Читаем Vortaro de Esperanto 1910 полностью

Sufikso por derivi nomon de objekto, afero, farita el tio, devenanta de tio, kion esprimas la radiko; por esprimi ion konkretan:

porkaĵo =

porka viando;

amikaĵo =

amika ago.

Aĵo.

Afero, objekto.

Akacio

(Bot.). Arbo el la familio de l' mimozacoj

(Acacia).

Akademio. - 1.

Supera lernejo, universi- tato. -

2.

Societo de scienculoj, literaturistoj, artistoj.

Akanto

(Bot.). Suda tlorna vegetaĵo

(Acanthus).

Akapari. - 1.

Aĉeti kiel eble plej grandan kvanton da komercaĵo, por plialtigi la prezon kaj vendi kare. -

2.

Proprigi al si kun malutilo por aliaj.

Akaparo.

Ago de tiu, kiu akaparas.

Akaro

(Zool.). Parazita insekto el la vico de i'ara;knoidoj

(Acarina).

Akceli.

Plirapidigi kaj samtempe helpi, sukcesigi: La aliĝo de famaj scienculoj forte akcelis la progreson de Esperanto.

Akcelo.

Ago de tiu, kiu akcelas.

Akcento.

Plilaŭtigo, plifortigo de la voĉo sur unu silabo de la vorto:

La Francoj, parolante esperante, ofte metas la akcenton sur la lasta silabo.

Akcenti.

Meti la akcenton.

Akcepti. - 1.

Konsenti preni tion, kion oni donas, proponas:

Ne estas ĝentile ne akcepti donacon.

-

2.

Esti hejme por la vizitantoj:

S'no N. akceptas ĉiun mardon.

-

3.

Aprobi, konsenti:

La propono estis akceptita per aklamo.

Akcepto.

Ago de tiu, kiu akceptas.

Akceptebla.

Kiu povas esti akceptita:

neakceptebla propono.

Komparu:

Ricevi.

Akcesora.

Akompananta la ĉefan afer- on; flanka, ne ĉefa.

Akcesoraĵo.

Afero, objekto akcesora.

Akcio.

Atesto pri partopreno en kompanio komerca aŭ industria: La kurso de la akcioj falas dum milito.

Akciulo.

Posedanto de akcio: Oni aranĝas ĉiujare kunvenon de la akciuloj por decidi la plej gravajn aferojn de la kompanio.

Akcidento.

Okazo malfeliĉa, malagrabla kaj neatendita:

fervoja akcidento; laboristo, vundita de akcidento.

Akcidenta.

Hazarda kaj malfeliĉa, malagrabla.

Akcipitro

(Zool.). Rabobirdo el la familio de l' falkoj

(Astur).

Akcizo.

Imposto de la manĝaĵoj, alko- holaĵoj, k. t. p.

Akiri.

Fariĝi posedanto per batalo, laboro, aĉeto k. t. p.

Akiro. -1.

Ago de tiu, kiu akiras. -

2.

Objekto, afero akirita:

Eksterminte la malamikojn, la taĉmento revenis kun riĉa akiro.

Akirebla.

Kiu povas esti akirita.

Aklami.

-

1.

Saluti per laŭtaj krioj. -

2.

elekti iun, akcepti proponon sen diskutado, unuvoĉe.

Aklamo.

Ago de tiu, kiu aklamas.

Akno.

Patologia ruĝa makuleto de la haŭto.

Akolito.

Preĝeja servisto, helpanta pastron dum la diservo.

Akompani. - 1.

Iri kun iu, esti kun iu:

Mi akompanos vin al la stacidomo. -

2.

(Muz.). Kunludi.

Akompano.

Ago de tiu, kiu akom- panas.

Akomponanto.

Persono, kiu akompanas.

Akonito

(Bot.). Venena medicina vegetaĵo el la familio de Traniinkulacoj

(Aconitum napellus).

Akordo. - 1.

Samtempa harmonia sonado de kelke da tonoj. -

2.

Reciproka konformeco harmonia, adapteco:

akordo de la adjektivo kun la substantivo.

Akorda.

Harmonia, konforma al io, adaptita al io.

Akordigi.

Fari ion akorda.

Akordiĝi.

Fariĝi akorda:

La predikato akordiĝas kun la subjekto.

Akordigebla.

Kiu povas esti akordigita.

Akra. - 1.

Havanta tre maldikan tranĉan randon:

akra tranĉilo, glavo, tondilo. -

2.

Kies lateroj (flankoj), kirniĝas je malgranda angulo:

akra rando. -

3.

Kiu forte ekscitas la sentojn:

akra manĝaĵo, malvarmo, koloro, sono, voĉo, odoro. -

4.

Severa, neĝentila:

akraj vortoj.

Akreco.

Eco de tio, kio estas akra.

Akrigi.

Fari ion akra:

akrigi tranĉilon.

Akrigilo.

ŝtono, objekto por akrigado. Komparu:

Akuta.

Akrido

(Zool.). Insekto, detruanta la grenojn

(Pachytylus migratorius, acrididae).

Akrobato.

Cirka gimnastika artisto.

Akso. - 1.

Reala aŭ imagata rekta linio, ĉirkaŭ kiu turniĝas korpo:

akso de la tera globo, de rado.

- 2.

Centra linio:

akso de floro, de vojo.

Akselo

(Anat.). Kavo sub la artiko de la ŝultro kaj brako.

Aksiomo.

Vero senduba, ne bezonanta pruvon: Du nombroj, kiuj egalas trian, egalas unu la alian.

Akto. - 1.

Parto de dramo, de komedio:

Aktoj estas dividataj en scenojn.

-

2.

Oficiala dokumento, atestanta fakton:

akto pri la naskiĝo.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Поэзия как волшебство
Поэзия как волшебство

Трактат К. Д. Бальмонта «Поэзия как волшебство» (1915) – первая в русской литературе авторская поэтика: попытка описать поэтическое слово как конструирующее реальность, переопределив эстетику как науку о всеобщей чувствительности живого. Некоторые из положений трактата, такие как значение отдельных звуков, магические сюжеты в основе разных поэтических жанров, общечеловеческие истоки лиризма, нашли продолжение в других авторских поэтиках. Работа Бальмонта, отличающаяся торжественным и образным изложением, публикуется с подробнейшим комментарием. В приложении приводится работа К. Д. Бальмонта о музыкальных экспериментах Скрябина, развивающая основную мысль поэта о связи звука, поэзии и устройства мироздания.

Александр Викторович Марков , Константин Дмитриевич Бальмонт

Языкознание, иностранные языки / Учебная и научная литература / Образование и наука