацыі (фрагмента тэксту, малюнка і інш.). 2. (Selection) — выбар часткі звестак пры карыстанні тэкставым працэсарам, электроннай табліцай альбо базай звестак для сцірання, капіявання, перамяшчэння звестак. Вылучэнне звычайна паказвае толькі тое, што выбар ужо зроблены. Праграма не працуе з вылучаным элементам да той пары, пакуль не будзе дадзена каманда.

Вызначэнне канфлікту (collision detection) — вызначэнне факту супадзення дзвюх падзей.

Выканáнне (execution) — працэс выканання вылічальнай машынай каманды альбо камандаў праграмы вылічальнай машыны.

Выканáнне камáнды (instruction execution) — інтэрпрэтацыя прыладай вылічальнай сістэмы яе каманды.

Выканáўчая сістэма (run-time system) — праграма, якая прысутнічае ў памяці кампутара для запуску іншых праграм.

Выканáўчы áдрас (effective address) — адрас аперанда каманды, які ўтрымліваецца ў ёй альбо вылічаецца на падставе змесціва яе палёў. Калі аперанд не з’яўляецца непасрэдным, то яго адрас вызначаецца адраснай часткай каманды альбо знаходзіцца ў фіксаваным абсягу памяці, альбо вызначаецца праз яе пры дапамозе ланцуга ўказальнікаў. Выканаўчы адрас — змесціва адраснай часткі мадыфікаванай каманды.

Выкід (скачок) электрасілкавáння (surge) — нечаканае павелічэнне напружання ў сетцы. Выкід энэргіі можа пашкодзіць звесткі і абсталяванне, асабліва пры вялікай інтэнсіўнасці альбо працягласці. Каб пазбегнуць гэтага прымяняюцца спецыяльныя прылады, якія ўстанаўліваюцца паміж крыніцай напружання і сеткавым раз’ёмам кампутара.

Выклік (call) — дзеянне па актывізацыі машыннай праграмы, стандартнай праграмы альбо падпраграмы, якое здзяйсняецца звычайна пры дапамозе спецыфікацыі ўваходных умоў і перадачы кіравання ва ўваходную кропку.

Выклік (calling) — перадача сігналаў селекцыі, прызначаных для ўстанаўлення сувязі паміж станцыямі перадачы звестак.

Выклік (працэдур) (PROCEDURE) CALL — моўная канструкцыя для забеспячэння пачатку выканання працэдуры. Выклік працэдуры ў агульным падыходзе ўтрымлівае імя пункту ўваходу і, у выпадку неабходнасці, фактычныя параметры.

Выклік фýнкцыі, зварóт да фýнкцыі (function call) — запыт, які выдаецца праграмай з выкарыстаннем імя функцыі, на абслугоўванне канкрэтнай функцыі. Сама функцыя можа быць часткай праграмы, можа захоўвацца ў іншым файле і ўключацца ў праграму на этапе кампіляцыі, альбо ўваходзіць у склад аперацыйнай сістэмы.

Выклікаць, актывізавáць (invoke) — запускаць каманду альбо падпраграму.

Выкóнвальны файл (executable file) — файл, у якім утрымліваецца праграма, у адрозненне ад файла звестак.