Vortaro de Esperanto 1910

La psalmoj de Davido.

Psalmisto.

Aŭtoro de psalmoj.

Pseŭdonimo.

Adoptita nomo, per kiu aŭtoro subskribas siajn verkojn, ne dezirante konigi sian propran nomon:

Esperanto estis la pseŭdonimo de D° Zamenhof.

Psika.

Koncernanta la animon:

la psikaj fenomenoj.

Psikiatro.

Kuracisto de la psikaj malsanoj.

Psikiatrio.

Parto de la medicino pri la psikaj malsanoj.

Psikologo.

Kiu sin okupas per la psiko- logio.

Psikologio.

Parto de la filozofio pri la funkcioj de la animo.

Publicisto.

Literaturisto, skribanta pri aktualaj demandoj de la politika, socia aŭ ekonomia vivo.

Publiko.

Pli malpli granda aro da personoj? kunvenintaj por difinita celo (promeno, speklaklo):

La ĝardeno estis plena de publiko.

Publika.

-

1.

De publiko, kiu koncernas publikon. -

2.

Ĝenerala, koncernanta ĉiujn, tutan popolon:

publikaj aferoj.

Publikigi.

Konigi al la publiko, al ĉiuj:

publikigi novaĵon, publikigi verkon.

Publikulino.

Virino sin prostituanta.

Pudelo

(Zool.). Ĉambra hundo, ire inteligenta kaj facile dresebla.

Pudingo.

Angla dolĉa manĝaĵo, preparita el faruno kaj sekvinberoj.

Pudro.

Subtila parfumita pulvoro el risa amelo, uzata por blankigi la haŭton, la harojn.

Pudri.

Surŝuti per pudro.

Pufo.

Plenblovita objekto, blenblovita faldo de vesto.

Pugno.

Mano kun fleksitaj kaj kunmetitaj fingroj:

bati per pugno.

Pulo

(Zool.). Parazita insekto kun fortaj saltpiedoj

(Pulex irritans).

Pulcinelo.

Marioneto kun ĝibo sur la dorso kaj sur la brusto.

Pulmo

(Anat.). Organo en la brusto por la spirado.

Pulso.

Bato de la arterio, kaŭzita de la sangfluo:

palpi la pulson.

Pulvo.

Eksploda substanco, konsistanta el pulvorigitaj salpetro, karbo kaj sulfuro:

Li ne eltrovis la pulvon =

li ne estas inteli- genta.

Pulvoro.

Seka substanco disigita en tre subtilajn erojn:

kreta pulvoro por purigi la dentojn, pulvoro de antipirino.

Pulvorigi.

Fari el io pulvoron:

pulvorigi sukeron.

Pumiko.

Tre malpeza, pororiĉa ŝtono.

Pumpi.

Levi la fluidojn super ilia nivelo per maldensigado de la aero.

Pumpilo.

Maŝino por pumpi.

Puni.

Rajte kaŭzi al iu suferon por malpermesita faro kun la celo, ke oni ne faru tion plu:

La verdikto punis la krimulon per malliberejo. La patro punis la knabon per vergo.

Puno.

Sufero kaŭzita por malpermesita faro, kun la celo, ke oni ne faru tion plu:

morta puno, monpuno, punlaboro.

Puninda.

Kiu meritas punon.

Punca.

Malhele ruĝa.

Punco.

Punca koloro.

Punĉo.

Trinkaĵo el akvo, arako, sukero kaj citronoj.

Punkto - 1.

(Geom.). Senlime malgranda spaco; limo de la linio.

- 2.

Malgranda signo, farita per pinto:

punkto de desegnaĵo.

- 3.

Interpunkcia signo, metata en la fino de la frazoj.

- 4.

Loko:

centra punkto de urbo.

-

5.

Paragrafo:

grava punkto de regularo.

Punkti.

Meti punktojn sur io, desegni punktojn sur io:

punkti paperon.

Punktokomo, dupunkto, multopunkto.

Interpunkciaj signoj ; : ...

Vid- punkto.

-

1.

Punkto, loko, kiun oni elektas, por rigardi vidaĵon.

- 2.

Maniero rigardi aferojn:

Tio dependas de la vidpunkto.

Punto.

Malpeza, maldensa teksaĵo kun maŝoj:

puntoj de Brabanto.

Punta.

El puntoj:

punta kolumo.

Pupo.

Malgranda homa figuro el vakso, kartono, ligno, servanta kiel ludilo por infanoj.

Pupilo

(Anat.). Malfermaĵo de la iriso, tra kiu la radioj de la lumo penetras en la okulon:

gardi ion, kiel la pupilon de sia okulo.

Pupitro.

Klinita tabuleto, sur kiu oni metas libron, kajeron, por pli oportune legi.

Pura.

Libera de ĉiu alispeca substanco, precipe de polvo, koto, graso:

pura tolaĵo, pura vino, pura oro, pura vero.

- 2.

Ĉasta:

pura virgulino.

Pureco.

Eco de tio, kio estas pura.

Pure.

En pura maniero:

pure vestita.

Purigi.

Fari ion pura:

purigi ŝuojn.

Puriĝi.

Fariĝi pura:

La plugilo puriĝas per la laboro.

Malpura.

Miksita kun alispeca substanco, ŝmirita per alispeca substanco, precipe per polvo, koto, graso:

malpura akvo, malpura ĉemizo.

Malpuraĵo.

Objekto malpura.

Malpureco.

Eco de tio, kio estas malpura.

Malpurigi.

Fari ion malpura:

malpurigi veston per koto.

Puritano

-