Читаем Vortaro de Esperanto 1910 полностью

verŝi akvon el kruĉo en glason.

Disverŝi.

Verŝi en diversajn flankojn, precipe pro nelerta movo:

disverŝi inkon sur paperojn.

Sur- verŝi.

Verŝi sur ion, precipe por refreŝigi vegetaĵon, por forigi polvon:

surverŝi floron, surverŝi vojon.

Transverŝi.

Verŝi el unu loko, vazo en alian:

transverŝi teon.

Verto

(Anat.). Supro de la kapo.

Vertebro

(Anat.). Ĉiu el la ostoj, el kiuj konsistas la osta kolono de l' kolo kaj de la dorso.

Vertebra.

-

1.

De vertebro:

vertebra truo.

-

2.

Havanta vertebrojn:

vertebra besto.

Vertebrulo.

Besto, havanta vertebrojn:

kvarpiedulo, birdo, fiŝo.

Vertikala.

Havanta la direkton, per- pendikularan al la horizontala: havanta la direkton de ŝnuro, ĉe kies ekstremo pendas peza objekto.

Vertikale.

En vertikala direkto.

Veruko.

Malgranda elkreskaĵo de la haŭto, ordinare sur la vizaĝo aŭ sur la manoj.

Vervo.

Fervora kaj viva skrib- aŭ parolmaniero; viva inspiro de verkisto:

paroli kun vervo.

Komparu:

Aplombo, emfazo, patoso.

Vespo

(Zool.). Insekto el la familio de la himenopteroj, vivanta en societoj aŭ aparte

(Vespa).

Vespero.

Tempo de la subiro de la suno gis la apero de la nokta mallumo.

Vespera.

De vespero:

vespera horo, vespera silento.

Vespere.

Dum vespero.

Vesperto

(Zool.). Speco de mambesto, posedanta flugaparaton - fluganta muso (Vespertitio murinus).

Vesto.

Ĉio, kion oni portas sur si por kovri la korpon: pantalono, jupo, jako, palto.

Vesti.

Meti sur iun veston: vesti infanon, sin vesti per surtuto.

Vestejo.

Loko, ĉambro, kie_ oni konservas, kie oni lasas la vestojn: Ŝia vestejo estas plena, kaj ĉiam ŝi plendas, ke ŝi havas nenion por sin vesti. La ĉapelo ĝenos vin dum la spektaklo, lasu ĝin en la vestejo.

Senvestigi.

Demeti veston: sin senvestigi antaŭ la bano.

Vestiblo.

Parto de domo, tra kiu oni eniras de ekstere en la aliajn partojn, ĉambrojn. Komparu:

Antaŭĉambro.

Veŝto.

Senmanika vira brustvesto, kiun oni portas sub la jako, sub la redingoto.

Veto.

Interkonsento de du diskutantaj personoj, ke tiu, kiu montriĝos malprava, pagos al la alia antaŭe difinitan sumon.

Veti.

Fari veton:

Mi vetas kun vi dek frankojn, ke morgaŭ pluvos. Veti dek frankojn kontraŭ unu.

Vetbatali.

Batali pro veto, kiu estos la venkinto.

Vetkuri.

Kuri pro veto, kiu la unua atingos la celon.

Vetero.

Stato de la atmosfero koncerne ĝian temperaturon, malsekecon, ventojn k. t. p.:

bela vetero, konstanta vetero.

Veterano.

-

1.

Malnova soldato: la

lastaj veteranoj de la militoj de Napoleono.

-

2.

Homo, kiu maljuniĝis, plenumante profesion:

oficisto veterano.

Veterinaro.

Bestkuracisto.

Veturi.

Esti transportata de unu loko al alia per speciala ilo:

veturi en kaleŝo, en vagono, sur ŝipo; kaleŝo, ŝipo, biciklo veturas.

Veturigi.

Transporti iun de unu loko al alia per speciala ilo:

veturigi grenon al bazaro.

Veturigisto.

Homo, kiu direktas veturilon.

Veturilo.

Ilo, per kiu oni veturas, precipe tia ilo kun radoj.

Glitveturilo.

Veturilo, kiu anstataŭ radoj havas lignajn trabetojn por gliti sur la neĝo

Elveturi.

Veturi el iu loko kaj ĝin forlasi:

La artilerio elveturis el la citadelo hieraŭ.

Enveturi.

Veturi en iun lokon kaj ĝin atingi:

La kavalerio enveturis en la urbon.

Traveturi.

Veturi tra io kaj atingi ĝian ekstremon:

Traveturi la tutan Eŭropon.

Transveturi.

Veturi trans ion kaj atingi ĝian alian flankon:

transveturi ponton.

Reveturi.

Veturi tien, de kie oni venis:

reveturi patrujon.

Aer-, mar-, velveturi.

Veturi en la aero, sur la maro, per velŝipo.

Veziko.

-

1.

Membrana sako: urina veziko, naĝveziko. -

2.

Objekto, similanta vezikon: gasa veziko en la botanta akvo.

Veziro.

Turka ministro.

Vi.

Pronomo de la dua persono de l' ununombro (ĝentila formo anstataŭ

ci)

kaj de la dua persono de l' multenombro.

Viadukto.

Ponto sur arkadoj, konstruita super vojo.

Viando.

Manĝebla substanco, kovranta la ostojn de l' bestoj kaj konsistanta el muskoloj. Komparu:

Karno.

Vibro.

Tremo de sonanta korpo: vibroj de frapita kordo.

Vibri.

Fari vibrojn: Ju pli alta estas la tono, des pli rapide vibras la molekuloj.

Viburno

Перейти на страницу:

Похожие книги

Поэзия как волшебство
Поэзия как волшебство

Трактат К. Д. Бальмонта «Поэзия как волшебство» (1915) – первая в русской литературе авторская поэтика: попытка описать поэтическое слово как конструирующее реальность, переопределив эстетику как науку о всеобщей чувствительности живого. Некоторые из положений трактата, такие как значение отдельных звуков, магические сюжеты в основе разных поэтических жанров, общечеловеческие истоки лиризма, нашли продолжение в других авторских поэтиках. Работа Бальмонта, отличающаяся торжественным и образным изложением, публикуется с подробнейшим комментарием. В приложении приводится работа К. Д. Бальмонта о музыкальных экспериментах Скрябина, развивающая основную мысль поэта о связи звука, поэзии и устройства мироздания.

Александр Викторович Марков , Константин Дмитриевич Бальмонт

Языкознание, иностранные языки / Учебная и научная литература / Образование и наука