Vortaro de Esperanto 1910

Malvirto.

Konstanta emo de la animo fari malbonon, ne plenumi la devojn:

mal- diligenleco. Malriĉeco ne estas malvirto.

Malvirta.

Posedanta malvirton, malvirtojn.

Virtuozo.

-

1.

Artisto, posedanta grandan talenton por plenumi muzikajn verkojn:

Paganini estis granda virtuozo.

- 2.

Homo, posedanta grandajn kapablojn por fari ion:

virtuozo de sporto.

Virtuoz- eco.

Eco de tiu, kiu estas virtuozo.

Visko

(Bot.). Dukotiledona senpetala parazita vegetaĵo

(Viscum album).

Viskio.

Amerika brando.

Visto.

Kartludo por kvar personoj, dividitaj en du partiojn.

Viŝi.

Purigi objekton, forigante de ĝi polvon, malsekecon per frotado:

viŝi tablon post la tagmanĝo, viŝi polvon de tablo.

Komparu:

Froti, grati, skrapi.

Vitro.

-

1.

Perfekte travidebla, facile rompebla substanco, produktata per fando de silika sablo kun potaso aŭ sodo. -

2.

Diversaj objektoj, faritaj el vitro:

fenestra vitro, okulvitroj.

Vitra.

El vitro:

vitra glaso.

Vitriolo

(Ĥem.). Sulfurika acido, sulfurika salo.

Vivi.

Havi la bazon de sia aliiĝo kaj evoluo en si mem, konservante malgraŭ ili la esencan formon:

La bestoj kaj vegetaĵoj vivas, la mineraloj ne vivas.

Vivo.

Stato de tio, kio vivas.

Viva.

Vigla, rapidmova, energia:

viva disputo, viva maljunulo.

Vivanta.

Kiu vivas:

vivanta estaĵo.

Ĝisvivi.

Vivi ĝis iu momento:

La patrino ne ĝisvivis la edziĝon de sia filo.

Postvivi.

Vivi ankoraŭ post ies morto:

postvivi sian filon.

Revivigi.

Fari iun ree vivanta; redoni al iu la vivon:

revivigi droninton.

Travivi.

Pasigi vivante:

travivi la junecon en malliberejo.

Vizo.

Surskribo sur pasporto, atestanta ĝian aŭtentikecon.

Vizi.

Fari vizon.

Vizaĝo.

Antaŭa parto de la kapo de l' homo: vizaĝo ronda, ovala; ridanta vizaĝo.

Vizio.

Objekto, kiun oni imagas vidi, dank'al trompo de la vidsento. Komparu:

Fantomo.

Viziero.

Movebla ŝirmilo de kasko.

Viziti.

-

1.

Iri en ies hejmon, por lin vidi: viziti dimanĉe la konatojn. -

2.

Ofte, regule iri ien: viziti klinikon, viziti lernejojn.

Vizito.

Ago de tiu, kiu vizitas: kondolenca vizito.

Vizitanto.

Persono, kiu vizitas: Sinjorino ne akceptas hodiaŭ la vizitantojn. Komparu:

Gasto.

Voĉo.

-

1.

Kapablo produkti sonojn per la laringo:

La fiŝoj ne posedas voĉon.

- 2.

Sono, produktata de la laringo:

De mal- proksime estis aŭdeblaj homaj voĉoj.

-

3.

Parto de muzika verko, harmonie akord- iĝanta kun la aliaj partoj, samtempe ludataj aŭ kantataj:

violona voĉo de simfonio.

- 4.

Esprimo de sia deziro, opinio en kunveno, kunvokita por elektoj, decidoj:

La prezidanto estis elektita per 90 voĉoj el 95. La projekto estis akceptita per granda plimulto de la voĉoj.

Voĉdoni.

Esprimi sian deziron, opinion en kunveno, kunvokita por elektoj, decidoj.

Unuvoĉe.

Per ĉiuj voĉoj:

La propono estis akceptita unuvoĉe.

Vojo.

-

1.

Spaco, sur kiu oni sin movas, irante de unu loko al alia:

vojo de planedo. La vojo de Barcelono Peterburgon estas longa.

- 2.

Loko, speciale preparita por iri aŭ veturi sur ĝi de unu loko al alia:

pavimita vojo.

-

3.

Rimedo:

plej bona vojo por fariĝi riĉa.

Vojaĝi.

Iri, veturi en malproksiman landon, urbon:

vojaĝi eksterlandon.

Vo- jaĝo.

Ago de tiu, kiu vojaĝas:

La vojaĝoj estas agrablaj kaj instruaj.

Vojaĝanto.

Persono, kiu vojaĝas.

Voki.

-

1.

Eligi laŭtajn sonojn, kiel signon, ke iu devas veni:

voki helpanton kontraŭ rabisto. -

2.

Inviti, sciigi, ke iu venu:

voki kuraciston.

Voko.

Vortoj, voĉo de tiu, kiu vokas.

Kunvoki.

Voki, por ke oni kunvenu.

Revoki.

Voki, por ke iu revenu:

revoki forsenditan serviston.

Vokalo.

-

1.

Sono de la homa parolo, kiu povas esti elparolita aparte, sen helpo de alia sono.

- 2.

Signo, esprimanta tian sonon:

La esperanta alfabeto posedas 5 vokalojn: a, e, i, o, u.

Vokativo.

Kazo por esprimi personon, kiun oni vokas, al kiu oni parolas:

Amiko, rapide ĉi tien! Ho Katerino, vi forlasis min!

Volo.