Un descense in li Maelstrom

«Yo ne plu long hesitat pri quo yo devet far. Yo resoluet ligar me securmen al aqua-baril a quel yo sempre ancor tenet me, cupar li cordes tenent e jettar me con it in li aqua. Yo attraet li attention de mi fratre per signes monstrante le li barils flottant proxim de nos e yo fat omnicos quo esset in mi forties por far le comprender quo yo vole provar. Yo pensat pos long témpor que il hat comprendet mi intention, ma, ca it esset ti casu o ne, il sucusset su cap con desespera e refusat mover se de su plazze che li annel-bolt. It esset me impossibil capter le, li necessitá ne admisset plu retardation, e pro to, con un amari angustie, yo abandonat le a su fate, yo ligat me per propri manus al baril per li corde quel fixat it al bote, e precipitat me in li mare sin hesitar un pluri moment.

«Li resultat esset precismen tel quel yo esperat. Proque yo self es ti qui raconta vos ti ci historie — e vu vide que yo ha escapat — e proque vu ja conosse li maniere in quel ti escapada ha effectuat se e vu posse antecipar omnicos quo yo vell haver ancor a dir vos, yo vole ducter mi historie rapidmen al conclusion. It passat circa un hor depos yo forlassat li chalup, quande, hant descendet a un grand distantie ad bass de me, it fat tri o quar precipitat girationes in rapid successiones, e, forportante con se mi amat fratre, it plongeat li cap ad avan subitmen e por sempre in li cáos del scumos fund. Li baril a quel yo esset ligat descendet presc al demí del distantie inter li fund del fauc e li region u yo saltat trans bord, quande un grand change intrat in li caracter del túrbul. Li pent del mures del vast funel devenit poc a poc minu scarpat. Li giration del virle devenit successivmen minu violent. Gradualmen li scum e li íris-arc desapparit e li fund del abyss semblat elevar se lentmen. Li ciel esset clar, li vent hat aquietat se, e li plen lun descendet radiosmen in li west quande yo retrovat me sur li superficie del ocean, just in vide del coste de Lofoden, e in supra del region u li Moskoe-strom hat esset. It esset li témpor del acalmie, — ma li mar levat se sempre ancor in enorm undes pos li uragan. Yo esset drivat violentmen in li canal del Strom e in quelc minutes yo esset jettat along li coste, in li pisc-grunds. Un bote salvat me, exhaustet de fatiga, e (quande nu li dangere hat desapparit) mut pro li rememore de ti horrores. Tis qui tirat me al bord esset mi old camarades e companos omnidiari, ma ili ne ha reconosset me sam quam ili ne vell har reconosset un viagero retrovenit fro li land de spirites. Mi capilles queles havet un die in ante un nigrore de corvo, esset albi tam quam vu vide les nu. Ili dit anc que li tot expression de mi physionomie hat changeat. Yo racontat les mi historie — ili ne volet creder me it. Yo nu raconta it a vos e yo audacia apen expectar que vu va dar a it plu crede quam li gay piscatores de Lofoden.»