Vortaro de Esperanto 1910

Veni tien, de kie oni foriris: reveni hejmen.

Reveno.

Veno tien, de kie oni foriris.

Vendi.

Cedi ion por interkonsentita prezo:

vendi ĉapelon por dek frankoj.

Vendo, vendado.

Ago, agoj de tiu, kiu vendas.

Vendejo.

Loko, kie oni vendas.

Vendebla.

Kio povas esti vendita:

En la nunaj tempoj ĉio estas vendebla, ĉio aĉetebla.

Revendi.

Vendi tion, kion oni aĉetis:

revendi pli kare, ol oni aĉetis.

Vendredo.

Sesa tago de la semajno.

Vendrede.

Dum vendredo:

Vendrede oni fastas.

Veneno.

Substanco, detruanta la funk- ciojn de la vivo:

Fosforo estas mortiga veneno.

Veneni.

-

1.

Detrui la funkciojn de la vivo per veneno; mortigi per veneno:

veneni rabian hundon.

-

2.

Almiksi venenon:

veneni vinon.

-

3.

Fari malfeliĉa, malagrabla:

Infano, vi venenas mian mal- junecon! Veneni plezuron.

Venera

(Med.). Malsano seksa kaj devenanta de seksa rilato:

venera ulcero.

Venĝi.

Fari al iu saman malbonon, kiu estis farita de li al ni aŭ al personoj, karaj por ni:

venĝi al iu la ofendon, venĝi sin, venĝi amikon.

Venĝo.

Ago de tiu, kiu venĝas.

Venĝema.

Havanta inklinon venĝi:

venĝema malamiko.

Venki.

Superi en batalo: Nia armeo venkis la matamikojn. La laŭreato facile venkis ĉiujn poetojn en la konkurso.

Venko.

Sukceso en batalo: Ankoraŭ unu tia venko, kaj mi restos sen armeo!

Malvenko.

Malsukceso en batalo.

Vento.

Movado de la atmosfera aero:

suda varma vento.

Ventego.

Tre forta vento, ordinare akompanata de pluvo. Komparu:

Fulmotondro. Ventumi.

Refreŝigi, movante la aeron al iu:

sin ventumi.

Ventumilo.

Objekto, instrumento por ventumi.

Ventoli.

Refreŝigi la aeron en fermita spaco:

ventoli tunelon.

Ventolilo.

Aparato por ventoli. Komparu:

Aerumi.

Ventro

(Med.). Parto de la korpo, kie estas la intestoj, inter la brusto kaj la seksaj organoj.

Ventroparolisto.

Persono, scianta paroli tiamaniere, ke la movoj de la lipoj estas nerimarkeblaj kaj ŝajnas, ke la voĉo venas de la ventro.

Vera.

-

1.

Akorda kun tio, kio estas, kun la faktoj:

vera rakonto.

-

2.

Ne ŝajna, ne falsita, ne imitita:

vera amiko, vera pentraĵo de Rafaelo.

Vero.

Abstrakta ideo de io vera:

La vero ĉiam venkas.

Vereco.

Eco de tio, kio estas vera:

Vi ne havas la rajton dubi je la vereco de miaj vortoj.

Verama.

Kiu amas la veron kaj ĉiam ĝin diras.

Verando.

Speco de laŭbo kun fenestroj, konstruita ĉe domo. Komparu:

Balkono, teraso.

Verbo

Vorto, esprimanta la staton aŭ agon de la subjekto kaj la tempon de ili:

la suno lumas; la birdo forflugis; la patro venos.

Verbeno

(Bot.). Vegetaĵo ornama el la samnoma familio

(Verbena).

Verda.

Havanta la koloron, identan kun tiu de la herbo, de la folioj de la arboj k. t. p.: la

verda standardo.

Verdo.

Verda koloro:

La verdo rapide velkas.

Verdaĵo.

Objekto, objektoj verdaj:

verdaĵo de la kampoj.

Verdeta.

Havanta koloron kun verda nuanco.

Verdigro.

(Ĥem.). Acetato de l' kupro (veneno), verda farbo.

Verdikto.

-

1.

Decido de la juĝantaro pri la kulpeco de la akuzito kaj pri la puno:

severa verdikto.

-

2.

Decido de iu ajn juĝantaro:

la verdikto en konkurso.

Vergo.

Maldika fleksebla branĉeto, maldika fleksebla bastoneto:

betula vergo, fera vergo.

Komparu:

Branĉeto.

Verki.

Produkti, krei ion novan en scienco aŭ arto:

verki novelon, verki operon.

Verko.

Scienca aŭ arta kreaĵo:

la verkoj de Newton, de Dante.

Verkado.

Okupo, laboro de tiu, kiu verkas.

Verkisto.

Homo, kies okupo estas verki, aŭtoro.

Vermo

(Zool.). Mola, longforma, sen- membra besto:

solitero, askarido.

Vermo- forma.

Havanta formon de vermo.

Vermiĉelo.

Maldikaj pastaj strioj, manĝataj kun supo.

Vermuto.

Blanka vino, en kiu estas infuzitaj diversaj maldolĉaj substancoj.

Verso.

Frazo, kolekto de vortoj, ritme ordigitaj kaj okupantaj unu linion skribe aŭ prese.

Versaĵo.

Poezia verko, verkita en versoj:

la versaĵoj de Zamenhof.

Versi.

Verki, fari versojn.

Versisto.

Aŭtoro de versoj.

Versto.

Rusa mezuro de la longeco de la vojoj (1067 m.).

Verŝi.

Fluigi el vazo en vazon: