Disverŝi.
Verŝi en diversajn flankojn, precipe pro nelerta movo:
Sur- verŝi.
Verŝi sur ion, precipe por refreŝigi vegetaĵon, por forigi polvon:
Transverŝi.
Verŝi el unu loko, vazo en alian:
Verto
(Anat.). Supro de la kapo.
Vertebro
(Anat.). Ĉiu el la ostoj, el kiuj konsistas la osta kolono de l' kolo kaj de la dorso.
Vertebra.
-
1.
De vertebro:
-
2.
Havanta vertebrojn:
Vertebrulo.
Besto, havanta vertebrojn:
Vertikala.
Havanta la direkton, per- pendikularan al la horizontala: havanta la direkton de ŝnuro, ĉe kies ekstremo pendas peza objekto.
Vertikale.
En vertikala direkto.
Veruko.
Malgranda elkreskaĵo de la haŭto, ordinare sur la vizaĝo aŭ sur la manoj.
Vervo.
Fervora kaj viva skrib- aŭ parolmaniero; viva inspiro de verkisto:
Komparu:
Aplombo, emfazo, patoso.
Vespo
(Zool.). Insekto el la familio de la himenopteroj, vivanta en societoj aŭ aparte
Vespero.
Tempo de la subiro de la suno gis la apero de la nokta mallumo.
Vespera.
De vespero:
Vespere.
Dum vespero.
Vesperto
(Zool.). Speco de mambesto, posedanta flugaparaton - fluganta muso (Vespertitio murinus).
Vesto.
Ĉio, kion oni portas sur si por kovri la korpon: pantalono, jupo, jako, palto.
Vesti.
Meti sur iun veston: vesti infanon, sin vesti per surtuto.
Vestejo.
Loko, ĉambro, kie_ oni konservas, kie oni lasas la vestojn: Ŝia vestejo estas plena, kaj ĉiam ŝi plendas, ke ŝi havas nenion por sin vesti. La ĉapelo ĝenos vin dum la spektaklo, lasu ĝin en la vestejo.
Senvestigi.
Demeti veston: sin senvestigi antaŭ la bano.
Vestiblo.
Parto de domo, tra kiu oni eniras de ekstere en la aliajn partojn, ĉambrojn. Komparu:
Antaŭĉambro.
Veŝto.
Senmanika vira brustvesto, kiun oni portas sub la jako, sub la redingoto.
Veto.
Interkonsento de du diskutantaj personoj, ke tiu, kiu montriĝos malprava, pagos al la alia antaŭe difinitan sumon.
Veti.
Fari veton:
Vetbatali.
Batali pro veto, kiu estos la venkinto.
Vetkuri.
Kuri pro veto, kiu la unua atingos la celon.
Vetero.
Stato de la atmosfero koncerne ĝian temperaturon, malsekecon, ventojn k. t. p.:
Veterano.
-
1.
Malnova soldato: la
-
2.
Homo, kiu maljuniĝis, plenumante profesion:
Veterinaro.
Bestkuracisto.
Veturi.
Esti transportata de unu loko al alia per speciala ilo:
Veturigi.
Transporti iun de unu loko al alia per speciala ilo:
Veturigisto.
Homo, kiu direktas veturilon.
Veturilo.
Ilo, per kiu oni veturas, precipe tia ilo kun radoj.
Glitveturilo.
Veturilo, kiu anstataŭ radoj havas lignajn trabetojn por gliti sur la neĝo
Elveturi.
Veturi el iu loko kaj ĝin forlasi:
Enveturi.
Veturi en iun lokon kaj ĝin atingi:
Traveturi.
Veturi tra io kaj atingi ĝian ekstremon:
Transveturi.
Veturi trans ion kaj atingi ĝian alian flankon:
Reveturi.
Veturi tien, de kie oni venis:
Aer-, mar-, velveturi.
Veturi en la aero, sur la maro, per velŝipo.
Veziko.
-
1.
Membrana sako: urina veziko, naĝveziko. -
2.
Objekto, similanta vezikon: gasa veziko en la botanta akvo.
Veziro.
Turka ministro.
Vi.
Pronomo de la dua persono de l' ununombro (ĝentila formo anstataŭ
kaj de la dua persono de l' multenombro.
Viadukto.
Ponto sur arkadoj, konstruita super vojo.
Viando.
Manĝebla substanco, kovranta la ostojn de l' bestoj kaj konsistanta el muskoloj. Komparu:
Karno.
Vibro.
Tremo de sonanta korpo: vibroj de frapita kordo.
Vibri.
Fari vibrojn: Ju pli alta estas la tono, des pli rapide vibras la molekuloj.
Viburno