Vortaro de Esperanto 1910

(Bot.). Arbeto el la familio de la kaprifoliacoj, kun blankaj floroj kaj ruĝaj fruktoj

(Viburnum).

Vico.

-

1.

Linio, sur kiu estas dismetita serio de objektoj aŭ personoj, unu flanke de alia aŭ antaŭ alia:

unua vico de seĝoj en teatro, vico de soldatoj en taĉmento, vico de arboj en ĝardeno.

-

2.

Momento en serio de agoj intersekvaj, en kiu estas plenumata ĉiu el ili:

Nun estas via vico paroli.

Vic-.

Prefikso por esprimi anstataŭanton

vicprezidanto, vicreĝo.

Vicio

(Bot.). Herba vegetaĵo el la familio de l' fabacoj

(Vicia).

Vidi.

-

1.

Percepti per la okuloj: Mi vidas ŝipon sur la lago. La blindulo vidas nenion. -

2.

Koni, kompreni: Dio vidas la fundon de nia koro. Nun oni vidas, kion celis la tuta agitado. -

3.

Rimarki: Mi vidas, ke vi ne estas malsata.

Vidado.

Vidkapablo.

Vidaĵo.

Tio, kion oni vidas: Kia bela vidaĵo!

Videbla.

Kiu povas esti vidata: Multaj steloj ne estas videblaj per nearmita okulo.

Vidinda:

Kiu meritas esti vidata: vidinda pentraĵo.

Vidpunkto. - 1.

Loko, de kiu oni rigardas objekton: La pejzaĝo estis plej pentrinda de alta vidpunkto.

- 2.

Maniero konsideri aferon: La konkludo dependas de la vidpunkto.

Antaŭvidi.

Scii, koni de antaŭe: antaŭvidi la sorton.

Ekvidi.

Rimarki per la vido.

Revidi.

Vidi tion, kion oni jam vidis: revidi amikon post longa foresta.

Revido.

Ago de tiu, kiu revidas, de tiuj, kiuj revidas, de tiuj, kiuj revidas unu alian: ĝis revido!

Travidi.

Vidi tra io: travidi glason.

Travidebla.

Tra kiu io povas esti vidata: travidebla akvo. Komparu:

Rigardi.

Vidvo.

Viro, kiu perdis sian edzinon kaj ne reedziĝis.

Vidvino.

Virino, kiu perdis sian edzon kaj ne reedziniĝis.

Vidva.

Perdinta edzon aŭ edzinon kaj ne reedziĝininta aŭ ne reedziĝinta.

Vidveco.

Stato de tiu, kiu estas vidva.

Vigla.

-

1.

Vekiĝinta el bona dormo kaj tial freŝa, gaja, plena de fortoj:

vigla homo, vigla vizaĝo.

-

2.

Freŝa, plena de fortoj, energia:

vigla ĉefo, vigla propagando.

Vigle.

En vigla maniero, vive:

vigle labori.

Vigleco.

Eco de tiu, kiu estas vigla.

Vigligi.

Fari iun vigla.

Vikario.

Pastro, helpanta kaj anstataŭ- anta paroĥestron.

Vikuno

(Zool.). Amerika remaĉulo similanta lamon, kun delikata lano.

(Auchenia vicunna).

Vilo.

Tufo de haroj, de fadenoj, dependantaj de supraĵo.

Vilaĝo.

Aro de domoj, pli malgranda kaj simpla, ol urbo, kaj loĝata precipe de kamparanoj.

Vilaĝano.

Loĝanto de vilaĝo.

Vino.

Alkohola trinkaĵo, produktata el suko de samnomaj beroj:

blanka vino, ruĝa vino.

Vinbero.

Vinagro.

Acidigita vino, uzata kiel spicaĵo:

salato kun vinagro.

Vindi.

Ĉirkaŭvolvi suĉinfanon per tuko.

Vinjeto.

Malgranda ornamanta desegn- aĵo en la komenco aŭ en la fino de libro, de ĉapitro; desegnaĵo, ornamanta paĝojn, en formo de kadro.

Vinkto.

Fera najlo kun larĝa kapo por kunigi ferajn pecojn.

Vinkti.

Kunigi per vinkto.

Vintro.

La plej malvarma el la kvar sezonoj de la jaro, de la plej mallonga decembra tago ĝis la marta tagnoktegal- eco.

Vintra.

De vintro, havanta la ecojn de vintro:

vintra temperaturo.

Violo

(Bot.). Herba vegetaĵo, kun belaj bonodoraj floroj, el la samnoma familio

(Viola).

Violacoj

(Bot.). Familio de dukotile- donaj multepetalaj vegetaĵoj:

violo.

Violono.

Kvarkorda arĉa instrumento:

violono de Stradivarius, ludi violonon.

violonisto.

Artisto ludanta violonon.

Violonĉelo.

Granda kvarkorda arĉa instrumento.

Violonĉelisto.

Artisto ludanta violonĉelon.

Vipo.

Ilo por bati, konsistanta el bastono, al kies ekstremo estas ligita ŝnuro aŭ rimeno.

Vipi.

Bati per vipo.

Vipuro

(Zool.). Speco de venena serpento

(Vipera).

Viro.

Homo aŭ besto apartenanta al la forta sekso (kontraŭo de la virino, de la ino); en matura aĝo (kontraŭo de la infano, de l' knabo).

Virino.

Homo aŭ besto apartenanta al la malforta sekso, en matura aĝo.

Vireco.

Eco de tiu, kiu estas viro.

Virineco.

Eco de tiu, kiu estas virino: «

la eterna virineco

».

Vira.

De viro, havanta la karakterizajn trajtojn de viro:

vira vizaĝo.

Virina.

De virino, havanta la karakterizajn trajtojn de virino.

Virga.

-

1.

Kiu ne havis ankoraŭ seksajn rilatojn:

virga knabino.

-

2.

Ne esplorita, ne kulturita:

virga arbaro, virga tero.

Virgeco.

Eco de tiu, kiu estas virga.

Virgulo.

Viro virga.

Virgulino.

Virino virga.

Virto.

Konstanta emo de la animo fari bonon, plenumi la devojn:

honesteco, ĉasteco.

Virta.

Posedanta virton, virtojn.