Тлумачальны слоўнік па інфарматыцы

Вéрхні калантытул (header) — у сістэмах апрацоўкі тэкстаў і друку: адзін альбо некалькі радкоў, якія друкуюцца зверху старонкі. Верхні калантытул можа друкавацца толькі на першай старонцы, на ўсіх старонках, быць розным на цотных і няцотных старонках і інш.; можа выраўноўвацца па цэнтры, па левым альбо па правым полі. Верхні калантытул звычайна ўтрымлівае нумар старонкі і можа таксама ўключаць дату, імя аўтара альбо тытульны загаловак дакумента.

Вéрхні рэгістр (upper case) — стан клавіятуры, адпавядаючы прапісным сімвалам, напрыклад А, Б, С.

Верыфікáваць (verify) — правяраць запісы; пацвярджэнне правільнасці выніку альбо выкананне працэдуры ці паслядоўнасці аперацый. Звесткі, запісаныя на дыскету, звычайна правяраюцца аўтаматычна, і калі выяўляецца немагчымасць запісу, выводзіцца паведамленне “disk fault”.

Верыфікáцыя прагрáмы (program verification) — праверка правільнасці выканання праграмай яе функцый.

Відэя (video) — ад лацінскага дзеяслова “бачыць”; візуальны (а не гукавы) кампанент тэлевізійнага сігналу. У кампутарах відэя адносіцца да тэхналогіі тэкставых і графічных адлюстраванняў.

Відэяадáптэр, графічны адáптэр (video adapter) — прылада ў выглядзе платы пашырэння для вываду адлюстраванняў на экран падключанага да яе манітора.

Відэябýфер (video buffer) — памяць відэяадаптара для захоўвання звестак, прызначаных для адлюстравання на дысплеі.

Відэядыск (video disk) — дыск, інфармацыя на які запісваецца пры дапамозе лазера і ўяўляе сабой відэясігнал. Інфармацыя захоўваецца ў лічбавай форме і можа чытацца маламагутнасным лазэрам. На відэядыск запісваюцца вялікія аб’ёмы інфармацыі, якія вымяраюцца ў Мегабайтах.

Відэяпáмяць (video memory) — памяць для захоўвання інфармацыі аб адлюстраванні, якое выводзіцца на экран. Гэты сігнал не з’яўляецца лічбавым, таму для яго атрымання з выхадных сігналаў кампутара прымяняюцца спецыяльныя мікрасхемы інтэрфэйса.

Візуáлізацыя (rendering) — стварэнне адлюстравання, якое змяшчае геаметрычныя мадэлі з выкарыстаннем размалёўвання і зацянення для прыдання адлюстраванню рэальнага выгляду.

Візуáльнае адлюстравáнне (display image) — сукупнасць адлюстраваных элементаў у кожны момант часу на экране кампутара.

Вінчэстарскі дыск (Winchester disk) — цвёрды дыск. Вінчэстар — першапачатковая назва цвёрдага дыска; паходзіць ад “унутрыфірменнага” кодавага імя першага цвёрдага дыска фірмы ІВМ, меў ёмістасць 30 Мбайт і час доступу 30 мілісекундаў, напамінаў стрэльбу, якую вынайшаў Вінчэстар, калібрам 0,3 (яна называецца таксама “30-30”).

Віртуáльная адрасáцыя (virtual address) — у віртуальнай сістэме памяці: адрас, які выкарыстоўваецца прыкладной праграмай для звароту да элемента памяці. Блок кіравання памяццю транслюе гэты адрас у фізічны адрас, перш чым выконваецца фізічнае чытанне альбо запіс.

Віртуáльная машына (virtual machine) — праграмнае забеспячэнне, якое імітуе работу апаратных сродкаў. Сістэма ў супольнай сістэме, у якой кожны карыстальнік можа распрацоўваць праграмы, як бы ён выкарыстоўваў персанальны кампутар. Гэта дазваляе сумесна выкарыстоўваць праграмнае забеспячэнне і апаратныя сродкі, разам з тым гарантуе недаступнасць сваіх праграм для пабочных асобаў.

Віртуáльная пáмяць (virtual memory) — спосаб арганізацыі дадатковай аператыўнай памяці, з выкарыстаннем прасторы на цвёрдым дыску. Прыкладныя праграмы звяртаюцца да віртуальнай памяці праз віртуальныя адрасы, якія транслююцца (адлюстроўваюцца) спецыяльнымі апаратнымі сродкамі на фізічныя адрасы. Ліставанне і сегментацыя — два метады рэалізацыі віртуальнай памяці. Пры гэтым працэсар “думае”, што ён працуе з фізічнай аператыўнай памяццю.

Віртуáльная прылáда (virtual device) — прылада, да якой можна звярнуцца, але фізічна яна не існуе. Віртуальная схема адрасацыі памяці, напрыклад, выкарыстоўвае дыскавую прастору для мадэлявання аператыўнай памяці.

Віртуáльны (virtual) — прылада альбо аб’ект, якія ўяўляюцца інакш, чым сапраўды з’яўляюцца. Спосаб, якім рэалізуецца віртуальная прылада, значна адрозніваецца ад таго, што “бачыць” карыстальнік. Напрыклад, карыстальнік можа адносіцца да віртуальнага дыска як да фізічнага, але віртуальны дыск — гэта фактычна частка памяці кампутара, якая выкарыстоўваецца як дыск. Другі прыклад — віртуальная памяць, якая рэалізуецца як асобны абсяг на дыску.

Віртуáльны дыск, псеўдадыск (virtual disk альбо virtual storage) — выкарыстанне памяці такім чынам, калі б яна размяшчалася на дыску. Гэта частка аператыўнай памяці, якая выкарыстоўваецца як дыск. Віртуальны дыск існуе толькі ў памяці. Для пастаяннага захоўвання змесціва гэтага дыска звесткі павінны быць скапіяваны на фізічны дыск, інакш яны будуць страчаны.

Віртуáльны файл (virtual file) — сукупнасць звестак, да якіх праграма звяртаецца з дапамогай аперацый файлавага абмену.