Vortaro de Esperanto 1910

En la nuna tempo ĉio kaj ĉiu estas aĉetebla.

Aĉetisto.

Persono, kies profesio estas aĉeti.

-Ad.

Sufikso, esprimanta agon ripetatan aŭ longedaŭran:

pafado, restado.

Adapti.

Konformigi por speciala celo, por specialaj kondiĉoj:

adapti la rimedojn al la celo, adapti versaĵon por kanto.

Adapto.

Ago de tiu, kiu adaptas. Komparu:

Apliki, uzi.

Adepto. - 1.

Partiano de doktrino, de sekto:

adepto de la epikurismo.

-

2.

Persono, konanta arton, sciencon kaj sin okupanta per ili:

adepto de la pentrarto.

Adiaŭ.

Esprimo de la ĝentileco, kiam oni foriras, disiĝas: Adiaŭ kara amiko, ĝis revido en la plej proksima kongreso!

Adiaŭa.

Kiu adiaŭas, de adiaŭo: adiaŭa vorto, adiaŭa kunveno.

Adicio.

Aritmetika operacio, per kiu oni aldonas unu nombron al alia, t. e. kunigas du nombrojn en unu, kiu posedas tiom daunuoj, kiom ambaŭ kune.

Adicii.

Fari la adicion:

adicii unu nombron al alia.

Adjektivo.

Vorto aldonata al substan- tivo por montri ĝian econ:

bona knabo.

Adjektiva.

De adjektivo; simila al adjektivo, havanta karakteron de adjektivo:

adjektiva fleksio, adjektiva esprimo.

Adjunkto.

Helpanto de supera oficisto.

Adjutanto.

Oficiro, konstante akompan- anta sian ĉefon kaj komunikanta liajn ordonojn al la subuloj.

Administri.

Konduki aferojn privatajn aŭ publikajn per persona kunlaboro:

administri bienon, administri domon, administri kompanion.

Administranto.

Persono, kiu administras. Komparu:

Direkti, regi.

Administracio.

Administrantaro.

Admiri.

Rigardi kun miro kunigita kun aprobo, estimo, alta ŝato:

admiri heroon, admiri kuraĝon.

Admiro.

Sento de tiu, kiu admiras.

Admirinda.

Meritanta admiron:

admirinda modesteco.

Admiralo.

Ĉefo de milita ŝiparo.

Admiralitato.

Estraro de ŝiparo kaj ĝia oficejo.

Admoni.

Instigi per vortoj al la plenumo de devo:

La patrino admonis la filon al la diligenteco.

Admono.

Vortoj de tiu, kiu admonas.

Adopti.

Kun formala akto preni en sian familion kiel sian propran infanon; filigi, filinigi:

adopti orfon.

Adopto.

Ago de tiu, kiu adoptas.

Adori. - 1.

Respekti kaj ami kiel Dion. -

2.

Forte ami, alte ŝati:

adori sian edzinon, adori la poezion.

Adoro.

Sento de tiu, kiu adoras.

Adoranto.

Persono, kiu adoras:

kantistino, aplaŭdata de la adorantoj.

Adreso.

-

1.

Precize difinita loĝloko de persono (lando, urbo, strato, domo):

La adreso de doktoro Zamenhof estas: Varsovio, str. Dzika n° 9.

-

2.

Surskribo sur letero, sur pakaĵo, enhavanta la nomon kaj la loglokon de la persono, al kiu ĝi estas sendata:

La adreso devas esti ĉiam skribita tre legeble.

Adresi.

Skribi adreson sur letero, sur pakaĵo.

Adresanto.

Persono, kiu sendas leteron.

Adresato.

Persono, al kiu oni sendas leteron:

Sur la koverto oni skribas ne sole la nomon de l' adresato, sed ankaŭ tiun de la adresanto, por ke la poŝto povu resendi al li la leteron en okazo de bezono.

Adulti.

Rompi la geedzan fidelecon per seksa rilato kun alia persono.

Adulto.

Ago de tiu, kiu adultas.

Advento.

Kvarsemajna fasto antaŭ la Kristnasko.

Adverbo.

Neŝanĝebla vorto, esprimanta manieron, lokon aŭ tempon:

bone, hejme, vespere.

Adverba.

Havanta karakteron, strukturon de adverbo: «

Kun ĝojo » estas adverba esprimo.

Advokato.

-

1.

Juristo, kies specialo estas defendi akuzatojn en juĝejo. -

2.

Defendanto per vortoj:

Estu mia advokato antaŭ mia edzino.

Aero.

Gaso, kiun ni spiras, konsistanta el azoto kaj oksigeno.

Aera.

-

1.

El aero:

aera veziketo.

-

2.

Okazanta, vivanta en la aero:

aera fenomeno, aera vegetaĵo.

Aerumi.

Refreŝigi, forigi malbonodoron, tralasante aeron:

aerumi litaĵon, ĉambron.

Komparu:

Ventoli.

Aerolito.

Ŝtono, falanta de la kosma spaco sur la supraĵon de la tero.

Aerometro.

Instrumento por mezuri la densecon de la gasoj.

Aeronaŭto.

Aerveturanto.

Aerostato.

Aparato, plenigita per gaso, pli malpeza ol la aero kaj servanta por sin levi en la aeron.

Afabla.